อยากทราบว่าในตัวคนมีเทพฯ คุ้มครองมีลักษณะแบบไหน

เอางั้นเหรอ ตกลง เดี่ยวให้ตุ๋ยไปเปิด สมุดบันทึกก่อนนะ ช่วงที่ไปคุยกับเทวดาว่ามีอะไร น่าเอามาเล่าบาง บันทึกไว้เป็นเล่มเลย มีสาระบ้างไม่มีสาระบาง เวลาไปคุยกับท่านทีก็มาบันทึกที มีเรื่องสงสัยอะไรก็ไปถาม ท่าน แต่มันจะเป็นตอนๆ นะอ่านไปเพื่อความสนุกๆ และคิดว่าเป็นนิทานก็แล้วกันนะคะ

 

ตุ๋ยก็จะมาเล่าต่อเรื่อง เทวดาประจำตัว พาไปเที่ยวสวรรค์ ชั้นดาวดึงห์ให้ฟังนะคะ คุณ ศิลามณี และเพื่อนๆ อ่านไปก็ไม่ต้องคิดอะไร อ่านเพื่อความสนุก และคิดว่าเป็นนิทานก็แล้วกันคะ

เมื่อต้นปีที่ผ่านมาตุ๋ยจะไปคุยกับเทวดาประจำตัวแทบทุกวัน มีเช้ามืดวันหนึ่งไปคุยกับท่าน ท่านก็บอกว่าวันนี้จะพาเธอไปเทียว ตุ๋ยยังไม่ทันได้พูดอะไรว่าไปหรือไม่ไปช้าไปเสียแล้ว ท่านคว้ามือตุ๋ยได้ก็พาลอยลงมาจากวิมาน วิมานของท่านมีสามชั้น ตุ๋ยถามท่านว่าทำไมลงทางนี้ทำไมไม่ลงบันใด ท่านตอบว่าลงทางนี้เร็วดี ตุ๋ยถามต่อแล้วมีบันใดไว้ทำไม

ท่านตอบมีบันใดเอาไว้โชว์เพราะดูสวยดี ตุ๋ยถามต่อวิมานของท่านใหญ่กว้างขนาดไหน ท่านตอบวิมานของท่านใหญ่กว้าง 20 โยชน์ ตุ๋ยถามต่อท่านจะพาไปเที่ยวไหน ท่านตอบเราจะพาไปเที่ยวชั้นดาวดึงห์ ตุ๋ยเลยพูดว่าไปกราบท่านปู่พระอินทร์ ท่านย่าและท่านแม่ก่อน ท่านบอกได้ พูดจบแวบเดียวถึงเลยตุ๋ยแปลกใจโอโฮทำไมมันเร็วจังเลย ตุ๋ยเห็นท่านปู่ ท่านย่า ท่านแม่ นั่งอยู่บนตั่งเตียง ตุ๋ยเข้าไปกราบท่านปู่ ท่านย่า ท่านแม่ ท่านย่าท่านแม่ดีใจลูบหลังลูบหัวท่านแม่บอกทำไมเพิ่งมาหาแม่ ตุ๋ยก็ยิ้มๆ ไม่ได้ตอบมองไปที่ท่านปู่ ท่านปู่ก็ยิ้มๆ
ท่านเทพฯก็ คุกเข่าอยู่ห่างๆ ไม่ ได้พูดอะไร และตุ๋ย ท่านเทพฯ และท่านปู่ ท่านย่าและท่านแม่ ทั้งหมด ก็ไปไหว้พระจุฬามณี กัน ตุ๋ยเห็นมีเทวดา อยู่ 2 องค์

เฝ้าอยู่หน้าพระจุฬามณี ตุ๋ยมองไปดูองค์หนึ่งเห็นท่านมองมาที่ตุ๋ยแล้วท่านก็ยิ้มๆ ไม่ได้พูดอะไร รูปร่างท่านสูงใหญ่ สง่างานยิ่งนัก พอไปไหว้พระในจุฬามณีเสร็จ ท่านปู่ ท่านย่า และท่านแม่ ก็มอบหน้าที่ให้ท่านเทพฯ พาตุ๋ยไปเที่ยวต่อส่วนท่านๆ ก็กลับวิมาน ท่านเทพฯก็จับมือตุ๋ยลอยมาดู เทวดา นางฟ้าเล่นน้ำกันในสระน้ำในสวรรค์ เขาเรียกว่าอะไรไม่รู้ สระน้ำในสวรรค์เรียกไม่เป็น เทวดา นางฟ้าพากันกวักมือเรียกตุ๋ย และท่านเทพฯ ให้ลงไปเล่นกับพวกเขา แต่ตุ๋ยไม่ได้ลงไปเล่น เพราะยัง งง กับเหตุการณ์ที่ตัวเองเห็น เดี่ยวมาเล่าต่อขอไม่ทำกับข้าวก่อนนะคะ

 

พอดีเพิ่งไปเบิกองค์ สมเด็จพระนเรศวร และ สมเด็จพระเจ้ากรุงธน มาครับ
ทีแรกตั้งใจจะไปเดินหาองค์ กรมหลวงชุมพร ทรงป้อมพระจุล กับ พระปิยะ ทรงป้อมพระจุล

แต่หาไม่ได้เลย เจอแต่ทรงที่มีแล้ว จะกลับมือป่าวก็กลัวเสียเที่ยว เลย ได้ สมเด็จพระนเรศวร และ สมเด็จพระเจ้ากรุงธน มาแทน กําลังจะจัดตําหนักใหม่ ของเก่าทรุดโทรมมากละ เดี๋ยวเบิกเนตรองค์ท่าน ถ้าฌานลงคงจะมีเรื่องมาเล่าให้ฟังครับ โดยเฉพาะพระนเรศวร เห็นท่านมา 3 อาทิตย์ก่อน

ท่านปู่ ท่านย่า ท่านแม่ นี่หมายถึงใครเหรอครับ คุณตุ๋ย? ช่วยอธิบายให้เข้าใจตรงกันหน่อยครับ

 

ก็แปลกใจว่า คุณอาภากร หาไปไหน ดีคะคุณ อาภากร ตุ๋ยก็อยากรู้เรื่องพระนเรศวร เหมือนกัน คะ รออ่านอยู่นะคะ

ท่านปู่ ท่านย่า ท่านแม่ เหรอ ท่านปู่ก็คือท่านพระอินทร์ ท่านย่าก็คือภรรยาของพระอินทร์ ภรรยาใหญ่ ส่วนท่านแม่นี่เพิ่งมารู้เอาตอนหลังเพราะตอนที่ตุ๋ยไปฝึกมโนมยิทธิ จะไปกราบแต่ท่านปู่ ท่านย่าตามที่ครูบอก แต่ไม่เคยไปกราบท่านแม่เพราะไม่รู้ สมาธิจะแคบเห็นอยู่แค่ตามที่ครูบอกเหมื่อน อย่างคุณ อาภากร ว่าเมือข้างต้น แต่มาระยะหลังๆ ก็มาฝึกสมาธิอยู่เลื่อยๆ จนมีวันหนึ่งนอนจับอารมณ์ทำจิตสบายๆ เคลิ้มๆ มีความรู้สึกว่ามีเสียงใครมาคุยที่ข้างหู พูดว่าเธอเคยเป็นลูกของพระนางสุชาดา มเหสีพระอินทร์ องค์ที่สี่นะ แค่นั้นละอาการเคลิ้มก็หาไป ก็มานั่งคิด ว่าพระอินทร์มีเมียคนสี่ชื่อเพราะนางสุชาดามีด้วยหรือวะ เพราะตอนนั้นยังไม่ค่อยรู้อะไร เกี่ยวกับพระอินทร์มากนักที่นี้ก็เอาละชิไปค้นหาประวัติพระอินทร์ ค้นจนพบพออ่านประวัติจึงรู้ว่ามีจริงๆ ตุ๋ยรู้แล้วก็เฉยนะ ปฎิบัติธรรมต่อ ไป ที่นี้มีอีกวันหนึ่ง นอนทำสมาธิจับอารมณ์แบบ สบายๆ พอเคลิ้มๆ ท่านแม่สุชาดามาให้เห็นเลย
ท่านสวยมากภาพที่เห็นมันชัดมากเลย ท่านแต่งตัวแบบชุดไทยสไบเฉียง ตัวสไบ ออกเป็นสีทองคลอบเพชรแพรวพราว สวยมากส่วนตัวผ้าถุง ท่านจะแต่แบบยกขึ้นเป็นจึบๆ ไม่รู้เขาเรียกว่าอะไรจะออกเป็นสีมรกต อีกตรงที่ยกจีบข้างหน้าจะเป็นสีทองคลอบมรกตแพรวพราวไปทั้งองค์ สวยคะ ทรงผมท่านก็มวยเอาใว้ด้านหลัง แบบผู้ใหญ่มีกรอบหน้าอายุประมาณ 24-25 เห็นจะได้ใบหน้าสวยปากสวยมากคะ ท่านนั่งอยู่บนตั่งเตียงแบบสมัยโบราณ นั่งเรียบร้อยมาก ท่านมองมาที่ตุ๋ยท่านก็ยิ้ม พอตุ๋ยเห็นก็เลยรู้ว่าเป็นท่านแม่ จิตมันบอกแบบนั้น ตุ๋ยก็ถามท่านแม่ใช่ไหมคะ ท่านก็ยิ้มให้ ตุ๋ยมองท่านอยู่ตั้งนาน จนภาพท่านจางหายไปเลยคะ นี่แหละคะ ถ้าตุ๋ยไปกราบท่านปู่ ท่านย่าก็ต้องไปกราบท่านแม่ด้วย เพราะท่านแม่จะนั่งอยู่ตรงนั้นด้วยตุ๋ยมองไม่เห็นท่านเองท่านก็เลยต้องมาปราฎกให้เห็นในสมาธิคะ พระอินทร์ก็คือท่านพ่อและคะ แต่ไม่รู้ชาติไหน ที่เรียกท่านปู่ก็เรียกตามครูสอนมโนมยิทธิคะ ตุ๋ยก็รู้เพียงแค่นี้คะ ตอนนี้ก็ยังพิสุจน์อยู่ ขณะพิมพ์มีกลิ่นแป้งสมัยโบราน ส่งกลิ่นมาตลอดเวลามองหายที่มาก็ยังไม่พบเลยนะเอาแค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวจะเล่าเที่ยวสวรรค์ชั้นดาวดึงห์ต่อคะ

 

สนุกดีคะ รออ่านต่ออยู่นะคะ...คุณตุ๋ย

..มิน่าละ ศิลามณี ก็ว่าคุณอาภากร หายแวบไปเลย... กะว่าถ้าไม่มาอีกสองสามวัน จะประกาศคนหาย แล้วนะนี่...ว่าแต่เบิกนี่คืออะไรคะ ศิลามณีเห็นคุณอาภากร เขียนเบิกๆนี่ ครั้งที่สองแล้วนะคะ ครั้งแรก ที่ศิลามณีเล่าให้ฟัง ว่าฝัน ได้แก้วมีคนเอามากองให้ที่โต๊ะ

" คุณอาภากร ก็บอกว่าศิลามณีชอบหิน.. เทวดาเลยให้หิน ... จะเบิกเงินทองมาใช้บางก็ได้นะครับของเราทั้งนั้น " งั้นขอเรียนถามนะคะ ... หมายความว่าอย่างไร ศิลามณี ทำไม่เป็นนะคะ เบิกมาใช้....

 

คิดถึงกันก่อนนอนทุกวันนี่ครับ :VO

เบิก ก็ความหมายเหมือน เปิด นั่นหล่ะ เพียงแค่ใช้คําให้มันเข้าท่าหน่อย
เปิดปาก... เบิกพระโอฐ...
เปิดตา... เบิกพระเนตร...
เปิดโลก... เบิกโลก...

แต่.........?
เปิดบัญชีธนาคาร.......
เบิกบัญชีธนาคาร.......!!!
ทําไม2คํานี้ความหมายต่างกันอย่างสิ้นเชิงหว่า...?ใครทราบอธิบายหน่อยสิ

สามัญชนไม่สามารถเปิดประตูสวรรค์ได้ครับต้องอาศัยกําลังเทวดามาเปิดประตูสวรรค์ให้ ผมเปิดเองไม่ได้ต้องให้ครูบาอาจารย์ หรือ เทวดาเค้าเปิดเรียกว่าเบิกบารมีองค์ครูมาเปิดนั่นหล่ะ

 

นั่นซิคะ ตุ๋ยก็สงสัย เหมือนกันว่าจะถามพอดี คุณ ศิลามณี ถามเสียก่อนตุ๋ยก็เลยไม่ต้องถามคะ

ที่นี้ก็มาเล่าต่อ เดี๋ยวไม่จบ ทีนื้ท่านเทวดาก็พาไปต่อ คือมาจับข้อมือและลอยไป
ไปที่ศาลาสุธรรมมา ไม่เคยเห็นเหรอคะ กว้างใหญ่มากและก็สวยมาก ตุ๋ยเดินเข้าไปข้างใน ไปยืนดูลวดลายที่เขาแกะสลักได้วิจิตพิสดารจริงๆ ที่ตุ๋ยไปยืนดูมันเหมือนธรรมมาท ที่พระขึ้นไปเทศน์ เลยคะ ท่านเทวดายืนมองดูตุ๋ยอยู่ห่างไม่ไกลนัก ท่านก็พูดขึ้นว่า วันนี้จะเงียบนะไม่มีเทวดานางฟ้ามาประชุมกันเพราะไม่ใช่วันโกน วันพระ

หลังจากนั้นท่านก็ถามดูเสร็จหรือยังแล้วท่านก็มาพาไปต่อท่านมาจับข้อมือแล้วลอยไป คือเขาไม่เดินกันคะใช่ลอยเอาท่านพาไปสถานที่แห่งหนึ่ง พาไปดูต้น ปาริชาติ ต้นปาริชาติต้นใหญ่มาก และสูงมากเลยละคะลำต้นปาริชาติจะออกสีขาวเป็นแบบแก้วๆ ออกประกายๆ ดุสวยมาก ท่านเทพฯเอามือของท่านแบออกเหมือนจะรองรับอะไรสักอย่าง สักพักตุ๋ยเห็นดอกปาริชาติ ล่วงลงมาใส่มือท่านดอกปาริชาติ จะออกเป็นแก้วประกายเหมือนเป็นรัศมี หลายสีดูแพรวพราวสวยมากๆเลยคะ แล้วท่านเทพฯเอามาให้ตุ๋ย ตุ๋ยก็รับเอาไว้ แต่ไม่ได้ดมคะ (มาคิดต่อหลัง หลังจากออกจากสมาธิแล้วว่า เอทำไม่เราไม่ดมนะถ้าเราดมดอกปาริชาติเราอาจจะรู้อดีตชาติก็ได้ว่าเราเป็นใครมาจากไหนมีความผูกพันกับเทพฯองค์นี้อย่างไร เสียด้ายจริงๆที่ไม่ได้ดม)

หลังจากนั้นท่านก็พาไปต่อพาไปนั่นเล่นอยู่ในสวนดอกไม้ บนสวรรค์ตุ๋ยก็แปลกใจว่า พอว่าจะนั่งมีม้านั่งมารองนั่งได้อย่างไร งง คะ ตุ๋ยนั่งเล่นอยู่กับท่านตุ๋ยนั่งมองออกไปข้างหน้าดูดอกไม้สวรรค์ เพราะดูแปลกตาดีสวนจะสะอาดเป็นระเบียบ และดอกไม้ต้นไม้ก็หลากสี ดูสวยแพรวพราวไปหมด แต่มาแปลกใจว่าท่านเทพฯ ที่พาไปไม่ได้มอง สวนดอกไม้ กลับมานั่งมองหน้าตุ๋ยแทน ตุ๋ยก็แปลกใจ เอหน้าเรามีอะไรผิดปกติหรือเปล่าเนี่ย นั่งมองหน้ากันอยู่ได้ สวนดอกไม้สวยๆ ไม่มอง แปลกแหะ ตุ๋ยก็เลิกสนใจท่านเทพฯ มานั่งคิดว่า

เอ ทำไมสวนสวรรค์มันเงียบจังหว่า เทวดานางฟ้าหายไปไหนกันหมดเนี่ยพอตุ๋ยคิดแค่นั้น เห็นเทวดา นางฟ้า มากันเต็มเลยมา รุมล้อมตุ๋ยส่งเสียง เจียวจ่าวกันไปทั่วหนด เหมือนพวกเขาดีใจที่ตุ๋ยขึ้นไปเทียว แล้วท่านเทพฯ ก็พูดขึ้นว่า

นั่นไงเพื่อนเธอทั้งนั้นเลย พอท่านเทพฯพูดจบตุ๋ยก็มองหน้าของเหล่าเทวดานางฟ้าทั้งหลาย และก็ ยิ้มๆ ให้พวกเขา มองไร ไปเลื่อนๆ จนไปถึงนางฟ้าองค์สุดท้าย แปลกใจ มีหน้าเพื่อน ซี้ที่ตายไปแล้ว 30 กว่าปีซ้อนขึ้นมาบนใบหน้านางฟ้าองค์นั้น ตุ๋ยก็นึกสงสัยว่าทำไม่เป็นแบบนี้ คิดอยู่ในใจเดี๋ยวจะลองถามท่านเทพ แต่ยังไม่ทันได้ถามสามีเรียกเสียก่อน ก็เลยต้องบอกเทวดานางฟ้า ตอ้งไปแล้วนะ พวกเธอทั้งหลายก็บอกกลับขึ้นมาเที่ยวใหม่นะ ตุ๋ยก็ยิ้มๆ ไม่ได้รับปากอะไร เพราะไม่แน่ใจว่าตัวเองจะมาได้อีกหรือเปล่า หลังจากนั้นตุ๋ยก็ออกจาก สมาธิ คุณ ศิลามณีและเพื่อนๆ อ่านแล้วคิดเสียว่านี่ คือนิทานนะคะ อ่านเพื่อสนุกๆ คะ

 

เดี๋ยวนี้พี่ตุ๋ย เก่งขึ้นแล้วนะ ใช้แสง สี เป็นแล้ว อย่าลืม หัดก๊อบปี๊ ให้เป็นไวๆล่ะ นุชจะขอเป็นผูชมด้านหน้าเวทีนะ คอยปรบมือ เวลาถูกใจค่ะ และเชียร์ การปฎิบัติของแต่ละท่านค่ะ

 

สวัสดีค่ะคุณตุ๋ย คุณศิลามณี คุณอาภากรและสมาชิกทุกคน เข้ามาอ่านตั้งหลายวันแล้ว คุณตุ๋ยเล่าเรื่องได้สนุกและน่าติดตามมากค่ะ ดีจังเลยมีประสบการณ์น่าสนุกๆทั้งนั้นเลย อยากฝึกมโนมยิทธิได้มั่งจัง พยายามฝึกมาตั้งนานก็ยังไม่ถึงไหนซักที ท่าจะไม่ได้มาทางสายนี้ก็ไม่รู้ ขอให้คุณตุ๋ยเล่าไปเรื่อยๆนะคะ ติดตามอ่านอยู่ค่ะ

 

ความจริงผมเป็นคนที่ไม่ค่อยมีสัญญากับอดีตขนาดยุค พระนเรศวรนะครับ

รวมถึงสมเด็จพระเจ้ากรุงธนด้วย และตัวผมเองก็รู้สึก ไม่ค่อยดีกับบุคคลที่เป็นลูกหลานพระองค์ท่านสักเท่าไหร่ ทํากรรมจองเวรแก่กันมากแม้นถึงวินาทีปัจจุบันก็เรียกกันว่า ไม่สามารถอยู่ในที่เดียวกันได้ในระดับสายตามองเห็นหล่ะ
ส่วนมากฝ่ายนั้นจะเป็นฝ่าย ถอยมากกว่า และก็จองเวรอยู่แบบนั้น

โดยปกติไม่ว่าจะเป็นบุเพนิวาสานุสติจากกําลังสมาธิ หรือ ระลึกได้ด้วยสัญญา
จากบุคคลปกติทั่วไปขนาดไกลถึงยุคนั้นผมว่ายากครับพระทรงอภิญญาก็คงไม่น่าจะหนี 10 ชาติ ตามกําลัง และที่ท่านระลึกได้มากมายย้อนหลังไปได้หลายปีหลายชาติขนาดนั้น เพราะว่า ท่านระลึกถึงชาติก่อนได้เป็นลําดับแรก ถ้าชาติก่อนปฏิบัติมาด้วย และสามารถระลึกชาติได้ในชาติก่อนอีกด้วยก็จะระลึกได้ต่อไปๆๆๆๆๆๆๆๆ การระลึกจึงย้อนไปไกลหลายร้อยหลายพันปี และหลายชาติ
ผมว่าคนธรรมดาแบบเราๆนี่ 1-2 ชาติก็เต็มกําลังแล้ว

และส่วนการจองเวรของผมกับบุคคลนั้นก็ไม่ได้เป็นด้วยบุเพนิวาสานุสติ แต่เป็นความแค้นโดยสัญญา

ผมไม่ใช่ฝ่ายแค้นนะแค่รู้สึกไม่ค่อยดี และบุคคลนี้จะไม่มาเผชิญหน้าผมตรงๆซะอีกด้วย

ในส่วนพระนเรศวรที่เกิดขึ้นกับตัวผมเองเมื่อสัก 3 อาทิตย์ก่อน ไม่ขอเล่านะมันไม่ใช่เรื่องของเทพหรือ กษัตริย์ มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวพันธ์กับร่างทรงอยู่ จะไม่ดีและจะผิดหูผิดตาคนอื่นเสียป่าวๆ เอาแค่เพียงว่า ท่านเป็นมหาราช ทั้งโลกมนุษย์และ โลกวิญญาณ ทรงบารมีมาก บริวารมาก และชํานาญทางธรรมอย่างสูงส่งมากๆ ท่านอยู่ไม่ไกล คําบัลลังก์ และ หมุนพระธรรมจักรอยู่

ทรงเป็นพี่เลี้ยงที่ดียิ่งของกษัตริย์องค์ต่อๆไปของไทยในอนาคตทุกพระองค์ในโลกวิญญาณและทรงเป็นประธานสวรรค์
หรือถ้าหากะต่อนิทาน อันมีแหล่งข้อมูลที่หาได้สําหรับสายหลวงพ่อนามหนึ่งที่ไม่ขอเอ่ยนาม ก็คงต้องบอกว่า บารมีของสมเด็จองค์ดําแม้แต่พระสยามเทวาธิราชก็ยังเกรงพระทัย

 

สวัสดีคะคุณ JINKLE ยินดีที่ได้รู้จักคะ การฝึกมโนมยิทธิตุ๋ยว่าก็ไม่อยากอะไร ถ้าเราเข้าใจ ถ้าได้แล้วต้องฝึกบ่อยๆ โดยเฉพราะอารมณ์คิดตัดร่างกายเราเนี่ย ต้องคิดตัดปล่อยๆ แต่ก่อนตุ๋ยก็ไม่เข้าใจอะไรมากเกี่ยวกับมโนฯ แต่อาศัยที่ใจรักก็ฝึกมาเลื่อยๆ เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบางคือฝึกเองนะคะ แต่ก็ยัง งง อยู่ดีเพราะไม่ได้ไปฝึก กับครูบาอาจารย์ พอกลับไปอยู่เมืองไทยสักระยะหนึ่งเห็นมีเวลาก็เลยลองไปฝึกดู จะได้เข้าใจเสียที ก็เลยเข้าใจว่า อ้อ เขาฝึกกันแบบนี้เอง ปกติอารมณ์ แบบนี้ก็ได้มาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่เด็กๆ แล้วก็ไม่ได้สนใจคิดว่าตัวเองคิดไปเอง พอโตมามันก็หายไปพักหนึ่ง แต่พอตุ๋ยเริ่มมาฝึกสมาธิอารมณ์ แบบนี้มันก็กลับมาอีก ณ ตอนนั้นก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีแต่พอมาฝึก มโนฯ ก็เลยเข้าใจคะ ก็พยายามต่อไปเถอะคะถ้า จริต เราชอบสายนี้สักวันหนึ่งก็ คงจะได้เองละคะ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ

ส่วนมากจะเล่าเหตุการณ์ที่ผ่านมาแล้วทั้งนั้น ปจุบันนี้ก็ยังไม่ไปถึงไหนเลยคะ ถ้ามีเหตุการณ์ใหม่ๆ ในสมาธิก็จะเอามาเล่าให้ฟังคะ
นิทานคะ

 

เก่งที่ไหนกันละ ถามลูกๆ อยากจะเล่นสีกับเขาบ้างไม่รู้จะทำอย่างไรลูกก็เลยมาสอนให้ ไอ้ก๊อปปี้นี่ยังนึกไม่ออกเลย แหมได้แต่ชมอยู่หน้าเวที เมือไรจะลงมาเล่นบนเวที เสียทีละ คุณน้องนุช

 

สนทนากันในห้องสนทนาเสียงนะครับ รูปลําโพงมุมบนขวามือนะครับ

 

ล้อเล่น หรือเปล่าคุณอาภากร ไม่เห็นมีเลย มันอยู่มุมไหน ของเว็ปละ
คะ

 

สวัสดีคะ คุณ JINKLE ยินดีที่รู้จักนะคะ ....เข้ามาอ่านแล้ว มาคุยด้วยก็ได้คะ ...

คุณตุ๋ย ดอกปาริชาติ นี่ยังไงถ้าดมไปแล้วจะ...ระลึกชาติได้เหรอคะ กลิ่นจะเป็นยังไงน่าจะหอมเหมือนดอกมะลิ หรือเปล่า..

 

ท่าน อาภากร เปิดตำหนักเมื่อไรครับ ผมจะได้ไปกราบครูอาจารย์บ้าง

ด้วยความเคารพ

 

โอ้ว์..ท่านอาภากรเปิดตำหนักเหรอค่ะ ที่ไหนค่ะ คะรุทาขอฝากตัวด้วยนะคะ

 

ก็ในตำหรับตำรา เขาว่ามาแบบนั้นถ้าดมดอกปาริชาติและจะระลึกชาติได้ เวลา ครบรอบ 1 ปี ของสวรรค์ดอกปาริชาติจะออกดอกสักครั้งหนึ่งพวก เทวดานางฟ้าก็ยินดี ดีใจไปรอใต้ต้นปาริชาติ คอยเอามือรองรับดอกปาริชาติ แล้วเอามาดม พวกเขาก็จะระลึกชาติได้ นี่ตำราเข้าว่ามาอยางนี้ จริงเท็จ อย่างไร ตุ๋ยก็ไม่รู้เหมือนกัน ส่วนกลิ่นอันนี้ตุ๋ยก็ไม่รู้อีก นั่นแหละ จะเป็นกลิ่นที่ส่งมาให้ตุ๋ย ได้กลิ่นทุกวันนี้หรือเปล่าก็ไม่รู้ซิ คงจะไม่ใช้ระมังถ้าใช่ตุ๋ยคงจะระลึกชาติได้ไปแล้วระมังที่ได้กลิ่นอยู่ทุกวันกลิ่นไม่เหมือน ดอกมะลิกลิ่นมันหอมแปลกๆ บอกไม่ถูก จะกลิ่นน้ำหอมก็ไม่ใช่ กลิ่นดอกไม้ก็ไม่เชิง เดี๋ยวคุณ ศิลามณีได้กลิ่นก็จะเข้าใจเองแหละคะ

 

ที่นี้ก็มาเล่านิทานกันต่อ นะคะ ด้วยความสังสัย ว่าเพื่อนที่ตายไป 30 ปีไปอยู่ชั้นดาวดึงห์จริงหรือเปล่าก็เลยไปหาเทวดาต้องไปถามให้รู้เรื่อง และมีเช้ามืดอีกวันหนึ่งของต้นปี ตุ๋ยทำสมาธิแบบจิต สบายๆ ก็นึกถึงท่านแล้วยกจิตออกไปคุยกับท่าน ก็ไปถามท่านว่า เมื่อวันที่ท่านพาดิฉันไปเทียวสวรรค์ ดิฉันเห็นนางฟ้าองค์หนึ่งมองๆไป แล้วมีหน้าเพื่อนดิฉันที่ตายมาแล้ว 30 ปีปราฎกขึ้นมาซ้อนหน้านางฟ้าองค์นั้น เพื่อนของดิฉันมาเกิดอยู่บนสวรรค์ชั้นนี้เหรอ ท่านเทพตอบว่า

เธอเห็นเป็นอย่างนั้นเหรอถ้าเธอเห็นเป็นอย่างนั้นก็แสดงว่าใช่ เพื่อนเธอเขาคงจะแสดงให้เธอเห็นว่าเขามาเกิดอยู่ที่ชั้นนี้ ตุ๋ยถามต่อ ถ้าเป็นเช่นนั้นท่านรู้ไหมว่าเขาไปเกิดอยู่ที่วิมานของใคร ท่านตอบ อันนี้เราจะไม่ขอตอบถ้าเธออยากรู้เธอต้องหมั่นฝึกสมาธิสืบหาเอาเอง ตุ๋ยก็ว่า อ้าวเป็นไงไป ท่านพูดต่อ เอางี้ซิเธอฝึกสมาธิให้เก่งๆ แล้วเราจะพาไปคุยกับเพื่อนเธอ เธออยากจะคุยกับเขาไหมละ
อยากคุย ท่านตอบ ถ้าอยากคุยกับเขาเธอต้องฝึกสมาธิเก่งๆ แล้วเราจะพาไปคุยกับเขาถ้าสมาธิเธอเป็นแบบนี้คงคุยกับเขาไม่รู้เรื่องแน่ ขนาดจะมาคุยกับเราก็ยังมาแทบไม่ได้เลย ตุ๋ยคุยกับท่านแค่นี้ก็สว่างพอดีคือออกจากสมาธิ ก็มานั่งคิดว่าท่านอยากให้ตุ๋ยฝึกสมาธิเก่งๆ แล้วท่านจะพาไปคุยกับเพื่อนที่ตายไปนานแล้วมานั่งคิด แล้วเราจะทำได้ไหมเนี่ย สังสัยชาตินี้คงจะไม่ได้คุยแน่ๆ เลยทุกวันนี้ก็ยิ่งแย่ไปกันใหญ่ สังสัยต้องปลงแล้วละคะเพื่อนๆๆ:'(

 

ขอบคุณสำหนับกำลังใจค่ะ แล้วอารมณ์ตัดร่างกายนี่ คุณตุ๋ยทำยังไงคะ เวลานั่งมโน นี่คุณตุ๋ยนั่งเลยหรือว่าต้องมีพานไหว้ครูก่อนคะ