ประสบการณ์ ธรรมะ พระเครื่อง หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ วัดสะแก จ.อยุธยา

ขออนุญาติแนะนำเหมือนเดิมคือลองถาม พี่ supachaisoo ดูก็ได้นะครับ อันนั้นเขาผ่านมือมาเยอะมาก ผมนี่อาศัยครูพักลักจำครับ หุหุ

 

แหม่ คนเก่าคนแก่แวะมาเยี่ยมกันทั้งที ยินดีหลายๆ

 

ขอบคุณพี่ๆเพื่อนๆทุกท่านที่ให้กำลังใจครับ ผมก็จะลงธรรมะของหลวงปู่ไปเรื่อยๆเหมือนเดิมนะครับ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามครับ ผมบอกแต่หน้าแรกแล้วว่าผมเป็นเพียงหนึ่งคนที่ศรัทธาในองค์หลวงปู่ ที่ทำนี่ก็เป็นแค่กระบอกเสียงหนึ่งที่ช่วยถ่ายทอดธรรมะของหลวงปู่เท่านั้นครับ ไม่ได้มีเจตนาอื่นใด

ใครจะใหญ่เกินกรรม



เมื่อยี่สิบกว่าปีมาแล้ว ที่จังหวัดสระบุรีมีอุบัติเหตุรถบรรทุกชนรถสองแถวซึ่งบรรทุกนักเรียนอยู่เต็มคัน เด็กนักเรียนทั้งหมดเสียชีวิตและหนึงในนั้นเพิ่งจะได้มีโอกาสตามญาติผู้ใหญ่ไปกราบนมัสการหลวงปู่ดู่เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย

คำถามที่ค้างคาใจในเวลานั้นคือทำไมหนอ ? หลวงปู่จึงไม่เมตตาช่วยให้เด็กน้อยอันเป็นแก้วตาดวงใจของผู้เป็นพ่อและแม่ให้แคล้วคลาดจากภยันตราย ทั้ง ๆที่เด็กน้อยผู้นั้นก็มีวัตถุมงคลของหลวงปู่ติดตัวอยู่ แล้วทำไมกับศิษย์บางคนหลวงปู่จึงสงเคราะห์ให้เขาแคล้วคลาด หรือกระทั่งต่ออายุให้แก่เขา

คำถามอันจัดเป็นมิจฉาทิฏฐินั้นค่อย ๆ คลี่คลายลง เมื่อได้ยินเรื่องราวว่า วิญญาณของเด็กน้อยผู้นั้น ได้ไปปรากฏตัว โดยมีหลวงปู่ทวดยืนอยู่ข้าง ๆ ให้ลูกศิษย์ของหลวงปู่ที่อยู่ที่กรุงเทพฯ ซึ่งเป็นญาติกันได้เห็นในเย็นวันเกิดเหตุ (ซึ่งขณะนั้น ทางคุณพ่อคุณแม่ของเด็กก็ยังไม่ได้ส่งข่าวว่าเด็กเสียชีวิตแล้ว) เด็กนั้นได้ฝากคำพูดผ่านลูกศิษย์หลวงปู่ผู้นั้นไปถึงคุณแม่ว่า

"หนูออกมาแล้ว หนูไม่เจ็บเลย
ชาติหน้าหนูขอมาเป็นลูกของแม่อีก บอกแม่หนูด้วย"

จากนั้น ตอนค่ำ ทางญาติของเด็กน้อยนี้จึงได้ส่งข่าวให้ลูกศิษย์หลวงปู่ผู้นั้นได้ทราบว่าเด็กเสียชีวิตแล้ว !

วันต่อมา ครอบครัวของผู้ตายได้พากันไปทำบุญกับหลวงน้าสายหยุด หลวงน้าบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วง เด็กน้อยนี้อยู่ในความอุปการะของหลวงปู่ทวดแล้ว ซึ่งก็ตรงกันกับภาพที่มาปรากฏให้ลูกศิษย์หลวงปู่ผู้นั้นได้เห็น

บางครั้งแม้เหตุปัจจัยจะไม่เอื้อให้หลวงปู่สงเคราะห์ให้เขารอดตายได้ แต่ท่านก็จะสงเคราะห์ด้วยการอุปการะดวงจิตของผู้ตายให้ไปสู่ภพภูมิที่ดี ซึ่งก็อาจจะดีเสียกว่ามาเสียชีวิตภายหลังแต่จากไปอย่างเคว้งคว้าง ล่องลอย หรือไปสู่ภพภูมิที่ไม่ดี

กาลเวลาผ่านไป ประกอบกับประสบการณ์ต่าง ๆ ที่ได้พบเห็นทำให้ได้ข้อสังเกตอันหนึ่งว่าบุคคลที่หลวงปู่จะสงเคราะห์ต่ออายุให้แก่เขาได้มักเป็นผู้ปฏิบัติธรรม หรือเป็นผู้ที่จะทำประโยชน์ไว้กับพระพุทธศาสนานั่นคืออาศัยบุญบารมีและกุศลเจตนาของตัวผู้นั้นเองด้วยว่าหากรอดชีวิตไปแล้ว จะเป็นที่แน่นอนว่าเขาจะบำเพ็ญธรรมสั่งสมคุณงามความดีให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป เหนือสิ่งอื่นใด เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า..

“ใครจะใหญ่เกินกรรม”

 

ขอบคุณครับท่านที่แวะมาแอ่วหาทุกวัน

ขอบคุณมากๆครับที่เข้าใจผม ^^"

เคารพและศรัทธาจริงๆต้องได้มาบูชาในสักวันแน่ครับ
อธิษฐานด้วยใจที่แน่วแน่ไม่ยากเกินความตั้งใจและศรัทธาแน่นอนครับผม ผมผ่านมาแล้ว

เอารูปหล่อหลวงปู่นั่งดวง ที่อธิษฐานจิตโดย หลวงตาม้า ไปบูชาก่อนไหมครับ ถ้าอยากได้ pm มาหาผมเลยครับ

 

พระบูชาของคนยาก



โดย พี่สิทธิ์

มีเด็กวัยเรียนคนหนึ่ง ปรารถนาจะมีพระเครื่องพระบูชากะเขาบ้าง จึงได้ไปเช่าเหรียญหลวงปู่ครูบาอาจารย์ที่เป็นเหรียญทำเลียนแบบ จำหน่ายอยู่ตามตลาดพระ เป็นต้นว่า เหรียญท่านเจ้าคุณนรฯ เหรียญหลวงปู่ฝั้น เหรียญหลวงปู่ขาว เหรียญหลวงปู่แหวน เป็นต้น ในราคาเหรียญละ ๑- ๒ บาท นำมาขอความเมตตาจากหลวงปู่อธิษฐานจิต หลวงปู่มองดูแล้วก็อมยิ้ม แล้วท่านก็เมตตาอธิษฐานจิตให้ตามประสงค์

ห่างหายไปประมาณปีหนึ่ง เด็กคนนี้พอมีปัจจัยขึ้นหน่อย ก็ไปเช่าพระแก้วมรกต ขนาดหน้าตัก ๕ นิ้ว ทำจากเรซิ่น (พลาสติก) ราคา ๑๐๐ บาท มาขอหลวงปู่อีก หลวงปู่คงจำหน้าเจ้าหมอนี้ได้ ท่านก็เมตตารับพระมาอุ้มไว้ที่หน้าตัก แล้วท่านก็ใช้มือลูบไปที่องค์พระซ้ำ ๆ หลายครั้ง จากนั้นท่านก็จับองค์พระนิ่งสงบไปพักหนึ่ง

สุดท้ายท่านส่งพระคืนมาให้ แล้วให้เด็กคนนั้นเอามือสองข้างจับที่ฐานองค์พระ ส่วนท่านจับที่บริเวณไหล่ทั้งสองขององค์พระ แล้วท่านก็ประสิทธิพระ (ว่าบทเตสังฯ) ในขณะที่เด็กคนนั้นยังจับที่ฐานองค์พระ ท่านพูดว่า

"เอ้า ปีติขึ้นมาที่หลังแล้ว... ขึ้นมาถึงศีรษะแล้ว ใช้ได้ ๆ"

นี้เป็นกุศโลบายของหลวงปู่ที่จะให้ผู้เป็นเจ้าของ รับรองของที่ตนจะนำไปบูชาด้วยตนเอง จะได้มีศรัทธาเชื่อมั่นคุณพระที่อยู่ในองค์พระนั้น

สิ่งหนึ่งที่เด็กคนนั้นได้เรียนรู้ก็คือ คุณค่าแห่งพระเครื่องพระบูชานั้น มันไม่สำคัญเลยว่าสังคมภายนอกเขาจะให้ค่านิยมมากน้อยเพียงใด หรือจะตั้งราคาแพงสักปานใด

หากแต่สำคัญที่ความบริสุทธิ์ในการได้มา ความเมตตาของครูบาอาจารย์ผู้อธิษฐานจิต และดวงจิตที่เชื่อมั่นศรัทธาต่อองค์พระนั้นต่างหาก