หลงในอาการปีติทำอย่างไรดีคะ??

สวัสดีค่ะ เป็นสมาชิกใหม่ ฝากตัวด้วยค่ะ ^^

ไปปฏิบัติธรรมที่สถานที่แห่งนึงค่ะ ระหว่างที่นั่งๆอยู่ก็ขนลุกซู่ แล้วน้ำตาก็ไหล
นึกว่าจะหาย แต่พอกลับมาที่บ้านก็เป็นอยู่ค่ะ เค้าบอกว่ามันคืออาการปีติ
แล้วเราก็รู้สึกชอบใจในอาการนั้น คือ อยากให้มันเป็นอีกเวลานั่งสมาธิ
ช่วงนี้ไม่ค่อยได้นั่งสมาธิแต่อาการพวกนี้จะเป็นเวลาอ่านหนังสือธรรมะหรือได้ฟังธรรม
แต่พอศึกษาไปเรื่อยๆเค้าบอกว่า ถ้าเราหลงชอบใจในอาการพวกนี้จะทำให้การปฏิบัติของเราไม่ก้าวหน้า
แล้วจะต้องทำยังไงคะ เราจะกำหนดหรือต้องอธิษฐานอะไรหรือเปล่าเพื่อให้อาการเหล่านี้หายไป

ถ้ามีคำพูดอะไรไม่เหมาะสมขออภัยนะคะ ยังเด็กอยู่ แหะๆ

อนุโมทนาสาธุกับท่านที่กรุณาตอบค่ะ

 

ส่วนที่เขาบอกว่า เราจะไม่ก้าวหน้า อันนี้ หมายถึง เราจะไม่เจอมันอีก
และอาจจะไม่เจอที่แปลกว่านี้อีก

ดังนั้น การเจอปิติ สุข ที่แปลกๆกว่านี้ จะถือเป็นความก้าวหน้า ดังนั้น
เธอต้องทำความเข้าใจใหม่ให้ดีๆว่า

ความก้าวหน้า คือ การเจอ และ เจอยิ่งกว่า และ ยิ่งกว่าเจอ คือเจอ
หรือไม่เจอก็ไม่อาจทำให้ใจเราเคลื่อนได้

นอกจากจะต้องทำความเข้าใจ เรื่อง ความก้าวหน้าแล้ว ก็ต้องมาทำ
ความเข้าใจเรื่องจิตเคลื่อน อันนี้ก็หมายถึงมันเคลื่อนไปจากปัจจุบัน
ที่กำลังเจอต่อหน้าต่อตา เช่น เคลื่อนไปในอดีต ไปหวลในสภาวะที่
เคยเจอในอดีต หรือ เคลื่อนไปในอนาคต ไปละเมอเพ้อหาว่าในอนาคต
จะเจออีกไหมในอารมณ์นั้นๆ ยกตัวอย่างเช่น

อันนี้คือ อาการจิตมันเคลื่อนไปข้างหน้า มันไประลึกว่า คราวหน้าขอเจออีก มันฝุ้ง
ไปเพราะ มันเคยเจอ เคยเห็น เคยรู้ อาการเคยเห็นเคยรู้ ก็เรียกว่ามีประสบการณ์
มีการหมายรู้ มีปัญญาก็เรียก แต่มีปัญญาแบบนี้แล้วมันพาฝุ้งซ่านไปข้างหน้า จึง
เป็นปัญญาที่ถูกนิวรณ์ครอบงำ ทำให้ขวางการเจริญ

ก็จะเห็นว่า การเคลื่อนของจิต ก็คือ การเห็นผิดไปจากปัจจุบัน ไปนึกคิดในอารมณ์
ข้างหน้า หรือข้างหลัง คำว่า ปฏิบัติ คำนี้ก็แปลว่า ซึ่งๆหน้า ต่อหน้าต่อตา ดังนั้น
การปฏิบัติก็คือการรู้อยู่เฉพาะหน้า ที่กำลังเจอ ณ ปัจจุบัน

อธิษฐานที่ถามถึง จึงเป็น การตั้งมั่น ในการรู้กาย รู้ใจ ลงเป็นปัจจุบัน อย่างเป็น
กลาง ไม่เคลื่อนไปในอดีต หรืออนาคต อันเนื่องมากจากความชอบใจในรส
อันเป็นตัณหา หรือการครอบงำของนิวรณ์(ฝุ้งไปหน้า ไปหลัง , หลงไหลรูป
รส กลิ่น เสียง สัมผัส รู้สึก นึกคิด , โกรธ ไม่ชอบใจไปในรูป รส กลิ่น เสียง
สัมผัส รู้สึก นึกคิด , ท้อแท้ถอยใจ , ลังเลสงสัย )

เครื่องประกัน ให้งานอธิษฐาน และ งานปฏิบัติ ดำเนินได้ก้าวหน้า และส่ง
ผลดีกับเราด้วย คือ ศีล5 ดังนั้น เวลาชักสงสัยขึ้นมาว่า ที่ปฏิบัติมานั้น
ก้าวหน้าหรือเปล่า หากรู้ทันสงสัยได้(นิวรณ์)ก็รู้ทันมัน แต่ถ้าเห็นไม่
ทันว่าเรากำลังโดนสงสัยครอบงำ ก็ตรวจที่ข้อศีล5 ถ้าไม่พร่องก็ไม่เห็น
จะต้องตกใจอะไร แต่ถ้าปฏิบัติไปแล้ว กร่างขึ้น ใหญ่ขึ้น เจอใคร
ไม่เคยเจออย่างเรา ก็ไปโกรธเขา ไปเหยียดเขา อันนี้คือ ผิดศีล5 ไป
แล้ว ก็ต้องดูให้ทัน ไม่งั้น ปฏิบัติไปแล้ว มันไม่ใช่ไม่ก้าวหน้าแต่มันจะ
เป็นเร่งเต็มสตีมลงนรก ดังนั้น ก็ให้ดูข้อ ศีล5 ไว้ให้ดี เป็นพอ

 

ขอบคุณคุณนิวรณ์มากๆค่ะ

จะนำไปเป็นแนวทางนะคะ

สาธุ .. สาธุ .. สาธุ

 

ตอนเเรกก็เป็นเช่นกันครับ มันไม่มีอะไรมากครับ

 

การปฏิบัติของผมจะเน้นไปที่ปัญญาเพื่อเอามาดับทุกข์
ความสุขนั้นหาง่ายเราหากันได้อยู่แล้ว ปัญญญาการเพิ่มพูลสติปัญญาเป็นของหาอยาก การปฏิบัติทั้งทีจึงควรสนใจปัญญาที่เป็นของหายากก่อน
หากมีกำลังสมาธิดีแล้วไม่อยากหลงไปในปิติ ลองทำอานาปาณสติสูตรที่ได้ชื่อว่าเป็นการเจริญสติไปด้วยทุกลมหายใจ เข้าออก อาจจะช่วยให้ปิติแทรกได้ยากขึ้นครับ

 

ปีติทำให้จิตคุณไม่นิ่ง ปีติเกิดรู้แล้วแต่คุณไม่ละ

จิตก็หวั่นไหว ไปตาม รัก โลภ โกรธ หลง

เมื่อใดคุณเข้าไปสงบละงับดับปีติ ได้ จิตคุณก็จะตั้งมั่น

เป็นจิตหนึ่ง มีอารมณ์เดียว

เป็นจิตหนึ่ง มีอารมณ์เดียว​

 

กำหนดรู้ตามอาการทุกๆครั้งทุกๆขณะ ที่เกิดอาการนั้น

 

ยังไม่เคยมีโอกาสได้ทำเหมือนกันค่ะ

 

ปิติ ก็ติดขัดกันได้ อาการของที่เรียกว่าติด คือ เวลาเรานั่งสมาธิ มักชอบเอาปิติเป็นเป้าหมาย ใจมันอยากได้แต่ปิติ อาจจะชอบในอาการนั้น เพลินในอาการนั้น หรือเข้าใจว่ามันแสดงออกถึง ด่านที่ต้องผ่านใจการเข้าสมาธิ แรก ๆ ทำไปกว่าจะได้ก็นานหน่อย แต่พอทำบ่อย ๆ จนชำนาญ นั่งปุ๊ป ไม่ถึงนาทีก็ได้เลย

ไม่ได้มีโทษอะไรมากมาย เป็นเสมือนทางเดินที่ต้องผ่าน ไม่ต้องไปสนใจมัน เดี๋ยวก็ข้ามพ้นไปได้

 

ก็เป็นกันทุกคนนั่นละครับ

ขออนุญาติครับ
ในช่วงหนึ่งของการปฏิบัติก็จะมีอาการ น้ำตาใหลแบบกลั้นไม่อยู่
ก็เห็นเป็นกันทุกๆคนนั่นละครับ ไม่นานก็จะหายไปได้เอง
ปฏิบัติไปๆอาจจะมีอาการแบบน้ำตาใหลพร้อมลมดันไปทุกทิศทั่วร่างอืกก็มี
เดี๋ยวเป็นเดียวหาย เป็นเรื่องปรกติครับ
สำคัญให้สังเกตุว่า พอเป็นแล้วจิตจะดิ่งลงรู้สึกว่านิ่งมากขึ้น สงบมากขึ้นเป็นใช้ได้
ภาวนาไป จิตมันก็ก้าวหน้าไปก็ดีแล้วนี่ครับ พยายามหาเวลาให้ได้เพิ่มเวลาให้มากขึ้น อยากไปเร็วต้องอย่างน้อย สี่ ช.ม ต่อวันและหาเวลาไปปฏิบัติตามวัดที่เขาอำนวยความสดวกให้ไม่ต้องทำอะไรปฏิบัติอย่างเดียว อย่างเวลามีวันหยุดคล่อมเสาร์ อาทิตย์เป็นต้น อย่าให้ใกลมากจะได้ไม่ต้องเดินทางเหนื่อย สมัยนี้มีบริการรถตู้สดวกสบาย หรือหากลุ่มญาติธรรมสำหรับแชร์ค่าเดินทาง หรือหาญาติธรรมที่เขาไปประจำแล้วบริการรถตู้ไปด้วยก็ได้ ลองสอบถามพวกๆดูเดี๋ยวก็เจอ
ขออนุโมทนาบุญร่วมกับญาติธรรมทุกท่านครับ
ขอบคุณครับ
ลุงมหา

 

ผมก็เป็นเช่นที่คุณ jinny95 บอกเหมือนกันครับ

แรก ๆ ทำไปกว่าจะได้ก็นานหน่อย แต่พอทำบ่อย ๆ จนชำนาญ นั่งปุ๊ป ไม่ถึงนาทีก็ได้เลย

 

ต้องเจริญให้มากให้หนัก ให้สมบรณ์ จึงค่อยวางเฉยปล่อยวาง จะเจริญครึ่งๆกลางๆ แล้วละไม่ได้ ไม่อย่างนั้นจะไม่ก้าวหน้าขึ้นไปอีก คุณต้องเจริญให้สมบูรณ์ไปตามลำดับดังนี้

กุศลศีลทั้งหลาย มีอวิปฎิสาร(ความไม่เดือดเนื้อร้อนใจ)เป็นประโยชน์ที่มุ่งหมาย มีอวิปฎิสารเป็นอานิสงส์,
อวิปฎิสาร มีความปราโมทย์เป็นประโยชน์ที่มุ่งหมาย มีความปราโมทย์เป็นอานิสงส์,
ความปราโมทย์มีปิติเป็นประโยชน์ที่มุ่งหมาย มีปิดิเป็นอานิสงส์,
ปิติ มีปัสสัทธิ(ความสงบกายสงบใจ)เป็นประโยชน์ที่มุ่งหมาย มีปัสสัทธิเป็นอานิสงส์,
ปัสสัทธิ มีสุขเป็นประโยชน์ที่มุ่งหมาย มีสุขเป็นอานิสงส์,
สุข มีสมาธิเป็นประโยชน์ที่มุ่งหมาย มีสมาธิเป็นอานิสงส์,
สมาธิ มียถาภูตญาณทัสสนะเป็นประโยชน์ที่มุ่งหมาย มียถาภูตญาณ
ทัสสนะเป็นอานิสงส์, ยถาภูตญาณทัสสนะ มีนิพพิทาวิราคะเป็น
ประโยชน์ที่มุ่งหมาย มีนิพพิทาวิราคะเป็นอานิสงส์, นิพพิทาวิราคะ
มีวิมุติญาณทัสสนะเป็นประโยชน์ที่มุ่งหมาย มีวิมุตติญาณทัสสนะ
เป็นอานิสงส์

 

อาการที่ติดปิตินั้น....จะว่าไปมันก็เป็นเรื่องธรรมดานะ...

แก้ง่ายๆคือ ไม่ต้องไปให้ความสนใจมัน...เท่านั้นเอง....

 

สนใจ กะ สงสัย ครับ.?
แล้ว อาการปิตินี้ เช่น บางคนนํ้าตาใหล บางคนตัวโยกไปมา บางคนรู้สึกว่าตัวลอยได้ก็มี
แต่ละคนมีอาการปิติแตกต่างกันเป็นเพราะอะใรครับ รึว่ามีจริตต่างกัน??
ขอโทษที่ถามแทรกเข้ามานะครับ.^-^

 

ที่เขาบอกว่าติดแล้วจะไม่ก้าวหน้า ก็อย่างที่คุณบอกว่าอยากให้เป็นอย่างนั้นอีก .....นี่ไง มันอยากได้ มันก็จะติดอยู่กับที่นี่ไง ไม่ก้าวหน้าแน่นอน นั่งทีไร อยากได้ ทุกที แต่มันก็จะไม่ได้ แล้วก็หงุดหงิด ไม่ได้ดั่งใจ สมาธิก็ไม่มีทางเกิด

พอเห็นประตูอยู่ไกล ๆ แหม...ทำเป็นดีใจ น้ำตาไหล เผลอ ๆ หัวใจวาย ไปไม่ทันถึงที่ ในประตูยังมี สุข บรมสุข ตั้งมากมาย แค่ปิติ ดีใจอยากได้อีก ...........ก็ไม่ก้าวหน้าอย่างที่เขาว่าแหละ เข้าใจหรือยัง?????????????

ยังดีนะที่รู้ตัวว่าหลง .......พอให้อภัยได้ วิธีแก้ไข นึกย้อนไปในตอนที่ก่อนได้ปิติ อารมณ์ ความคิด เป็นเช่นไร ???? นึกให้ออก แล้วทำใหม่ อย่าไปสนใจกับการปิติ จิ๊บจ๊อย ต่อไปนี้มันก็ไม่มีทางเกิดอีกแน่นอน เพราะคุณอยากให้มันเกิดอีก ความอยาก มันก็ทำให้ใจคุณวุ่นวาย ไม่ว่าง แล้วมันก็ไม่มีทางเกิดอีก จนกว่าจะ .............ไม่อยาก.

 

ตอบคุณ tah-trial ปิติ กับ อาการของการผ่านภวังค์

สนใจ กะ สงสัย ครับ.?
แล้ว อาการปิตินี้ เช่น บางคนนํ้าตาใหล บางคนตัวโยกไปมา บางคนรู้สึกว่าตัวลอยได้ก็มี
แต่ละคนมีอาการปิติแตกต่างกันเป็นเพราะอะใรครับ รึว่ามีจริตต่างกัน??
ขอโทษที่ถามแทรกเข้ามานะครับ

ขออนุญาติครับ
อาการเกิดปิติ ที่น้ำตาใหล หรือ เกิดลมดันไปทั่วร่างกายด้วยจนต้องผ่อนออกทางปากนั้น ครูบาอาจารย์บางท่านอธิบายว่า "กายทิพย์ดีใจที่ท่านปฏิบัติธรรมจึงเกิดปิติใหญ่"
ส่วนอาการที่ว่า บางท่านตัวโยก บางท่านตัวลอย บางท่านตัวเล็กลง บางท่านตัวใหญ่ขึ้น บางท่านหล่นวูปเหมือนตกหน้าผา นั้นเป็นอาการที่จิตกำลังผ่านภวังค์เพื่อเข้าสู่สมาธิ
ส่วนสาเหตุที่เป็นไม่เหมือนกันเพราะจริตต่างกันนั้นถูกต้องแล้ว
ส่วนท่านที่เป็นหลายๆรูปแบบ ครูบาอาจารย์สอนว่าพวกนี้เคยเกิดเป็นนักบวช
ที่ฝึกการผ่านภวังค์หลายๆแบบ เพื่อจะได้สอนลูกศิษย์รุ่นต่อไปได้ถูก
ขอบคุณครับ
ลุงมหา