แนะนำพระดี มีพลังมหัศจรรย์ อาถรรพ์หนุนชีวิต อิทธิฤทธิ์มหาศาล

หากผู้ที่ต้องการใช้พระเนื้อดินดิบ แต่หายาก หรือไม่มี ถ้าเป็นเนื้อดินเผา พอจะอนุโลมให้สามารถใช้ได้หรือเปล่าครับ

 

ถูกต้องแล้วครับ
พระเครื่องที่สำเร็จด้วยอภิญญาจิต จะต้องประกอบพร้อมและสื่อตรงกันด้วยผู้ศรัทธาและอำนาจจิตแฝง จึงจะส่งผลเต็มตามที่ท่านได้อธิษฐานไว้

 

มีแล้วครับสองคน แสดงตัวเลยครับ
อยู่หน้าต้นๆเลย เจ้าตัวจะจำได้หรือเปล่าหนอ

 

ใช้ได้ทั้งนั้นครับ
แต่ความหมายมันต่างกันพอสมควร

 

หากธาตุ น้ำ ดิน ดิน ควรบูชาพระประเภทใดครับพี่หนุ่ม

 

พอเห็นข้อความนี้แล้ว รู้สึกใจหวิวๆ ครับ เหลืออีกไม่กี่วันแล้วครับ
พี่ๆทุกท่าน

 

[FONT=&quot]พ่อ...ผู้ชายอาภัพคนนั้น

[/FONT] [FONT=&quot]ผมยังไม่เคยลืมวันเก่าๆในชีวิต แม้มันจะล่วงเลยผ่านมานานแล้วก็ตาม ยังจำภาพความหลังเมื่อครั้งเยาว์วัยได้ดี ภาพที่เคยมีผู้ชายคนหนึ่งขี่จักรยานเก่าๆเพื่อพาผมไปดูหนังกลางแปลงที่วัดในบ้านนอก แม้ว่ามันจะอยู่ห่างบ้านถึงห้ากิโลเมตรก็ตาม และยังนั่งดูเป็นเพื่อน แบบหลับๆตื่นๆอยู่ข้างๆบนสนามหญ้าจนหนังเลิกในตอนย่ำรุ่ง ภาพคนสูงอายุที่หน้าดำคร่ำเครียดทุกวัน และวุ่นวายอยู่กับงานไม่หยุดหย่อนในเวลากลางวัน และพอมืดค่ำลงหลังจากได้กินข้าวมื้อเย็นอย่างเร่งรีบแล้ว ก็ยังได้ออกเรือไปหาปลาในลำคลองอีกมากกว่าครึ่งคืน เพื่อให้แม่เอาไปขายในเวลาเช้า ภาพชินตาเหล่านี้ผมเห็นมานานมากกว่า [FONT=&quot]15[/FONT][FONT=&quot]ปี จนกระทั้งโตขึ้นและออกจากบ้านเข้ามาสู้ชีวิตในเมืองกรุง

หลายๆครั้งผมเห็นพ่อนั่งมวนบุหรี่ ที่ทำด้วยใบจากและยาเส้นตราแมวดำอย่างประหยัด และค่อยๆสูบอย่างระมัดระวังจนหมดมวน พ่อไม่เคยได้สูบบุหรี่สำเร็จรูปจากซองโก้หรูเช่นคนอื่นเขา พ่อไม่ดื่มเหล้า ไม่เล่นการพนัน ไม่เที่ยวเตร่ไปใหน ชีวิตของพ่อทำแต่งานและหาเงินทุกทางที่พอจะทำได้ เพื่อให้ทุกคนในบ้านมีข้าวกิน มีเงินซื้อเสื้อผ้าและมีของใช้ แต่พ่อเองไม่เคยมีเสื้อผ้าใหม่ๆกับเขาเช่นคนอื่นๆเลย ครั้งหนึ่งที่ผมแอบหัดสูบบุหรี่จากก้นบุหรี่ที่เก็บได้ข้างถนน เพราะความอยากรู้อยากลอง พ่อตีผมในครั้งนั้นอย่างแรงด้วยกิ่งไม้ขนาดใหญ่หลายครั้ง แต่ผมก็เห็นพ่อแอบไปนั่งร้องไห้เสียใจอยู่คนเดียวหลังบ้าน ผมพึ่งมาเข้าใจเมื่อตนเองมีลูกแล้ว ว่าพ่อไม่ได้โกรธเกลียด แต่ไม่อยากให้เราลองทำ สิ่งที่ไม่ดีที่พ่อรู้อยู่เต็มอกเพียงแต่พ่อยังเลิกไม่ได้ เหตุการณ์นั้น ทำให้ผมไม่ได้แตะบุหรี่อีกเลยนับแต่วันนั้นจนกระทั่งบัดนี้ [/FONT][/FONT]

 

[FONT=&quot]เมื่อผมโตขึ้นและมีอาชีพการงาน ได้ขอร้องให้พ่อ หยุดการทำงานหนักและตรากตรำลำบากแบบแต่ก่อน เพื่ออยากจะให้ได้ใช้ชีวิตอย่างสบายขึ้นกว่าแต่ก่อนบ้าง แต่เมื่อผมกลับไปบ้านครั้งใด ก็ยังเห็นว่าร่างกายของพ่อทรุดโทรมลงไปทุกที แม้ผมจะหาอาหารบำรุงและยาดีๆไปให้แล้วก็ตาม แม่บอกว่า พ่อไม่ยอมหยุดอยู่บ้านเฉยๆ ยังทำงานเท่าที่พอจะทำได้ และพ่อได้ป่วยเป็นโรคแผลในกระเพาะอาหารจากการกินข้าวไม่ตรงเวลามานานปีแล้ว บางครั้งอาเจียรออกมาเป็นเลือดสดๆ ครั้งละเป็นชามก๋วยเตี๋ยวมากจนน่ากลัว จนต้องขอให้กินข้าวตรงเวลาและหยุดทำงานหนักทั้งหมด เพราะว่าทำมามากแล้ว หลายครั้งที่ผมกลับไปบ้านต่างจังหวัดเพื่อเยี่ยมพ่อและแม่ ผมซื้อของไปฝากแต่ทั้งสองคนไม่สนใจของฝากมากเท่าไรนัก แต่อยากพูดคุย และหาอะไรให้กินเหมือนเช่นครั้งวัยเด็ก พ่อเป็นคนไม่ค่อยพูดและจะชอบนั่งฟังเท่านั้น ทุกครั้งเมื่อผมจะกลับมากรุงเทพหลังจากกลับไปเยี่ยมที่บ้าน และอยู่พูดคุยทั้งวันแล้ว พ่อจะเตรียมหาของกินพื้นบ้าน ที่ไม่ค่อยมีในกรุงเทพเพื่อให้เอาติดมาด้วย ทุกครั้งเมื่อผมขึ้นรถเตรียมจะขับออกจากบ้านกลับกรุงเทพ พ่อจะถามเช่นเดียวกันทุกครั้งว่า “จะมาอีกเมื่อไร” แค่นั้นจริงๆสำหรับพ่อที่แสดงให้รู้ว่าห่วงใยและคิดถึง แม้กี่ครั้ง แม้นานวันเท่าใด พ่อยังเป็นเช่นนี้เสมอ

[/FONT] [FONT=&quot]ครั้งหนึ่งที่พ่อรู้ว่าผมจะกลับบ้านเมื่อผมโทรไปบอกล่วงหน้า พ่อได้ออกจากบ้านแต่เช้าเพื่อไปตัดลูกจากในป่าจากใกล้ๆบ้าน โดยเอาเรือไปด้วยเพื่อบรรทุกใส่กลับมาผ่าที่บ้าน ด้วยร่างกายที่ทรุดโทรม และขาที่เดินไม่ได้ดีนักจากสะบ้าหัวเข่าที่เคยผ่าตัด ทำให้พ่อใช้เวลานานกว่าจะขนทลายของลูกจากแต่ละกระปุกที่หนักอึ้งมาใส่เรือ พ่อรีบไปจนไม่ได้กินข้าวทั้งมื้อเช้า และกลับมาไม่ทันข้าวมื้อกลางวัน เพียงเพื่อจะรีบไปหาของอร่อยๆมาให้ผมได้กินเช่นแต่วัยเด็ก จนเวลาบ่ายสามโมงแล้วที่แม่แปลกใจว่าทำไมพ่อหายไปนานมากแล้ว จึงตามคนที่รู้จักไปช่วยค้นหา และพบว่าพ่อนั่งจมเลนอยู่ในป่าชายเลนเพราะเป็นลมจากการแบกลูกจากหลายเที่ยว อีกทั้งขาไม่ดีและไม่ได้กินข้าวเช้ามาด้วย และในวันรุ่งขึ้นเมื่อผมกลับไปถึงบ้าน พ่อก็เตรียมลูกจากไว้ให้ผมเรียบร้อยแล้วจริงๆ สมดังที่พ่ออยากทำและพยายามจะทำให้[/FONT]

 

เมื่อครั้งที่ผมและน้องๆ กลับไปพร้อมหน้ากันที่บ้านในเทศกาลปีใหม่หรือวันเกิดของแม่ก็ตาม เราทุกคนจะคุยกันสนุกสนาน และเล่นเกมส์หรือทำอาหารแบบสมัยก่อนๆกินกัน เช่นแกงเห็ดหูหนูแห้ง ต้มยำกุ้งหัวปลีเผา ยำโบราณใส่ใบมะกอกป่าเผาไฟ ต้มใบชมวงหมูเค็ม และแคะขนมครกในตอนท้าย พ่อจะมานั่งร่วมทำทุกอย่างกับพวกเราด้วย แต่พ่อคุยไม่เป็น ไม่ถาม ไม่คุยอะไร แค่นั่งทำและกินกับเราด้วยทุกอย่างจนเสร็จ แม้แต่เมื่อพวกเราล้อมวงกราบพ่อและแม่ที่อวยชัยให้พรกับเรา พ่อจะพูดแค่ว่า “ขอให้โชคดีนะ” แค่นี้จริงๆสำหรับผู้ชายคนนั้นที่เป็นพ่อของพวกเราทุกคน

เมื่อพวกเรากอดแม่กันทุกคนก่อนจะแยกย้ายกันกลับ พ่อจะบอกว่าไม่ต้องกอดพ่อก็ได้ เพราะเป็นผู้ชายมันรู้สึกยังไงไม่รู้ แค่ทุกคนกลับมาบ้านพ่อก็มีความสุขใจมากแล้ว และพ่อบอกว่า แม่ก็ยังไม่เคยบอกว่ารักพ่อเช่นกัน แต่พ่อเข้าใจในความผูกพันดีว่า มีค่าและมีความรู้สึกดีๆมากกว่าคำว่ารักมากมายนัก ทุกวันนี้พ่อและแม่ จะอ่านหนังสือแนวทางปฏิบัติธรรมและฟังเพลงธรรมะที่ผมหาเอาไปให้ พร้อมๆกับฝึกปฏิบัติได้นานมาแล้ว และพ่อยังเป็นคนเดิมของพวกเราเสมอ แม้วันเวลาจะผ่านมาเนิ่นนานแค่ใหนแล้วก็ตาม ยังสมถะ ยังเรียบง่ายและรักลูกจากใจเช่นเดิม ผมก็อยากบอกพ่อว่า “ผมรักพ่อเช่นกันครับ”<o></o>

 

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ หนุ่มเมืองแกลง
ผมมีประสบการณ์ดีๆกับพิมพ์ลูกกลมอีกสองครั้ง ก่อนจะปิดกระทู้นี้ ผมจะเขียนให้อ่านครับ ของท่านยังคงมหิทธานุภาพ แต่คนใช้เสื่อมทางจิตใจเองครับ

แล้วพี่นวลจะไปสิง.....สถิตที่กระทู้ไหนล่ะคะ....กระทู้อื่นไม่ได้เข้าไปเลย....
ผูกพันกระทู้นี้ค่ะ.....

 

เช่นกันครับ ที่เข้ามาเว็บนี้อีกครั้ง ก็เพราะกระทู้นี้ครับ :'(

 

กราบเท้าคุณพ่อคุณแม่ทุกๆคนครับ

T^T

 

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ หนุ่มเมืองแกลง
ผมมีประสบการณ์ดีๆกับพิมพ์ลูกกลมอีกสองครั้ง ก่อนจะปิดกระทู้นี้ ผมจะเขียนให้อ่านครับ ของท่านยังคงมหิทธานุภาพ แต่คนใช้เสื่อมทางจิตใจเองครับ


อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ 2zani
พอเห็นข้อความนี้แล้ว รู้สึกใจหวิวๆ ครับ เหลืออีกไม่กี่วันแล้วครับ
พี่ๆทุกท่าน

</TD></TR></TBODY></TABLE>
แล้วพี่นวลจะไปสิง.....สถิตที่กระทู้ไหนล่ะคะ....กระทู้อื่นไม่ได้เข้าไปเลย....
ผูกพันกระทู้นี้ค่ะ.....

นั่นสิครับ......ต่อนี้ไปหากไม่มีกระทู้นี้แล้ว....เราจะไปเผ้ากระทู้ไหนดีครับเนี่ย...อธิบายเป็นคำพูดไม่ถูก...ได้แต่เพียงหวังไม่อยากให้ปิดกระทู้ดีๆแบบนี้เลยครับ...(>_<)....

 

เรียบง่ายแต่อ่านไปแล้วมันรู้สึกได้ถึงความรักของพ่อแม่รักแท้บริสุทธิ์ รู้สึกแน่นในอกตื้นตันครับทำให้คิดถึงพ่อซึ่งท่านได้จากไปแล้ว

 

พ่อพี่หนุ่ม รักพี่หนุ่มและครอบครัวมากจริงๆ เป็นตัวอย่างให้กับคนสังคมได้เป็นอย่างดี

 

จับใจเหลือเกิน นี่แหละ "พ่อ" ผู้ซึ่งเปี่ยมไปด้วยความรัก แม้ท่านจะไม่ได้แสดงออกให้เห็นด้วยคำพูดก็ตามแต่ ทุกอย่างที่ท่านทำ ล้วนมาจากจิตใจที่บริสุทธิ์ ด้วยความรัก ความห่วงใยที่มีต่อลูกทุกคน ผมคิดถึงพ่อจังครับ ตั้งใจว่าเข้าพรรษานี้จะไปก้มกราบท่าน ล้างเท้าท่าน ขอขมาท่าน ใครที่ยังไม่มีลูกจะไม่รู้เลยว่าคำว่า"พ่อ" กับ"แม่" นั้น มันยิ่งใหญ่แค่ไหน บางครั้งมันอธิบายไม่ได้ครับ

 

ข้อคิดสำหรับลูกๆทั้งหลาย

พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววานของคืนวัน
ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แต่ชีพมิทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไป
ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
คนแก่ชะแรวัย ย่อมเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธบิ้ง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนเติบใหญ่ แม้นเหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ผล เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกโมงยาม
ใจแท้มีแต่ความ หวังคอยช่วยอำนวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง

ตอบแทนบุญคุณพ่อ - แม่ มีแต่ความเจริญ
(อย่าทำตอนที่ท่านไม่อยู่กับเราแล้ว ตอนท่านอยู่กับเรา ทำไปเถิด)​

 

ผมเชื่อว่า พ่อทุกคนรักลูกเช่นกัน แต่การแสดงออกจะไม่เหมือนกันครับ
เราจะเข้าใจความรู้สึกที่ลึกซึ้งแบบนี้ได้เมื่อเราได้ เป็นพ่อ แล้ว

อยากให้ทุกคนได้ลองทบทวนสิ่งต่างๆที่ผ่านไปแล้วในชีวิต เราทำอะไรดีๆบ้างสักครั้งให้กับ พ่อและแม่กันหรือยัง เมื่อโตมา เราทุกคนหวังและต้องการทำสิ่งที่ดีประทับใจให้กับคนข้างกายที่เรารักและอยากอยู่ด้วยแทบทุกคน

แต่กับคนที่อยู่ไกล ที่บ้านเก่าหลังเดิมที่เราเคยเกิดมานั้น เราทำอะไรดีๆให้ท่านกันบ้างหรือยัง