คนตาบอดย่อมไม่รู้จักคนตาบอด!!!

คนตาบอดย่อมไม่รู้จักคนตาบอด


พระสูตรกล่าวว่า "พวกที่เป็นอิจฉันติกะ (มิจฉาทิฏฐิ) ไม่สามารถทำให้เกิดความเชื่อเลื่อมใสได้ ดังนั้นการฆ่ามิจฉาทิฏฐิจึงไม่ผิด ยกเว้นคนมีศรัทธาถูกต้อง ย่อมเข้าถึงพุทธภาวะได้"


เมื่อท่านเห็นธรรมชาติของตนเองแล้ว ก็ไม่ควรเที่ยววิพากษ์วิจารณ์ความดีของผู้อื่น การหลอกลวงตัวเองไม่ได้ทำให้ท่านก้าวหน้าเลย ความดีและความชั่วเป็นสภาพที่แตกต่างกัน เหตุและผลเป็นสภาวะที่ชัดเจนแจ่มแจ้ง สวรรค์และนรกเป็นสิ่งที่ปรากฏเฉพาะหน้าของท่านเอง

แต่คนโง่เขลาเบาปัญญา ไม่มีศรัทธาย่อมตกไปสู่นรกอเวจีอันมืดมิด ไม่อาจรู้พุทธภาวะนี้ได้ สิ่งที่เข้ามาบดบังความเชื่อเลื่อมใสของเขาก็คือ กรรมอันหนักหน่วงของเขานั่นเอง พวกเขาเหมือนคนตาบอดที่ไม่เชื่อว่าจะมีแสงสว่างเช่นนั้น หากท่านอธิบายเรื่องแสงสว่างให้เขาฟัง เขาก็ยังไม่เชื่อ เพราะพวกเขาเป้นคนตาบอด พวกเขาจะสามารถแยกแสงสว่างได้อย่างไร

สำหรับคนโง่ที่ยึดถือความจริงในทางผิด ย่อมตกอยู่ในภพภูมิชั้นต่ำ อันได้แก่พวกที่มีชีวิตยากจนและเป็นทุกข์ พวกเขาไม่อาจมีชีวิตหรือไม่อาจตายได้ และในสถานที่เป็นทุกข์ทรมานเช่นนั้น ถ้าท่านถามเขา เขาก็จะบอกว่าเขามีความสุขเหมือนเทวดา* ปุถุชนทุกคนเขาคิดว่าเขาเกิดมาดีแล้ว เพราะความไม่รู้จักชีวิต เขาจึงมีกรรมอันหนักหน่วง คนโง่เช่นนั้นไม่อาจสร้างความเชื่อในพุทธภาวะได้ และไม่สามารถพบอิสรภาพอันแท้จริงได้เลย

บุคคลที่เห็นจิตของตนเองเป็นพุทธะแล้ว ไม่จำเป็นต้องโกนผมห่มผ้าเหลืองก็ได้ อุบาสกก็เป็นพุทธะได้เช่นกัน เว้นแต่คนที่ไม่เห็นตนเอง (ตามความเป็นจริง) แล้วไปโกนผมห่มผ้าเหลือง นับเป็นความหลงใหลคลั่งไคล้ธรรมดาๆนั่นเอง แต่อุบาสกที่แต่งงานแล้วยังไม่เลิกจากกาม พวกเขาจะเป็นพุทธะอย่างไร?

ฉันพูดถึงการเห็นตนเองเท่านั้น ไม่ได้พูดถึงเรื่องกามก็เป็นธรรมดา เพราะท่านยังไม่เห็นตนเอง เมื่อใดท่านเห็นตนเองก็เห็นว่ากามเป็นเพียงนามรูปขั้นต่ำ แล้วท่านก็จะเบื่อหน่ายไปเอง**

---------------------

* ความสุขของปุถุชน ก็เหมือนความสุขของหนอนที่อยู่ในส้วม มีกินมีใช้ทุกอย่าง แต่เป็นความสุขที่ไม่ประเสริฐ..ผู้แปลไทย

**เกิดญาณทัศนะเข้าถึงนิพพาน วิราคะธรรม..ผู้แปลไทย

------------

คัดลอกจาก หนังสือ โพธิธรรมคำสอน ปรมาจารย์ตั๊กม้อ เรียบเรียงโดย พุทธยานันทภิกขุ
<!-- / message --><!-- sig -->__________________

 

ศาสนาพุทธมิใช่การเพ่งโทษผู้ไม่นับถือ
กรรมใดเล่าสรพพสัตว์กระทำย่อมเป็นผลให้เกิดแก่ท่านผู้นั้น
การไม่นับถือพุทธไม่ได้แปลว่าเขาจะลงอบายภูมิเหมือนคำสอนศาสนาอื่น
การไม่เชื่อคำสอนของพระพุทธเจ้าโดยอาศัยเพียงศรัทธาไม่เชื่อว่านำมาซึ่งปัญญาวิมุทติโดยสมบูรณ์ได้ ต้องเชื่อโดยปัญญาที่เกิดจากการปฏิบัติ
ดังนั้นการไม่เชื่อคำสอนของพระพุทธเจ้าหากไม่ปรามาถไม่นำสู่อบายภูมิแต่การกระทำที่เป็นอกุศลกรรมบท10นั้นต่างหากที่นำสู่อบายภูมิ