การสอนดูจิตตอนนี้ ไม่ต่างไปจากท่านสัญชัยปริพาชกในครั้งพุทธกาล

เบ้งทุกตัวแหละลุง แต่ว่า มาแบบคนละสไตล์ ชักแม่น้ำก็มี ต้มพระไตรก็มี นั่งเทียนในก็มี และอื่นๆอีกมากมาย เช่น เห็นคำสอนเป็นของไม่จริงเป็นเรื่องสนุกกับการแต่งเติมก็มี

 

จริงๆ การยกมาบอกว่า หลวงพ่อปราโมทย์ สอนวิปัสสนายานิก

นี่ ต้องถามไปด้วยว่า ตรงไหน ที่บอกว่า เป็น วิปัสสนายานิก

และ ตรงไหนที่บอกว่า ลักษณะของ พ่อแม่ครูอาจารย์มั่นเป็น สมถะยานิก

การที่ ท่านยกมาลอยๆ แล้ว โย้ประเด็น ให้เปลี่ยนไป กลายเป็นว่า คำสอนของพระปราโมทย์ถูกต้องแล้วนั้น เป็นข้อสรุปที่ เรียกได้ว่า คนละโยชน์

ท่านสรุปไม่ถูก

นี่ ถ้าคนหลง คนไม่เข้าใจ ก็จะไขว้เขว ว่า เฮ่ย พระปราโมทย์สอนถูกแล้ว ในพระไตรปิฎกรับรองว่าเป็น วิปัสสนายานิก แต่ขอโทษครับ สรุปลอยๆ

 

คือว่า...
ตอนนี้มีคนคอยแต่สงสัยในคำสอนของหลวงพ่อปราโมทย์น่ะครับ
แถมยังฟังพระท่านไปรอบคอบหรือฟังน้อยไปอย่างไรไม่ทราบได้
แล้วก็ไปตีความหรือวิจารณ์ตามความเข้าใจของตน
แล้วผมก็แค่คนๆนึงที่เห็นว่า
คนๆนั้น (หรือหลายคน) เค้าวิจารณ์ผิดพลาดเต็มประตูจริงๆ
แถมยังปรามาสท่านอีกต่างหาก
จึงเป็นเรื่องที่เสียหายมากหากคนนอกผู้ไม่รู้อีโหน่อีเหน่มาอ่านเข้า
แล้วตัดสินใจเลือกที่จะเชื่อข้างใดข้างหนึ่ง
(กลายเป็นแบ่งพรรคแบ่งพวกอีกแล้ว ไม่รู้ติดโรคระบาดการเมืองตั้งแต่เมื่อไร)
ผมก็เลยเข้ามา insert เพื่อปรับความเข้าใจบางอย่างเท่านั้นเอง
ใครจะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่เค้าแล้วล่ะครับ

ในเรื่องตัณหาจริตกับทิฏฐิจริตนี้
ก็เป็นอีกประเด็นหนึ่งที่ใครไม่รู้ไปขุดขึ้นมาตีความมั่วๆซั่วๆ
แล้วสรุปว่าพระท่านสอนมั่วๆซั่วๆ
ผมขอชี้แจงสั้นๆตรงนี้อีกทีก่อนไปครับ...

หลวงพ่อปราโมทย์ไม่เคยสอนว่า...
บุคคลหนึ่งๆจะมีจริตใดจริตหนึ่งเพียงจริตเดียว
ทุกคนล้วนมีจริตผสม
แต่มันเหมือนกับว่าระดับความเข้มข้นของจรติทั้งสองอันนี้มันไม่เท่ากัน
ผู้ที่รักสุข รักสบาย รักสวย รักงาม คือพวกที่เด่นด้านตัณหาจริต
พวกนี้เหมาะแก่การทำฌาน (สมถยานิก) แล้วเจริญสติในหมวดกายหรือเวทนา

ส่วนผู้ที่ชอบคิด วิเคราะห์ วิจัย วิจารณ์ เจ้าความคิด เจ้าความเห็น หรือมีลัทธิอุดมการณ์อยู่เต็มหัวใจ คือพวกที่เด่นด้านทิฏฐิจริต
พวกนี้เหมาะแก่การรู้จิตเข้าไปตรงๆเลย (ปัญญานำสมาธิหรือวิปัสสนายานิก) ซึ่งเป็นการเจริญสติในหมวดจิต หรือ ธรรม

ต่อไปนี้ขออ้างอิงจากหนังสือ "ทางเอก" ของหลวงพ่อปราโมทย์นะครับ
เพื่อความกระจ่างจริงๆ...








เป็นต้น

อันนี้แค่ส่วนหนึ่งนะครับ ลองหาอ่านเพิ่มเติมได้ครับ...

ขอให้เข้าใจกันโดยถ้วนหน้านะครับ ว่าอะไรเป็นอะไร
ถ้ายังอยากจะแย้งตรงไหนอีก
ผมก็เหนื่อยเกินไปที่จะตอบแล้วครับ อิอิ

ด้วยความเคารพทุกท่านๆ

 

กะลาที่คว่ำ คงต้องรอให้ใครสักคนหงายออกถึงรับน้ำได้

 

นี่ตั้งแต่คุยกันมาก็มีวันนี้แหละ ที่พูดโดนใจ คม ชัด ลึก โดยเฉพาะคำว่า ต้มพระไตร

 

ตามใจคุณครับ...

 

แล้วแต่คุณแล้วครับ...

 

ตามใจคุณเช่นกันครับ...

 

ขอโทษที่มา insert นะครับ
ขอตัวๆ...

 

อ้อ มุขเด็ดอีกนะครับ

"พวกฟังพระปราโมทย์ นิดหน่อยแล้วสรุป อย่างคลาดเคลื่อน"

" ไปหาพระท่านเอง ไปพิสูจน์ต่อหน้าดีกว่า "

" เอา cd ไปฟัง ก่อนดีไหม "

" พวกไม่เข้าใจ ว่าพระท่านสือว่าอะไร "

ผมอยากจะบอกว่า ผมไม่ใช่ คนชอบขาย direct sale นะครับ ผมฟังตรงนี้ได้ ผมฟังรู้เรื่อง คุณพูดมาตรงนี้ผมก็รู้ ทำไมจะต้องให้ผมไปเข้าฟัง ด้วย

ผมเกรงว่า พวกคุณต่างหากที่ฟังท่านพูดไม่รู้เรื่อง เพราะว่า ผมเห็นว่า คุณกำลังจะบอกหลักที่ไม่มีหลักสักอย่าง

 

ขอบคุณสำหรับคำเตือนลอยๆนะครับ

 

ผมไม่ได้สงสัยตัวอาจารย์ปราโมทย์สักหน่อยครับ ผมจะสงสัยไปทำไมครับ ผมก็เอาเฉพาะส่วนที่คุณคิดว่าแยกกัน โดยคุณอ้างอิงจาก พระสุตตันตปิฏก มาแย้งให้คุณฟังว่า ไม่ได้หมายความอย่างนั้นครับ ปัจจัตตัง ก็ส่วนปัจจัตตัง ครับ คนละเรื่องกันครับ ทำไม่ได้ก็ปัจจัตตัง ทำได้ก็ปัจจัตจัง แต่ คำว่า ปัจจัตตังนั้นหมายถึง อะไร หากหมายความแค่ว่า ฝึกแล้วรู้เห็นแต่เฉพาะตนเท่านั้น ก็ ยังไกลครับ เพราะ รู้เห็นเฉพาะตนได้นั้นรวมไปถึง ปฏิบัติตามได้ด้วยดี ไม่หลงทางไปกับกิเลส จึงเรียกว่าปัจจัตตัง ผมไม่ได้โต้แย้งเรื่องใครจะเป็นอาจารย์คุณครับ ผมโต้แย้งเฉพาะเรื่องการตีความพระไตรปิฏกครับ เรื่องใครจะไปไหนเป็นไงผมไม่สนใจครับ เพราะเรื่องพระอาจารย์ของท่าน นั้นผมก็ไม่เคยเชื่อในคำสอนมาตั้งแต่ต้นอยู่แล้วครับ ฟังดูแล้วก็อือ อย่างนี้นี่เอง ใครจะเห็นว่าดีก็เรื่องของเขา ใครจะเห็นว่าไม่ดีก็เรื่องของเขา ส่วนผมเพราะเขาไม่ใช่พระอรหันต์ และเขาจะทำอย่างไรเป็นไปเพื่ออะไรก็เรื่องของเขาครับ ผมไม่เคยสนสนแต่หากมีใครตีความพระธรรมก็จะมาดูว่าเป็นแบบนั้นจริงๆหรือเท่านั้น

 

ขอบคุณครับ

 

คุณ ไม่ยอมรับธรรมที่ผมพูดเลยหรือ

ผมถามหน่อย ว่า คำว่า "เออที่เขาพูดก็ถูกนะ" เคยมีอยู่ในหัวคุณบ้างไหม

ถ้าไม่มีแสดงว่า คุณไม่เคย หยิบจับคำพูดของคนอื่นมาพิจารณาเลย

ซึ่งตรงกันข้าม ผมหยิบจับคำพูดคุณมาพิจารณาทุกคำ จนเห็นว่ามันผิดทาง มันเข้าใจผิด มันสรุปผิด

คุณควรลดทิฎฐิ แล้ว หัดฟังคนอื่นบ้าง

 

อื่ม...ก็ดีเหมือนกันครับ

 

ทำตัวเหมือนกะลาก็เหมือนกะลา ทำตัวเหมือนสิ่งใดก็เป็นสิ่งนั้นแหละ นั้นแหละเรียกว่า ความปรุงแต่ง

 

ก็เพราะจิตมันดื้อไงครับ อิอิ

 

ยินดีครับ

 

นี่เป็นอีกตัวอย่าง แสดงให้เห็นว่า ยังไม่เข้าใจในเรื่องการระงับนิวรณ์

การดับนิวรณ์ ด้วยปัญญา ก็ต้องอาศัย ดังนี้

1 สติ สัมมาสติ รูปนาม

2 ธัมมวิจยะ คือ วิจัย แยกว่า รูปนามนี้มีอะไรเป็นที่ตั้ง เป็นเหตุเป็นเชื้อ

3 วิริยะ เพียรละ สมุทัย เท่าที่ปัญญาจะไปได้

4 ปีติ คือ ทำจิตให้แช่มชื่น

5 ปัสสัทธิ ทำจิตให้ระงับด้วยข่ม ดับ

6 สมาธิ จิตนิ่ง

7 อุเบกขา เป็นหนึ่ง วางเฉยต่อ อารมณ์ทั้งปวง จิตไม่หิวอารมณ์ ไม่ต้องคิดอะไร เพราะไม่มีอะไรให้คิด

การดำเนินไป อย่างที่พูดนี้ จึงเรียกว่า ดับนิวรณ์ ด้วยโลกุตตระปัญญา เป็นโพชฌงค์

แต่การดำเนินโพชฌงค์นี้ มันจะต่อเนื่องกันไป บางทีเราอาจจะไม่ได้สังเกตุในแต่ละขั้น

ไม่ใช่ ว่าดูเฉยๆ มันไม่สามารถดับ สมุทัยได้

แม้ว่า จะพูดกันพลิกแพลงไปอย่างไร คนที่เคยผ่านมาแล้ว ก็ย่อมเข้าใจได้ว่า สภาวะจิตที่คุณพูดมานั้นมันได้ถึงไหน

 

ผมบอกตามตรง สิ่งที่พระปราโมทย์สอนคน และสิ่งที่ หลายๆ คนกำลังปฏิบัติตามพระปราโมทย์ แล้วได้ผลเช่นนั้นเช่นนี้ แล้วเที่ยวบอกว่า คุณยังไม่รู้ คนอื่นเข้าไม่ถึง ความรู้ตน

เป็น ความประมาทและความโง่ ทิฎฐิ มานะของผู้กล่าว เพราะว่า ตามธรรมดา เมื่อผู้เข้าถึงธรรมแท้จริงเมื่อไร จะเห็นทันทีว่า ตนยังไม่ปราณีต ยังมีสิ่งที่ต้องชำระอีกมาก ชัดเจน
จะเห็นทันที ว่ากิเลส ที่แท้จริงนั้นเป็นอย่างไร

ไม่ใช่เทียวไปคิดว่า คนอื่นไม่รู้ สิ่งที่ตนรู้ มันจะเหมือน นึกว่าจระเข้ว่ายน้ำไม่เป็น เพราะเห็นมันเดินบนบก