ปิดรับบริจาค รวมบันทึกการเดินทางตามรอยพระอาจารย์ ณ บึงลับแล ๒๕๕๒/ร่วมบุญใหญ่หน้า ๑๐๘

ภารกิจของทริปนี้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีครับผม

ขอบพระคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับทริบนี้ครับผม ขอบพระคุณพี่ ๆ เพื่อน และน้อง ๆที่ได้ร่วมแรงร่วมใจทำให้การจัดทริปนี้ผ่านไปด้วยดีครับผม ผมได้พบพี่ใหม่ ได้พบเพื่อนใหม่ ได้พบน้องใหม่ ๆ แต่ทั้งหมดทั้งมวลล้วนแต่เคยผูกพันกันมาก่อนทั้งสิ้น วาระครั้งนี้บอกเลยครับว่าไม่เคยได้รับความรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยในชาติปัจจุบัน แม้ว่าจะมีอุปสรรคขวากหนามอยู่บ้างแต่ทุกสิ่งทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ได้บารมีครูบาอาจารย์ คอยช่วยเหลือเกื้อกูล แนะนำ และด้วยความเป็นหนึ่งเดียวของผู้ร่วมทริปนี้ ทั้งความรัก ความสามัคคี ความมีเมตตา ความอดทน ความเสียสละ ความพร้อมเพียง ทุก ๆ สิ่งทุก ๆ อย่าง จากพี่ เพื่อน และน้อง ๆ โดยเฉพาะเพื่อนหญิงหัวหน้าทีม (จากพี่,น้อง สุดท้ายกลายเป็นเพื่อน ไก่ด้วยกัน อิอิ)
***หากผมมีสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ได้ล่วงเกินพี่ ๆ เพื่อน และน้องๆ ด้วยกาย,วาจา และใจ ทั้งต่อหน้าและลับหลังก็ดี ขอได้โปรดอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้าตั้งแต่
บัดนี้ตราบเข้าสู่พระนิพพานด้วยครับผม***

ขอบพระคุณครับ

 

เรื่องราวเป็นอย่างไรบ้างครับ กลับมากันหรือยังครับ...

 

ทริปนี้ เป็นทริปที่พระท่านเมตตาต่อคณะเรามาก มีครูบาอาจารย์ พรหมเทวดา ท่านมาสงเคราะห์ มากที่สุดทริปหนึ่ง ไปผมเคยไปร่วมมาครับ

ข้าพเจ้าขอน้อมกราบในความเมตตาของๆพระองค์ และน้อมกราบบารมีของทุกๆ พระองค์ ที่เมตตาข้าพเจ้า และทุกคนในทริปนี้ครับ

ขอน้อมกราบ พระพุทธเจ้าสมเด็จองค์ปฐม ประธานสูงสุด
ขอน้อมกราบ พระพุทธเจ้า ทุกๆ พระองค์
ขอน้อมกราบ พระปัจเจกพระพุทธเจ้า ทุกๆ พระองค์
ขอน้อมกราบ พระธรรม
ขอน้อมกราบ พระอริยเจ้า ทุกๆ พระองค์

ขอน้อมกราบ หลวงปู่ปาน วัดปางนมโค
ขอน้อมกราบ หลวงพ่อพระราชพรหมยาน
ขอน้อมกราบ หลวงปู่สี วัดถ้ำเขาบุญนาค
ขอน้อมกราบ หลวงปู่พรหม วัดช่องแค
ขอน้อมกราบ หลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ
ขอน้อมกราบ หลวงพ่อโอด วัดจันเสน
ขอน้อมกราบ หลวงพ่อรุ่ง ตาคลี
ขอน้อมกราบ หลวงพ่ออ่ำ ตาคลี
ขอน้อมกราบ หลวงตาวัชรชัย วัดถ้ำเขาวงศ์
ขอน้อมกราบ หลวงพ่อเล็ก วัดท่าขนุน
ขอน้อมกราบ หลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า
ขอน้อมกราบ หลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน
ขอน้อมกราบ หลวงปู่ฤาษีตาไฟ

ขอน้อมกราบ ท่านท้าวสหัมบดีพรหม
ขอน้อมกราบ ท่านพระอินทร์ ท่านปู่ท่านย่า
ขอน้อมกราบ ท่านมหาราชทั้ง ๔
ขอน้อมกราบ ท่านท้าวมหานาคา

ขอน้อมกราบพรหมเทวดาทุกท่านที่สงเคราะห์ชาวคณะในครั้งนี้

 

ขออนุโมทนากับทุกท่านที่ร่วมเดินทางในครั้งนี้ด้วยนะครับ ส่วนตัวแล้วดีใจและปีติมากที่ได้เจอเพื่อนๆๆ พี น้องๆๆ และสิ่งดีๆจากครูบาอาจารย์ท่านทั้งหลายที่ได้ให้การสนับสนุนการเดินทางในครั้งนี้
เหตุการณ์ ที่เกิดในถ้ำตอนพวกเราร่วมกันทำวัตรเย็นเป็นอะไรที่ตราตรึงใจมากครับ

 

อนุโมทนา สาธุเจ้าค่ะ.... เห็นว่ามีบททดสอบเยอะ เดี๋ยวต้องขอติดตามอ่าน แบบชอตต่อชอตบ้างแระ....

 

นางซินฯ รายงานตัวค่ะ เมื่อคืนเมื่อยขามากมาย นั่งนาน ขาบวมครับพี่น้อง กำลังนอน ได้ยินเสียง sms ของคุณ ญ.ผู้หญิง เหอๆๆๆ ยังไม่ตอบล่ะ ขอนอนก่อน เช้ามาเมื่อยขามากมาย นี่หล่ะ ขันธ์ทั้ง 5 เป็นของหนัก ตอนนี้ก็มารอดูรูปชากตากล้อง เดี๋ยวนางซินฯกลับไปหาดใหญ่แล้วจะเอารูปมาลงให้นะเจ้าคะ

 

ทริปนี้มีหนังเรื่องยาว 2 ตอนจบ แล้วจะกลับมาเล่าให้ฟังนะครับ

 

ตอนที่ ๑

สวัสดีเพื่อนชาวคณะที่ร่วมเดินทางไปในครั้งนี้ทุกท่าน​

กราบระลึกถึงพระคุณคุณแห่งพระรัตนตรัย ​

และเทพพรหมเทวาทั้งหลายที่ปกปักรักษาทุก ๆ พระองค์
กราบน้อมนมัสการพระอริยเจ้า ทั้งหลายและธรรมมะจากหลวงตาวัชรชัย
กราบนมัสการพระอภิญญาเจ้า ผู้ซึ่งเมตตาแจ้งเหตุแห่งความไม่ประมาทให้ระลึกถึงความตาย และเป็นบททดสอบที่สำคัญสำหรับผม
กราบขอขมาพระรัตนตรัย และผู้ทรงศีลทรงธรรมทั้งหลาย หากข้าพเจ้าล่วงเกินท่านด้วย กาย วาจา และใจ ที่ข้าพเจ้าเคยปรามาสทั้งเจตนา และไม่เจตนาก็ดี โปรดประทานอภัยในแก่ความประมาทพลาดพลั้งและความโง่เขลาเบาปัญญา อโหสิกรรมให้ลูกด้วยเถิด

<Oและขอขอบคุณพี่หญิงแม่งาน ซึ่งเป็นผู้ริเริ่มงานบุญและทุกท่านที่ร่วมเผชิญชะตากรรมในครั้งนี้ ปัญหาหรืออุปสรรคใด ๆ ในการเดินทาง ล้วนเกิดจากวิบากกรรมเก่าของเราทุกคน ไม่ใช่ของใครคนใดคนหนึ่ง ซึ่งเป็นผลจากกรรมไม่ดี เราถึงต้องมารับวิบากกรรมร่วมกัน แต่วันนี้เรามาสร้างกุศลและก่อกรรมดีร่วมกัน เพื่อสั่งสมเสบียงและเป็นสะพานบุญให้พวกเราได้ก้าวเข้าสู่แดนพระนิพพานทุกคน ใครขึ้นไปก่อนก็อย่าลืมมาฉุดชาวคณะที่เหลือให้ตามไปด้วยนะครับ<O</O
<Oสำหรับผมส่วนที่สำคัญที่สุดก็เห็นจะเป็นช่วงสุดท้าย คิดว่าหลาย ๆ ท่านอาจสงสัยว่าคุยอะไรกับพระอภิญญา เพราะว่าบางเรื่องก็เรื่องที่รู้กันเฉพาะแค่ผมกับท่านเท่านั้น เพราะฉะนั้นจึงขอเล่าสภาวธรรมที่เกิดขึ้นเป็นธรรมทาน เมื่อท่านอ่านแล้วโปรดแล้วใช้ปัญญาพิจารณาตามและเก็บแค่เฉพาะสิ่งดี ๆ ไปประยุกต์ใช้กับสติปัญญาของตนเองเท่านั้นก็พอนะครับ ขอเริ่มจากเหตุการณ์เมื่อผมเข้าไปนั่งบริเวณนั้น ท่านก็มองหน้ามาที่ผมหลาย ๆ ครั้งผมก็เริ่มสัมผัสได้ และคิดว่าต้องมีอะไรเกิดกับผมแน่ ๆ จึงตั้งจิตอธิษฐานหากท่านจะบอกกล่าวอะไร ก็ขอให้บอกแค่ว่าผมยังต้องปฏิบัติอะไร หรือยังขาดตกบกพร่องสิ่งใด ก็ขอให้ท่านเมตตาชี้แนะทางธรรมให้เท่านั้น ต่อไปนี้คือบทสนทนาระหว่างผมกับท่าน
<O
</O
พระอภิญญา : เองมันต้องคำสาปให้มาเกิดนี่ เขาให้มาเกิดรับกรรมอะไรก็ยอมมาเกิด
อยากรู้มั้ย ว่าทำอะไรไว้เขาถึงสาปให้มาเกิด และใครสาปให้มาเกิด<O</O
ผู้เขียน : ไม่อยากรู้ครับ (เพราะอดีตคือสิ่งที่ผ่านมาแล้วและแก้ไขไม่ได้ผมจึงไม่สนใจอดีต
ผมไม่สนใจว่าใครจะสาป รู้แต่ว่าผลกรรมทั้งหลายเกิดความชั่วช้าลามกที่เราทำเองทั้งนั้น)<O</O
พระอภิญญา : แล้วเองรู้มั้ย<O</O
ผู้เขียน : รู้ครับ (รู้มานานแล้วครับรู้ด้วยจิตตนเองว่านี่คือกรรมชาติสุดท้ายของคำสาป)<O</O
พระอภิญญา : แล้วเหนื่อยมั้ย เบื่อที่จะเกิดหรือยังหละ<O</O
ผู้เขียน : เบื่อครับ (มันไม่คิดว่าอยากเกิดหรือไม่อยากเกิด แค่รู้สึกเหนื่อยหน่ายในการเกิด)<O</O
พระอภิญญา : แน่ใจนะ ต่อหน้าพระพุทธ อย่าโกหกนะ แน่ใจว่าเบื่อนะ<O</O
ผู้เขียน : ครับ ถ้าเบื่อเกิดแล้วก็จะไม่เกิดอีกใช่มั้ยครับ (ก็มันเห็นโทษภัยของการเกิดแล้ว
จะไปอยากมันอีกทำไม เกิดเป็นอะไรมันก็ทุกข์ทั้งนั้นตามแบบฉบับของมัน)<O</O
พระอภิญญา : อือ....... ถ้าเบื่อเกิดก็ไม่เกิด เองมาบวชกับข้านี่มาอยู่กับหลวงปู่<O</O
ผู้เขียน : ยังครับ ยังมีภาระ (ภาระทางโลกคือพ่อแม่เพราะท่านก็ยังอยู่ และภาระด้านอื่น)<O</O
พระ : มีภาระอะไรกันแน่ อย่าโกหกข้า เองแต่งงานมีลูก มีเมียหรือยัง ไหนบอกมาซิ<O</O
ผู้เขียน : ยังครับ <O</O
พระ : ก็เอ็งมีไม่ได้ คำสาปให้เอ็งต้องอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิต<O</O
ผู้เขียน : ครับ (ผมไม่ได้รู้สึกเดือดร้อนกับการอยู่คนเดียวเลยผมก็ตั้งใจไว้แบบนั้น แค่ขันธ์ห้าตัวเองก็เป็นภาระเต็มทนแล้วจะไปอยากได้อยากมีหิ้วขันธ์ห้าคนอื่นอีกทำไม เพราะฉะนั้นเรื่องคู่ครองจึงไม่ใช่ปัญหาใด ๆ กับชีวิตผมเลย แต่เป็นปัญหาสำหรับทางบ้านมากกว่า ต่อให้ผมร่ำรวยล้นฟ้า ทรัพย์สินที่มีเมื่อวาระสุดท้ายก็จะคืนให้กับสาธารณ ทำประโยชน์ให้พระศาสนา แม้แต่ร่างกายก็คืนให้กับแผ่นดิน นี่คือสิ่งที่ผมคิดเสมอ)<O</O
พระ : กลับไปเยี่ยมพ่อแม่บ้างมั้ย เคยให้เงินทองท่านใช้บ้างมั้ย เอ็งเคยทำอะไรให้พ่อแม่บ้าง แกให้คนอื่นมากกว่าให้พ่อแม่จริงมั้ย <O</O
ผู้เขียน : จริงครับ ( พ่อแม่ผมท่านยังมีงานทำอยู่ ท่านไม่ได้เดือดร้อน แต่ผมก็ไม่เคยลืมพระคุณหรือทอดทิ้งพ่อแม่ เมื่อมีโอกาสเราได้พบกัน แต่อาจไม่บ่อยครั้ง และทุกครั้งที่ทำบุญผมก็ระลึกและส่งบุญให้ท่านเสมอ เพราะชีวิตนี้เกิดมาได้เพราะท่าน แต่บุญกุศลใดที่จะที่บำเพ็ญมาดีแล้วผมก็ขอให้ท่านได้รับกุศลนั้นทั้งหมด ถึงแม้ว่าผมไม่เคยตอบแทนเป็นเงินทองมากมายเหมือนคนอื่น สิ่งที่ผมตอบแทนท่านได้วันนี้ไม่ใช่ตัวเงิน เพราะผมเองก็มีภาระเรื่องเรียน ยังมีค่าใช้จ่ายมาก ยังตั้งตัวไม่ได้ ผมยอมรับว่าผมเคยเสียเงินให้คนอื่นมากกว่าให้พ่อแม่จริง จะเป็นเพราะอะไรก็ตาม อันนี้เป็นสิ่งไม่ดีขอท่านที่อ่านจงอย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง เพราะนี่คือความเลวของผมเอง)<O</O
พระ : มาบวชเถอะ มาอยู่กับหลวงปู่<O</O
ผู้เขียน : ……………. ( คำว่าบวชมาเป็นครั้งที่สอง ผมก็สะอึกในใจ เพราะคิดเสมอว่าการปฏิบัติธรรมไม่ใช่แต่เฉพาะเพศภิกษุ ฆราวาสก็ปฏิบัติธรรมได้ การเป็นพระถ้าทำดีก็บุญมหาศาล แต่ถ้าทำชั่วแม้เพียงนิด ก็บาปหนักหนา เพราะศีลท่านเยอะกว่า ผมกลัวว่าตัวเองยังมีความดีไม่ถึงพร้อม อีกอย่างผมก็เคยบวชมาสองครั้งแล้ว หากต้องบวชอีก ผมก็ไม่รู้จะหาเหตุอะไรไปบอกพ่อแม่ ซึ่งท่านก็คงคาดหวังให้เรามีหน้าที่การงาน มีชีวิตอยู่เช่นชาวโลก หากผมเรียนจบโทแล้วไปบวชเลย มันก็จะทำให้ท่านต้องกังวลใจว่าจะเรียนไปทำไม ซึ่งผมเองก็ขอบอกตรง ๆ ว่ายังไม่พร้อม ยังตัดกิเลสไม่ได้ครับ เพราผมยังมีความเลวอยู่)<O</O
พระ : …….. เอากรรไกรมาตัดผมซะ แล้วไปเปลี่ยนชื่อใหม่เสียด้วย ชื่อนี้มันใช้ไม่ได้แล้ว ให้รีบเปลี่ยนภายในเดือน 2 เดือน ถ้าไม่เช่นนั้นโรคร้ายจะมาเยือน ไปหาชื่อมา ก่อนจะเปลี่ยนชื่อให้เอาชื่อมาให้ดูก่อน ให้ฝากคุณธีร์มาก็ได้ <O</O
ผู้เขียน : ครับ กราบนมัสการครับ (ซึ่งผมตั้งใจว่ากลับมาจะตัดผมอยู่แล้ว)<O</O

 

ตอนที่ ๒

หวังว่าทุกท่านคงหายสงสัยแล้วนะครับ แต่ที่นี้ผมขอบอกตรง ๆ ว่าตนเองจิตตกไปเยอะ ต่างจากครั้งแรกที่กราบพระสุปฏิปัณโณ คือ หลวงตาวัชรชัย จิตสว่างมา สว่างไป เบิกบานผ่องใสแต่ปิดท้ายทริปนี้ยอมรับจิตตนเอง สว่างมา มืดไป จิตตก จิตหาย เมื่อกลับมาขึ้นรถได้พิจารณามาตลอดทางว่า เราจะทำอย่างไรดี ตัวสติตัวปัญญาที่อบรมมา มันทำหน้าที่ขึ้นมาโดยอัตโนมัติ จิตหนึ่งกังวลในสิ่งที่พระอภิญญาเมตตาบอก อีกจิตหนึ่งระลึกถึงธรรมเทศนาที่พระอริยเจ้าสอน (หลวงตาวัชรชัย) จึงน้อมเข้ามาพิจารณาค้นหาเหตุและผล คิดกลับไปกลับมา จึงตัดสินใจบทสรุปสุดท้ายคือ
<O</O
1. ผมคงไม่ตัดสินใจเปลี่ยนชื่ออีก เพราะผมเปลี่ยนมา 4 ครั้งแล้ว หากต้องเปลี่ยนอีกเป็นภาระมากมายที่ตามมา เมื่อพิจารณาแล้วจึงเห็นว่าชื่อนั้นเป็นเพียงนามสมมุติ ไม่สามารถบ่งบอกว่าเรานั้นเป็นคนดีหรือคนเลว เปลื่ยนใช้ชื่อที่ดีสุดแต่ทำเลวที่สุด ย่อมไร้ผล ชื่ออัปมงคลที่สุด แต่ทำดีที่สุด ย่อมเกิดผล เพราะผลเกิดที่จิตตน ไม่ได้เกิดที่ชื่อ เปลี่ยนชื่อแล้วบัญชีความดีหรือเลวของผมเองในยมโลกก็ไม่ได้สูญหายไปตามชื่อ เพราะฉะนั้นเราควรเปลี่ยนจิตของตนให้ไม่ปรากฏชื่ออีกต่อไป ชื่อเป็นเพียงสักแต่ว่าสมมุติชื่อเท่านั้น
<O</O
2. หากเป็นดังที่พระอภิญญาท่านกล่าวเตือนไว้ ถ้าไม่เปลี่ยนแล้วจะต้องเกิดโรคร้ายหรืออาจต้องตาย ยอมรับว่าตนเองก็เป็นกังวลใจ ไม่สบายใจ เพราะผมก็ยังเป็นปุถุชนอยู่ แต่เมื่อพิจารณาแล้วจึงเห็นว่าถ้าหากเราจะเปลี่ยนชื่อเพราะว่ากลัวตาย นั่นหมายความว่ายังยึดติดในขันธ์ห้า ในร่างกาย ก็เสียทีคำสัตย์ที่กล่าวไปว่า เบื่อแล้ว เบื่อเกิด ละทิ้งความปรารถนา ตายเมื่อไหร่ขอไปนิพพาน คิดดูแล้วก็ดีเสียอีกที่เราจะได้ตายแบบมีสติหรือรู้ตัวเองว่าจะต้องตายดีเสียกว่าตายแบบไม่รู้วันตาย หากเจ้ากรรมนายเวรเก่าตามทวงมาก็จงมาเอาไป ขันธ์ห้าขออย่ามีในเรา และขอให้เราอย่ามีในขันธ์ห้าอีกต่อไป โง่หนักหนาเกิดแล้วตาย ตายแล้วเกิด สมน้ำหน้าตัวเองนัก
<O</O
3. เมื่อเรามีจิตยึดมั่นในคุณพระรัตนตรัยแล้ว อันได้แก่ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ชีวิตที่เหลือนับจากนี้ไป ไม่ว่าจะอยู่หรือตาย ขอให้เป็นไปตามกฎแห่งกรรม แล้วแต่พระท่านจะเมตตาสงเคราะห์ ดังคำสอนของหลวงตาวัชรชัย ท่านจะกล่าวไว้เสมอว่า เกิดมาชาตินี้จงภูมิใจในบุญญาบารมีของตนเอง ว่าเกิดมานี้ ได้พบพุทธศาสนา เป็นสัมมาทิฐิดีที่สุดแล้ว ดียิ่งกว่าชาติ พรหม เทวดา พระเจ้าจักรพรรดิใด ๆ อีก เพราะเกิดมาแล้วยังต้องตาย แต่เกิดมาคราวนี้ให้ภูมิใจและมั่นใจในกุศลผลบุญเก่าที่ตามมาให้รวมตัวกัน ช่วยให้เรามีจิตเป็นสัมมาทิฐิ ได้มีโอกาส ทำทาน รักษาศีล ภาวนา ฟังคำสอนของพระพุทธเจ้า และพระอริยสงฆ์ทั้งหลาย เกิดมาแล้วอย่าไปยึดติดในขันธ์ห้า เพราว่ามันไม่เที่ยง ไม่มีตัว ไม่มีตน เมื่อมันทำชั่วตายไป ธาตุสี่มันกลับคืนสู่สภาพเดิม ขันธ์ห้ามันไม่ตกนรกไปกับเรา มีแต่ดวงจิตเราเท่านั้นที่ตกนรก ให้ดูที่จิตเราอย่าไปดูจิตเขา หรือตามอย่างใครเขา ให้น้อมเข้ามาพิจารณา สติและปัญญา เพราะนี่คือตัวตัดกิเลส ไม่ใช่ฌานสมาบัติใด ๆ วัน ๆ ถ้าเรานั่งแต่พิจารณาลมหายใจให้จิตเป็นสมาธิแต่ลืมใช้ปัญญาก่อนการภาวนา มันก็ไม่เกิดประโยชน์เท่าที่ควร ให้หมั่นปฏิบัติไปเมื่อถึงเวลาผลไม้สุก มันย่อมล่วงหลุดออกมาเองตามธรรมชาติของมัน ไม่มีใครเขาเอานิ้วมาจิ้มหน้าผากแกให้เป็นพระอรหันต์ได้นะ นี่เป็นคำสอนของหลวงตา


<O</O
การปฏิบัติธรรมมะสัญจรคราวนี้ เป็นครั้งที่ผมถือว่าเป็นทริปที่ได้สภาวธรรมมากที่สุดสำหรับผม ทำให้เราเรียนรู้ว่า ขึ้นชื่อว่าบาปกรรมชั่วทั้งหลายไม่ควรทำ เพราะเป็นบทเรียนให้เราต้องรับวิบากกรรมในวันนี้ และสิ่งทั้งหลายที่เป็นอดีตไม่ควรนึกคิดให้จิตเศร้ามอง เพราะเป็นเหตุการณ์ที่ผ่านมาแล้วและเรากลับไปแก้ไขไม่ได้แล้ว แต่เราสำนึกความผิดนั้น ๆ ได้ เหตุการณ์ในอนาคตเป็นสิ่งที่อยู่คำทำนายและคาดการณ์ซึ่งยังมาไม่ถึง เหตุนั้นจึงไม่ควรนำมาเป็นสาระให้เกิดความฟุ้งซ่าน หากแต่สำคัญอยู่ที่ปัจจุบัน วันนี้ เวลานี้ ขณะนี้ เพียงแค่ยึดมั่นในคุณแห่งพระรัตนตรัย และคำสอนแห่งพระพุทธเจ้า ที่ผมเขียนมาทั้งหมดนี้ ไม่ใช่เพื่อมาอวดอ้างความดีความเก่งใด ๆ ทั้งสิ้น ผมไม่ใช่พระอริยเจ้า ผมจึงยังมีความเลวอยู่ในขันธ์สันดานมาก แต่ผมตั้งใจจะปฏิบัติตามคำสอนดำเนินตามแนวทางแห่งพระอริยเจ้าทั้งหลาย ดังเช่นพระโยคาวจร แต่ ณ วันนี้จิตผมยังมีความเลวบริสุทธ์อยู่ที่ 100 เปอร์เซ็นครับ จึงหวังว่าเรื่องราวต่าง ๆ นี้จะเป็นธรรมทานแบ่งปันให้ชาวคณะท่านอื่น ๆ ได้เก็บนำไปใช้ประโยชน์จะมากบ้างน้อยบ้างก็ตามที อย่าเพียงแต่ว่าอ่านสนุก ไม่ว่าอะไรจะมากระทบหู กระทบตา พึงใช้สติและปัญญาของท่านเองพิจารณาก่อนเสมอ หากความดีใด ๆ จะพึงบังเกิด ขอถวายเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา และผลบุญเหล่านี้จงสำเร็จแก่เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย คุณมารดา บิดา ครูบาอาจารย์ เทพเจ้าทั้งหลาย และสรรพสัตว์ทั้งหลายอันไม่มีที่สุดไม่มีประมาณเถิด

ทริปนี้จึงเป็นทริปที่อยากให้ทุกคนมองให้เห็นถึงสัจธรรม เข้าใจการเกิดขึ้น การตั้งอยู่ และการดับไป การปล่อยวาง ศีล สมาธิ และสติปัญญา หรือวาระนี่จะเป็นบททดสอบกำลังใจสำหรับผมเองและทุกคน<O</O

 

ผมขออนุโมทนากับ คุณกอล์ฟ ด้วยนะครับ

สำหรับการทดสอบอารมณ์ครั้งใหญ่ในครั้งนี้ด้วยครับ

ถ้าไม่มีบททดสอบ เราจะไม่รู้เลยว่า เรานั้นสอบผ่าน หรือ สอบตก

ขออนุโมทนาในจิตตั้งมั่นของคุณกอล์ฟ ที่ไม่กลัวความตาย ไม่ยึดอดีต ไม่ยึดอนาคต ไม่ยึดในตัณหากามราคะ มุ่งปรารถนาพระนิพพานที่เดียว

จริงๆ วาระสุดท้าย ของทริปนี้ ก็คือ ข้อสอบ นั้นเอง

หลังจากที่ทุกคนได้เรียนรู้พระธรรม ตั้งแต่เริ่มทริป คือความไม่เที่ยง เริ่มเห็นทุกข์ เห็นความเปลี่ยนแปลงปรวนแปร ที่เราไม่สามารถควบคุมได้ เพราะมันไม่เที่ยง ได้เรียนรู้จากทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในทริปนี้ ได้รับคำสอนจากครูบาอาจารย์ และพระอริยเจ้า ในเรื่องอารมณ์พระโสดาบัน ว่าทำได้ง่ายขนาดไหน ใครเคยตำหนิตัวเองว่า เป็นคนบารมีน้อย ถ้าได้ฟัง หลวงตาวัชรชัย ท่านเมตตาสอนธรรมให้ ทำให้ผมมีสติรู้ได้เลยว่า ณ ปัจจุบัน คือที่สุดของบุญแล้ว ได้เกิดมาพระพระพุทธศาสนา ได้มีความเชื่อศรัทธา ในพระรัตนตรัยอย่างแท้จริง ได้มาพบแนวทางการปฏิบัติเพื่อพระนิพพานอย่างถูกต้อง จึงสรุปได้ว่า ณ ปัจจุบันดีที่สุดแล้วครับ

สุดท้าย ในการสอบครั้งนี้ คุณกอล์ฟ ก็สอบผ่านครับ


ขอน้อมกราบ หลวงตาวัชรชัย พระอริยเจ้า ที่ท่านเมตตาสรุปเนื้อหาธรรมะ เพื่อพระนิพพานให้ง่ายที่สุด สำหรับชาวคณะ
ขอน้อมกราบ หลวงปู่ฤาษีตาไฟ พระอภิญญา ที่ท่านเมตตาทดสอบอารมณ์ ว่าเราปฏิบัติธรรมได้ผลเพียงใด
ขอน้อมกราบ หลวงพ่อเล็ก พระอริยเจ้า ที่ท่านเมตตาประทานหลักสูตร และท่านเมตตาดูแล ทริปแห่งการเรียนรู้ในครั้งนี้

 

นิทานถ้ำเพชรถ้ำทอง ตอนที่ ๑

นิทานถ้ำเพชรถ้ำทอง ตอนที่ ๑

เมื่อชาวคณะ เดินทางมาถึงบริเวณ วนอุทยานถ้ำเพชรถ้ำทอง
ก็สัมผัสได้ทันที ว่า ท่านท้าวมหานาคา ท่านเมตตามาสงเคราห์ ชาวคณะ

ในถ้ำแรก เป็นถ้ำที่ท่านท้าวมหานาคา ท่านเมตตามาสงเคราะห์ตลอดในการเดินถ้ำ

ในถ้ำที่สอง ได้รับความเมตตาจากคู่บารมี ของท่านท้าวมหานาคา เป็นผู้สงเคราะห์ในการเดินถ้ำ แต่ในถ้ำนี้ข้าพเจ้าไม่ได้เข้าไปด้วย เพราะเทวดาท่านมาบอกไม่ให้เข้า

ผมก็ได้นั่งสมาธิบริเวณหน้าถ้ำ ตั้งใจว่าจะตามชาวคณะเข้าไป ก็เพิ่งเข้าใจว่าทำไมเทวดาไม่ให้เข้า ถ้ำมีช่องทางเดินแคบสะขนาดนั้น ถ้าเทียบกับขันธ์ 5 ของผม อิอิ ถ้ำนี้ มีเทวดาผู้หญิง นิสัยท่านห้าวๆ หน่อย คอยดูอยู่

หลังจากนั้นก็มีดวงจิตมากมายมาหาผม แต่งตัวเสื้อผ้าโทรมมาก ผมรุ่งรังไปไปหมด มานั่งมากมายอยู่ต่อหน้าตา มาทวงคำสัญญาว่า เมื่อไหร่จะอุทิศส่วนกุศลให้สักที มาตั้งนานแล้ว ผมก็เลยนั่งสมาธิ นึกถึงบุญกุศล ที่เคยได้ทำมาทั้งหมด บุญที่ได้ร่วมสร้างสมเด็จองค์ปฐม สังฆทาน ธรรมทาน วิหารทาน บุญจากสถมะวิปัสสนากรรมฐานที่เคยกระทำมาทั้งหมด ขออุทิศให้กับทุกดวงจิต ณ สถานที่ตรงนี้ ผมตั้งใจอุทิศส่วนกุศลหลายครั้งมาก แต่ก็ไม่สามารถอุทิศส่วนกุศลให้กับทุกดวงจิตได้หมด จึงขอบารมีสมเด็จองค์ปฐม ขอบารมีท่านช่วยสงเคราะห์เมตตาให้ส่วนกุศลนี้ไปถึงดวงจิต ณ สถานที่นี้ทั้งหมด ท้ายสุดทุกดวงจิตก็อนุโมทนาได้หมด จึงปิติเห็นพระบารมีอันยิ่งใหญ่ไร้ขีดจำกัดของสมเด็จองค์ปฐม หลังจากนั้นผมเห็นคนเมืองลับแล แต่งตัวดี หน้าตาแจ่มใส มานั่งอนุโมทนาบุญด้วยกัน และเพิ่งรู้ว่า ในถ้ำนี้ มีส่วนที่ติดกับทางเข้าออกเมืองลับแลด้วยครับ

จบ ตอนที่ ๑
หมายเหตุ : ที่เล่ามาทั้งหมด คือ นิทานไม่ใช่เรื่องจริง