ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

ช่วงนี้เครียดๆเลยไม่ค่อยได้ขึ้นไปเฝ้าพระศาสดา เมื่อเช้าตื่นขึ้นมาเลยได้ขึ้นไปเฝ้าท่าน (ปกติตื่นขึ้นมาต้องขึ้นไปเฝ้าท่านขอพรตอนเช้า) ช่วงหลังมานี่ไปได้ขึ้นไปหลายวันแล้ว

ดิฉัน - นมัสการพระศาสดาค่ะ

พระศาสดา - อ้าว ทำไมเช้านี้ขึ้นมาได้ สบายใจหรือยัง

ดิฉัน - ก็ยังหรอกค่ะ ก็ยังเครียดอยู่เหมือนเดิม ยังไม่รู้จะทำไงกับชีวิตดี

พระศาสดา - ไม่ต้องคิดมากหรอก เดี๋ยวทุกสิ่งทุกอย่างก็ดีขึ้นเองแหละ

ดิฉัน - ดียังไงคะ มองไม่เห็นทางเลยค่ะ งานก็ยังไม่ได้เลย เศรษฐกิจตอนนี้งานหายากค่ะ มีแต่บริษัทปลดพนักงานออก เลิกจ้างกันอยู่เรื่อยๆ ลำบากกันไปหมด ไม่รู้จะทำยังไง เงินก็จะหมดแล้วค่ะ ต้องแย่แน่ๆ เมื่อไหร่จะหมดกรรมคะเนี่ย มันหลายปีมากเลย

พระศาสดา - อีกไม่นานนี่แหละ อย่าบ่นนักเลย พระศาสดาไม่ให้เจ้าตายหรอกน่า

ดิฉัน - แต่ก็ใกล้จะตายเต็มทีแล้วละค่ะ เฮ้อ..เห็นไหมคะ ที่ไม่ขึ้นมาเฝ้าพระศาสดาก็เพราะไม่อยากเอาปัญหาขึ้นมาน่ะค่ะ เลยเครียดอยู่ข้างล่างดีกว่า

พระศาสดา - หนังสือสองเล่มที่ยืมมา เจ้าคิดว่าเป็นการบังเอิญหรือไม่ที่ทั้งสองเล่มเป็นธรรมะสำหรับคนที่จะเป็นพระอริยะชั้นอนาคามี

ดิฉัน - ไม่ทราบซีคะ อาจจะบังเอิญก็ได้ ก็เห็นๆว่าเป็นหนังสือของหลวงพ่อฤาษี รื้อๆดูเจออยู่สองเล่มก็หยิบมาเลยค่ะ

พระศาสดา - ไม่มีอะไรบังเอิญหรอกนะ มันถูกกำหนดมาแล้ว

ดิฉัน - อืมม...ตอนนี้ลูกคงยังฝึกไปถึงขั้นนั้นไม่ได้หรอกค่ะ เพราะเรื่องราวของชีวิตบนโลกก็ยังวุ่นๆอยู่เลย ยังไม่รู้ว่าจะไปยังไงเลยค่ะ ก็ได้แค่อ่านๆไว้เป็นความรู้ก่อนเท่านั้นเอง

พระศาสดา - ไม่เป็นไร ก็อ่านเตรียมไว้

ดิฉัน - แล้วเรื่องที่ต้องช่วยเหลือคนอื่นนี่ ลูกก็ไม่รู้จะเอาอะไรไปช่วยนะคะเนี่ย ความรู้ก็นิดเดียว ปฏิบัติก็ยังไปได้ไม่ถึงไหน จะไปช่วยใครได้ยังไง กัลยาณมิตรบางท่านยังเก่งกว่าลูกด้วยซ้ำ เขาน่าจะมาช่วยได้มากกว่าลูกอีก

พระศาสดา - อย่างน้อยก็เป็นกำลังใจให้กับหลายๆคนหันกลับเข้ามาหาธรรมะ ไม่หลงทางไปอบายภูมิก็ถือว่าดีแล้ว

ดิฉัน - ค่ะ งั้นลูกกลับก่อนดีกว่าค่ะ

พระศาสดา - แล้ววันนี้ไม่เอาพรเหรอ

ดิฉัน - เอาก็ได้ค่ะ

พระศาสดา - ขอให้เจ้าร่ำรวยทันตาเห็นเอาไหม

ดิฉัน - แหม...พระศาสดาก็ ไม่ต้องมาลองใจหรอกค่ะ ยังไงก็ไม่มีทางเป็นไปได้

พระศาสดา - อ่ะ งั้นก็เอาใหม่ ขอให้เจ้าเป็นคนมีความคิดพิจารณาให้มองเห็นทุกข์ที่เกิดขึ้น เรื่องไหนที่ยังไม่เกิดก็ไม่ต้องไปคิดให้ฟุ้งซ่าน ให้คิดรู้อยู่แต่ในปัจจุบัน ถ้าหากว่าช่วงไหนที่อารมณ์มันเริ่มฟุ้งซ่าน ก็ให้กำหนดรู้ลมหายใจแล้วภาวนาไป จะได้ไม่ทำให้เกิดความฟุ้งซ่านได้ ให้คิดพิจารณานึกถึงความตายไว้ทุกขณะจิตอย่าได้ประมาท มองชีวิตที่เกิดมานี้ให้รู้ว่ามันเป็นทุกข์ เกิดมาก็ทุกข์ การใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ก็ทุกข์ แล้วก็สมควรปฏิบัติเพื่อการพ้นทุกข์ แล้วก็พยายามอย่าเอาจิตส่งออกนอก ให้เอาจิตดูรู้อยู่ในตนเอง แล้วก็....

ดิฉัน (พรอะไรทำไมไม่เหมือนครั้งก่อนๆเลย) - เอ่อ...พระศาสดาคะ ไม่ยาวไปเหรอคะ ต้องตื่นแล้วค่ะ

พระศาสดา - อ้าว..จะไปแล้วเหรอ ยังไม่จบเลย

ดิฉัน - ค่ะ ตกลงจะให้พรไหมคะ เมื่อกี้มันเทศน์ค่ะ

พระศาสดา - งั้นก็ขอให้เจ้ามีชีวิตที่ดีในวันนี้

ดิฉัน - กราบขอบคุณพระศาสดาค่ะ นมัสการลาเจ้าค่ะ

ว่าแล้วก็ลาท่านมา เหตุเพราะไม่ได้ขึ้นไปหาท่านหลายวัน เลยโดนเทศน์ตอนขอพรซะเลย

-----------------------------------------------------------------------------

โปรดใช้ปัญญาพิจารณาในการอ่าน

 

ดิฉัน - แล้วเรื่องที่ต้องช่วยเหลือคนอื่นนี่ ลูกก็ไม่รู้จะเอาอะไรไปช่วยนะคะเนี่ย ความรู้ก็นิดเดียว ปฏิบัติก็ยังไปได้ไม่ถึงไหน จะไปช่วยใครได้ยังไง กัลยาณมิตรบางท่านยังเก่งกว่าลูกด้วยซ้ำ เขาน่าจะมาช่วยได้มากกว่าลูกอีก

พระศาสดา - อย่างน้อยก็เป็นกำลังใจให้กับหลายๆคนหันกลับเข้ามาหาธรรมะ ไม่หลงทางไปอบายภูมิก็ถือว่าดีแล้ว

กราบ กราบ กราบ แทบพระบาทองค์ไตรโลกนาถบรมครู พระองค์เจ้าเมตตาตรัสชอบแล้ว กำลังใจสำคัญยิ่งนักและพี่สาวก็กำลังมอบให้แก่กัลยาณมิตรและบริวาณของพี่อยู่นะ ;aa1
ทุกวันนี้ผมเองเจอสารพัดหมัด ที่มันตะลุมบอนใส่ผม (หลบมันไม่ค่อยทันหนะ แหะ แหะ..) โดนน็อคนับ 8 ตลอดแทบโดนจับแพ้ TKO... แต่ก็ลุกขึ้นมาได้เพราะมีพี่เลี้ยงให้น้ำ (ทั้งครูบาอาจารย์,ทั้งพี่สาว, ทั้งกัลยาณมิตรท่านอื่นๆ) ตะโกนอยู่ข้างเวที
"บอกเฮ้ย.. อย่าไปยอมมัน ทำไมไม่หลบขวาวะ แล้วอัพเปอร์คัดใส่คางมัน" ..."โ๋อ๋ยยย ก็ตาขวาโดนมันต่อยจนปิดแล้วหงะ เหนื่อยแล้วด้วย ยอมแพ้มันเหอะ..."
"เออ มือต่อยไม่ออก เอาเท้าถีบแ_่งที่หน้ามันเลย เท้าถีบมันไม่ได้ ก็เอาปากด่าแ_่งเลย ว่ากรูจะไม่ให้มึงจูงจมูกกูเกิดอีกแล้ว"
"คร้าบบบบ... เฮ้ย กรูจะใช้ปากด่ามึงแทนแล้วงานนี้ ... มึง มึง!!" (ฮึดอีกรอบ)


ตัวละครข้างต้นคือ เด็กเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ (ผม) และ ไอ้กิเลสอวิชชาครับ

ขอบพระคุณมากนะครับพี่ (ผมอยากได้เข็มขัดแชมป์เปี้ยนหงะ..)

 

​

อนุโมทนาค่ะ สำหรับบุญกุศลที่คุณnaruphosได้กระทำไป
และขอให้อานิสงฆ์นั้นส่งผลให้คุณnaruphosและครอบครัวมีแต่ความสุขความเจริญทั้งทางโลกและทางธรรมยิ่งๆขึ้นไปนะคะ บุญที่เรากระทำไปจะช่วยหนุนส่งให้การปฏิบัติได้ผลเร็วยิ่งขึ้น ขออนุโมทนาบุญทุกๆขณะจิตที่ทำดีค่ะ ^_^

 

อนุโมทนาด้วยความยินดียิ่งแล้วค่ะ
ถือว่าเป็นการให้ธรรมทานแก่อ้อยและผู้ป่วยเลยนะคะเนี่ย
เพราะอ้อยจะได้นำไปเปิดในรายการวิทยุด้วยค่ะ
จากเดิมที่เคยจัดรายการเพลง ตอนนี้ได้เปลี่ยนแนวมาเป็นรายการธรรมะแทน(เริ่มได้3วันอยู่เลยค่ะ)
กำลังนึกอยู่ว่าลำพังความรู้อันน้อยนิดของเราจะทำหน้าที่นี้ได้ดีแค่ไหน ครั้นจะพูดแต่ธรรมะก็เกรงว่าจะทำได้ไม่ดี โชคดีเหลือเกินที่พี่ๆเพื่อนๆได้ส่งเพลงธรรมะมาให้ พลอยทำให้คนฟังได้ฟังหลากหลายทั้งธรรมะและเพลงธรรมะ ยิ่งมาเห็นข้อความของคุณ paitoon01ที่ว่าส่งCDธรรมะมาให้ เลยขออนุโมทนาสาธุด้วยความยินดีค่ะ นับว่าทันเวลาพอดีเลยค่ะสำหรับมือใหม่อย่างอ้อย กราบขอบพระคุณอีกครั้งด้วยใจยินดีค่ะ ^_^

 

อนุโมทนากับพี่me,myselfมากๆเลยค่ะที่ได้นำคำสอนของพระศาสดามาบอกกล่าวกับพวกเราทุกคน อ้อยเองอ่านหนังสือบางทีก็เบลอๆเพราะปัญญาอ้อยมีน้อย พอมาเห็นตัวหนังสือของพี่ที่ได้รับการถ่ายทอดจากตถาคต บอกตรงๆว่าคำสอนง่ายๆนี่แหล่ะค่ะ ทำให้ปัญญาน้อยๆของอ้อยเริ่มกระเตื้องขึ้นมาบ้าง ^^ พี่ได้กุศลเยอะนะคะ ทำให้หลายๆคนที่เริ่มอ่อนแรงมีแรงฮึดขึ้นมา จากที่เคยหลง ก็ตั้งตัวติด

อีกไม่นานหรอกค่ะ ผลอานิสงฆ์ที่พี่ได้กระทำไปโดยที่พี่เองก็ไม่ได้มุ่งหวังในผลนั้น แต่ผลแห่งความดีจะกลับมาตอบแทนพี่อย่างแน่นอน อ้อยเชื่อเสมอว่า คนทำดี ย่อมได้ดี แต่หากจะได้ผลช้าไปบ้างก็เพราะ กรรม ที่เราไม่รู้ไม่เห็นมาขุดบุญ

พระทองคำ ถึงแม้จะถูกหุ้มด้วยปูน ถึงแม้จะมีอะไรมาขุดๆถูๆให้มีรอยไปบ้าง
แต่ท้ายสุด ข้างในก็ยังคงเป็นพระทองคำอยู่ดีค่ะ

วันนี้อ้อยไปโรงบาลอีกรอบค่ะ ไปเพราะมีเหตุเนื่องจาก
ตอนกลางวันออกไปทานข้าวข้างนอก พอกลับมาเลยได้รู้ว่ามีลูกค้าจะมาซื้อไอติม(ขายไอติมหน้าร้านด้วยค่ะ) แต่เราไม่อยู่เค้าเลยไม่ได้ซื้อ เค้าจะซื้อไปให้สามีที่ป่วยเป็นโรคไต สามีเค้าตอนนี้กินข้าวไม่ได้ กินได้แต่ไอติมและต้องเป็นไอติมร้านนี้เท่านั้น(สงสัยอาจจะเป็นเพราะยี่ห้อด้วยมังคะ)ทีนี้ก็มาคิดว่า หากคนป่วยเอาจิตไปคิดเรื่องกิน ใจเค้าคงไม่สงบแน่(อันนี้คิดไปเองนะคะถูกหรือผิดก็ไม่รู้ค่ะ) ก็เลยเอาไอติมไปให้ที่โรงบาล ตั้งใจว่าจะเอาไปให้เค้าโดยเฉพาะ ทีนี้พอไปถึง เจอภรรยาเค้าก่อน บอกว่าไปหาที่ร้านไม่เจอเลยไปซื้อชามุกมาให้สามี แต่เค้าไม่กินจะกินไอติมอย่างเดียว เราก็ยิ้มให้พร้อมเอาไอติมที่ตักไปให้2ถ้วย คนป่วยดีใจมาก พูดขอบคุณตั้งหลายคำ พอได้ไอติมแล้วก็ลงมือกินอย่างเอร็ดอร่อย พอเค้ากินเสร็จก็ถามเค้าว่า เป็นยังไงบ้าง เค้าบอกว่ากินข้าวไม่ได้มาหลายวัน นึกอยากจะกินแต่ไอติมเท่านั้น วันนี้ก็ได้กิน ก็ลองถามเค้าว่า ปกติเวลานอนอยู่คิดอะไร เค้าตอบว่า นอนท่องอิติปิโส โอ้โห้ ยิ้มได้เลยเรา ก็ถามเค้าอีกว่าไหนลองท่องให้ฟังหน่อยซิ อยากฟังจัง เค้ายิ้มดีใจตาใสแจ๋วเลย(หลังจากกินไอติมอิ่มแล้ว) เค้าก็ท่องให้ฟังนะคะ คล่องเชียว แถมยังท่องถอยหลังได้อีกเก่งจริงๆเลยค่ะ คุยไปคุยมา เลยรู้ว่าเค้าศึกษาธรรมะมาพอสมควร แถมตอนนอนป่วย ยังเทศน์ธรรมะให้ภรรยาที่เฝ้าไข้ฟังอีก น่ารักดีค่ะ เป็นครอบครัวที่มีความสุขอีกครอบครัวหนึ่ง ถึงจะพอมีพอกินแต่เค้ามีธรรมะ ถึงจะเจ็บป่วยแต่เค้าเข้าใจเรื่องสังขาร ก็เลยวางใจคิดว่าเค้าคงไปถูกทาง

ก็เลยไปเยี่ยมคนป่วยที่เคยเอาหนังสือไปให้ต่อ เพราะอยู่ใกล้ๆกัน
คราวนี้ถามใหม่ว่าเป็นไงบ้าง หลับสบายดีมั๊ย เค้าตอบว่า หลับสบายจนไม่อยากตื่น คือหลับเพลินมากๆ ก็ถามว่าเค้าได้สวดมนต์บ้างไหม
คราวนี้ภรรยาตอบแทนว่า ภรรยาอ่านให้คนป่วยฟัง ก็ได้ฟังทั้งคนป่วยและภรรยา เพราะปกติภรรยาจะไม่ค่อยสนในแนวนี้สักเท่าไหร่ แต่ขัดคนป่วยไม่ได้ แต่ท่องไปท่องมากลับสุขใจทั้งคนป่วยและภรรยา วันนี้ไปโรงบาลก็เลยได้ธรรมะบังเทิงกลับมาด้วยค่ะ

คนเราก็เป็นแบบนี้แหล่ะค่ะ ทุกข์กันไปคนละอย่าง บางคนทุกข์เพราะยากจนแต่สำหรับครอบครัวที่มีธรรมะ เค้ากลับมองว่าเค้าโชคดีกว่าคนรวย ถึงจะเจ็บป่วยแต่ยังยิ้มได้
บางคนร่ำรวยแต่ทุกข์เพราะไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองไปทางไหนไม่ถูก คนเรามีทุกข์กันคนละรูปแบบจริงๆ แต่เมื่อรู้ว่ามันเป็นทุกข์ หากจิตเราไปยึดติด มันก็ไม่มีความสุข กรรม กำ ลองกำมือดู ถ้ากำแน่น มันก็เจ็บ แต่ถ้าเราค่อยๆปล่อย มันก็คลาย อุเบกขาของพระพุทธองค์นี่วิเศษจริงๆเลยค่ะ ^_^

อันนี้อ้อยคิดเอาเองจากประสบการณ์ที่ได้พบเจอในวันนี้มาเล่าสู่กันฟังค่ะ
เอาบุญกุศลมาฝากพี่ด้วยค่ะ ให้พี่รับไปเต็มๆเลยนะคะ เพราะอ้อยถือว่าพี่คือครูของอ้อยค่ะ พี่เป็นคนที่อ้อยมองเห็นแสงเทียนในมือพี่ตอนที่อ้อยหลงอยู่ในความมืดค่ะ ^_^ ขอบพระคุณจากใจดวงน้อยค่ะ

 

อนุโมทนาครับ ขอให้เงินทองไหลมาให้เต็มบ้านพี่ Me, Myself ครับ

 

อนุโมทนาครับ ธรรมของพี่ก็เข้าใจง่ายเช่นกันครับ ผมชอบตรงกำมือ เปรียบได้ชัดเจนมากครับ และอนุโมทนากับพี่ paitoon01 ด้วยครับ

 

อนุโมทนาบุญของน้องอ้อยด้วยนะคะ ตอนนี้เลยกลายเป็นพยาบาลจำเป็นไปอีกหนึ่งตำแหน่ง อิอิ สาธุค่ะ

 

อิอิ

พี่ขา วันนี้อ่านหนังสือเล่มหนึ่ง แล้วอ้อยเกิดอาการ โง่ขึ้นมาอ่ะค่ะคือขบไม่แตกน่ะค่ะ
เลยเข้ามาถามพี่ และท่านผู้รู้คนอื่นๆด้วยน่ะค่ะ

พอดีกะลังอ่านเกี่ยวกับ สติ และสัมปชัญญะค่ะ
แล้วมีอยู่ตอนหนึ่งกล่าวไว้ว่า การเจริญสติสัมปชัญญะที่ไม่ถูกต้อง
คือบางคนไปสร้างอารมณ์อันหนึ่งขึ้นมา แล้วพากันเข้าไปติดอยู่ในอารมณ์อันนั้น คือแทนที่จะกระทำสัมมาสมาธิ กลับไปทำมิจฉาสมาธิอันไม่ประกอบด้วยความรู้ตัว โดยการเพ่งเข้าไปที่อารมณ์อันเดียว กล่อมจิตให้เคลื่อนเคลิ้มเข้าไปเกาะอารมณ์อันเดียว แทนที่จะมีสติระลึกรู้อารมณ์อันเดียวไปอย่างสบายๆ โดยมีความรู้ตัว ไม่เผลอ ไม่เพ่ง จิตแค่ระลึกรู้อารมณ์อันเดียวอย่างสบายๆ เป็นธรรมเอก

อ่านแล้ว งง ค่ะ อ่านหลายรอบก็ยัง งง อยู่ค่ะ บรมโง่เลยค่ะอ้อยโดยเฉพาะคำว่า การสร้างอารมณ์อันหนึ่งขึ้นมา มันเป็นยังไงอ่ะคะ

ปกติเวลาทำสมาธิ ยกตัวอย่างอ้อยเองนะคะ คืออ้อยคิดเสมอว่าตัวเองบุญน้อยดังนั้นการนั่งสมาธิของตัวเองคือ ไม่คาดหวังว่าเห็นอะไร แต่เวลาหลับตาลืมตาหรือเข้าสมาธิของอ้อยคือจะเห็นพระพุทธเจ้าทุกขณะจิต ส่วนนิพพานบรรยากาศเป็นยังไงนั้น อ้อยไม่เห็นอ่ะค่ะ ตอนแรกๆอยากเห็นเหมือนกัน แต่ในเมื่อมันไม่เห็นก็ไม่เป็นไร (หลังจากที่ตอนแรกอยากเห็นมักๆแต่ในเมื่อบุญยังไม่ถึงก็ต้องปล่อยวาง)ขอเห็นแค่พระพุทธเจ้าทุกขณะจิตก็พอแล้วค่ะ อันนี้ติดมาค่ะเพราะเคยทำมาตั้งแต่เด็กๆน่ะค่ะ แล้วก็ทำอารมณ์ให้สบายๆ ไม่เห็นอะไรก็ช่างมัน แล้วพิจารณาว่าวันนี้เราถือศีลครบมั๊ย วันนี้อารมณ์เป็นยังไง นึกถึงทุกข์แล้วก็นึกถึงความตายแต่เรื่องทุกข์นี่เยอะหน่อย แล้วก็ปล่อยวางไปในแต่ละวัน ในขณะที่คิดก็รู้ตัวตลอดนะคะ

พออ่านมาถึงประโยคที่ว่า การสร้างอารมณ์อันหนึ่งขึ้นมา เลยสะดุด เพราะไม่แน่ใจว่า ตัวเองเป็นแบบนั้นหรือเปล่า ใครก็ได้ค่ะ ได้โปรดมาช่วยเคาะความโง่ให้หน่อยจะได้ไหมคะ กราบขอบพระคุณเป็นอย่างสูงค่ะ

 

ตอบตามความเข้าใจก็แล้วกันนะ เพราะว่าก็ยังโง่อยู่เหมือนกัน

การสร้างอารมณ์คือการที่ตนเองนึกคิดสร้างอารมณ์ขึ้นมารูปแบบนึง อย่างเช่นอารมณ์เป็นสุข แล้วก็เอาจิตไปจดจ่ออยู่กับอารมณ์อันนั้น ซึ่งผิดหลักการ เพราะจริงๆการเจริญสติ คือการที่เรามีสติรู้ตัวอยู่กับลมหายใจเข้าออก ต้องไม่คิดถึงลมที่เป็นอดีตไปแล้ว หรือลมที่ยังมาไม่ถึง แต่ต้องรู้อยู่กับลม ณ ปัจจุบัน และเมื่อเกิดอารมณ์ปิติ ก็ให้มีสติรู้ว่านี่คืออาการปิติ แต่ไม่ให้ยึดติดกับอารมณ์นี้ ให้กำหนดรู้ลมหายใจต่อไปเรื่อยๆ

ส่วนกรณีการทำสมาธิของน้องอ้อย ที่มีการเห็นพระพุทธเจ้าทุกขณะจิต ไม่ได้ถือว่าเป็นการสร้างอารมณ์ แต่เป็นการจับภาพพระไว้ในใจ ซึ่งถือเป็นวิธีฝึกกสิณอย่างหนึ่ง ต้องแยกให้ออกนะคะ อธิบายมาทั้งหมดนี่เข้าใจหรือเปล่าคะเนี่ย แบบว่าพี่ก็ยังโง่ๆเหมือนกัน อิอิ เอาเป็นว่าเผื่อท่านอื่นจะมาอธิบายเพิ่มเติมก็ยินดีนะคะ

--------------------------------------------------------------------

โปรดใช้ปัญญาพิจารณาในการอ่าน

 

อืมม์ รู้ลมหายใจ ณ ปัจจุบัน ใช่ไหมคะพี่ หมายถึงจับลมหายใจเข้า-ออก ใช่ไหมคะ
แล้วการที่เราพิจารณาเรื่องศีลของเราว่าครบบริสุทธิ์หรือยัง เรื่องความทุกข์ และความตายในขณะที่นั่งสมาธินี่เราสามารถที่จะทำได้ด้วยหรือเปล่าคะ

ส่วนเรื่องการสร้างอารมณ์ตอนนี้เริ่มเข้าใจแล้วค่ะ อิอิ
ขอบพระคุณพี่มากๆเลยนะคะ
อนุโมทนาในธรรมทานของพี่เป็นอย่างสูงค่ะ สาธุค่ะ _/\_
จุ๊บๆอิอิ

 

การกำหนดรู้ลมหายใจเข้าออก นั่นคือสมถะภาวนา ส่วนเรื่องการนึกคิดเรื่องศีล ความตาย ความทุกข์ นั่นคือ วิปัสสนาญาณ ทำได้อยู่แล้วจ้าน้อง เพราะสมถะต้องควบคู่ไปกับวิปัสสนา พระศาสดาสอนว่า เวลาเจริญสมถะภาวนา แล้วจิตเริ่มคิด ท่านก็ว่าให้เจริญวิปัสสนาวิเคราะห์ไปเลย สลับไปสลับมาได้ ตอบแบบคนความรู้น้อยนะน้อง

 

โมทนาสาธุกับทุกท่านที่กำลังเพียรพยายามกันอยู่ครับ มากบ้างน้อยบ้าง เหมือนตักน้ำใส่ตุ่มใบใหญ่ๆ ขันเดียวคงยังไม่เต็มแต่ถ้าเราหมั่นตักทุกวันต้องเต็มแน่ครับ

 

อนุโมทนาสาธุค่ะพี่ คราวนี้แจ่มแจ้งแล้วค่ะ
พี่บอกแบบนี้ เข้าใจง่ายดีค่ะ
สมถะภาวนา กับวิปัสนาเราสามารถทำได้ทุกขณะจิต สาธุ สาธุ สาธุค่ะ

พอดีคุยกับน้องคนหนึ่ง
น้องฝากถามมาค่ะ เพราะน้องเค้าเป็นภูมิแพ้ค่ะ
เค้าหายใจลำบากมากค่ะ ทีนี้เวลาภาวนาอานาปานุสสติต้องจับลมหายใจ
แล้วน้องเค้าบางครั้งก็หายใจไม่ออกไปดื้อๆ ต้องหายใจทางปาก แล้วก็จะแสบคอน่ะค่ะ จะทิ้งอานาปานุสสติก็เกรงว่าจะไม่เหมาะเพราะน้องเค้าคิดว่าอานาปานุสสติคือพื้นฐานจะทิ้งไม่ได้ ทีนี้เลยฝากถามมาว่า จะทำยังไงดีค่ะ บางคืนนอนอยู่แล้วหาลมหายใจของตัวเองไม่เจออ่ะค่ะ
(ถ้าให้อ้อยตอบอ้อยก็จะตอบน้องไปว่าก็ให้รู้ไว้สิ ว่าตอนนี้ไม่หายใจ เย้ยยย แต่เค้าไม่เอาคำตอบจากอ้อยค่ะ 555)

อีกคำถามหนึ่งจากน้องคนเดิมนะคะคือ
น้องเค้าอ่านพระไตรปิฏก แล้วเห็นคำว่า อรูปพรหม เลยอยากรู้ลักษณะของอรูปพรหมน่ะค่ะ รบกวนพี่me,myself ช่วยถามพระศาสดาจะได้ไหมคะ ^_^
ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ
พอดีมีน้องสาวขี้สงสัยค่ะ แหะ แหะ

 

อนุโมทนา พี่ Me, myself กับ พี่เจ๋วะรัฐถะ ครับ

วันนี้ได้ทำบุญซื้อถุงปูนสร้างพระวิหารครับ
บุญใหญ่ร่วมเป็นเจ้าภาพผ้าป่าปูนถุงละ105บาทเพื่อสร้างพระวิหารวัดป่าโนนจ่าหอมในวันอาสาฬหบูชาที่ 7 กรกฎาคม 2552 - PaLungJit.com

 

ถ้ากำหนดที่ลมหายใจไม่ได้ ลองกำหนดที่ท้องแทนได้ไหมครับ แบบ พองหนอ-หยุบหนอครับ

 

สวัสดีคุณme myself และญาติธรรมทุกๆท่านผมได้อ่านกระทู้นี้และติดตามมาหลายวันผมดีใจมากๆเลยที่ผมมีโอกาศได้อ่านกระทู้นี้ ขอฝากตัวเป็นศิษอีกคนนะครับคุณme myself ผมจะขอทำตัวเป็นศิษที่ดีครับ และขอเกาะเรือสู่พระนีพานด้วยนะครับ ป ล ผมหาที่ตอบกระทู้ไม่พบลูกเพิ่งมาสอนไห้จึงได้โพสมาครับผมจะติดตามนะครับดูอยู่ครับ