หมดแล้ว ***..."พระกริ่งไจยะเบงจรหลวง ๑๒ นักษัตร"...***

แต่คุณธีระยุทธจะแบ่งมาให้คนทางกรุงเทพฯ อย่างผมบูชาใช่ไหมครับ 555+

 

=========================================

จากวัดป่าซางน้อย... วิ่งเส้นป่าซางไปเรื่อยๆ ถึงสามแยกสะปุ๋งแล้วเลี้ยวซ้าย
วิ่งต่อไปอีก ข้ามสะพานถึงสี่แยกป่าห้า ก็เลี้ยวขวา ขับไปตามทางเรื่อยๆ
วัดต่อไปของเราจะอยู่ทางขวามือ ชื่อว่า....
วัดหมูเปิ้ง ต.เหมืองจี้ อ.ป่าซาง จ.ลำพูน ...ครับ
วัดของ ครูบาข่าย (พระครูประจักษ์ธรรมวิจารณ์)
ท่านเพิ่งฉลองอายุ 90 ปี ไปเมื่อวันที่ 20 เมษายน ที่ผ่านมานี้เอง
หลังครูบาสุข วัดป่าซางน้อย 3 วัน

ท่านบอกว่า...
ตอนงานครูบาสุข ครูบาข่ายท่านก็ไป
พองานวัดหมูเปิ้ง ครูบาสุขก็มา
เอามื้อ เอาวันกั๋น

ครูบาข่ายท่านไม่สร้างวัตถุมงคลครับ
แต่ตอนที่ผมไปกราบท่านครั้งแรกเมื่อปีที่แล้ว
ท่านให้ผ้ายันต์มาผืนหนึ่ง... เป็นผ้ายันต์เมตตาค้าขาย
แล้วท่านก็ให้พระเนื้อดิน พิมพ์พระเลี่ยง มาด้วย
ท่านบอกว่า ท่านเจ้าคูณวัดพระธาตุหริภุญชัยเอามาให้ท่านแจก
ตอนที่วัดมีงานปอยหลวง... เหลืออยู่ไม่มาก ท่านก็แจกมาเรื่อยๆ
ไปคราวนี้ ปรากฎว่า หมดแล้ว...
จุดสังเกตุคือ ด้านหลังจะเป็นรูปตราวัดพระธาตุหริภุญชัยครับ

ผมเคยถามท่านว่า หลวงปู่ไม่สร้างเหรียญเหรอครับ
ท่านพูดยิ้มๆ ว่า เหรียญมีเยอะแล้ว เยอะจนไม่รู้จะใช้อันไหน
บ่สร้างละ...

ไปกราบท่านคราวนี้ ถามอีก... ท่านก็ยืนยันคำเดิม เหรียญมีเยอะแล้ว
ไม่รู้เมื่อไหร่ท่านจะใจอ่อน ยอมให้ลูกศิษย์สร้างถวายเป็นที่ระลึก

เคยมีเพื่อนที่ไม่ได้สนใจเรื่องพระเครื่องวัตถุมงคลถามผมว่า
เก็บพระ เก็บเหรียญ ไว้ทำไมเยอะแยะ... จะใช้ยังไงหมด
ขี้เกียจตอบยาว...
ผมก็เลยบอกไปว่า ก็คงเหมือนเราสะสมแสตมป์แหละ
ส่วนมากแล้วเอาไว้ดู แล้วก็เอามาอวดกัน
เค้ามีเรามี เค้าอวดได้ เราอวดได้...
จะให้เอามาใช้ทุกเหรียญ ทุกองค์ คงไม่ได้หรอก...
ปะเหมาะเคราะห์ร้าย... ต้องการใช้เงินขึ้นมา ก็ปล่อยพระไป
เอาเงินมาแก้ปัญหาชีวิตได้
(((โชคดีที่ยังไม่มีความจำเป็นขนาดนั้น)))

พระแต่ละองค์ เหรียญแต่ละเหรียญ... มันมีเรื่องราวที่ติดมากับพระด้วย
เป็น story ที่เล่าสู่กันฟัง (ในกลุ่มคนที่สนใจ) ก็เพลินดี
แต่กับคนที่ไม่สนใจ พูดให้ตายก็ไม่ get
ก็เลยตัดบทไปว่า... ถ้าไม่ได้สนใจเรื่องพุทธคุณ
ก็ถือเป็นของสะสมอย่างหนึ่ง สะสมไว้เป็นที่ระลึก....

แต่ใจจริงไม่คิดอย่างนั้นนะ...
ผมเชื่อในพุทธคุณของพระเครื่อง...
ออกบ้านไม่ได้แขวนพระแล้วรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจ....
กลับมาที่วัดหมูเปิ้งต่อ...

เท่าที่เคยได้ยินมา...
ครูบาข่ายท่านเป็นศิษย์สายครูบาศรี อริยวังโส วัดป่าบุก
ครูบาพรหมจักร วัดพระบาทตากผ้า
อันนี้ ผิดถูกยังไงต้องขออภัยไว้ด้วย เพราะไม่เคยถามท่านเอง... ฟังเขาเล่ามาอีกที
ในหนังสือประวัติของท่าน ก็มีประวัติท่านแค่ประมาณครึ่งหน้า A4
แทบจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย...

ใครเอาวัตถุมงคลไปให้ท่านเสก ท่านเสกให้
แต่วัตถุมงคลของท่านเอง ท่านไม่ยอมสร้าง
เลยไม่มีข่าว ประสบการณ์วัตถุมงคลของท่าน
มีแต่คำยืนยันจากครูบาอาจารย์ สายป่าซาง
โดยเฉพาะพิธีปลุกเสกเหรียญครูบาศรีอริยวังโส รุ่น ๑๓๙ ปี
ครูบาข่ายท่านก็ไปเสก

ทางวัดมหาวัน ที่ลำพูน เวลามีพิธีพุทธาภิเษก ก็นิมนต์ท่านเสมอ
ลูกศิษย์ลูกหาท่านมีไม่น้อย...

ทุกวันนี้ ในวัย 90 หลวงปู่ท่านยังแข็งแรงอยู่ครับ
เพียงแต่ว่า ท่านต้องต่อท่อปัสสวะ ลงมาในถุงห้อยติดตัวท่านไปทุกที่
ท่านบอกว่าจะเอาออกก็ได้
แต่มันไม่หายขาด เดี๋ยวก็ต้องเอาใส่ใหม่
ท่านก็เลยไม่เอาออก เพราะชินแล้วไม่เจ็บ ไม่ปวดอะไร
คงจะอยู่คู่กับท่านไปตลอดจนวาระสุดท้าย
ท่านว่าอย่างนั้น...

วันนั้น พวกเราโชคดี พระลูกวัดแบ่งเกศาให้เราไว้บูชาด้วย
ส่วนหลวงปู่ท่านก็เอาผ้ายันต์แจกให้คนละผืน พอดีเหลือเศษผืนหนึ่ง
ผมก็ยื่นมือไปขอรับ...
ท่านยิ้มๆ แล้วก็ยื่นให้...
สรุปผมได้เยอะกว่าเพื่อน คนอื่นๆ ได้ผืนเดียว ผมได้ 2 ผืน
เห็นไหมครับ... ผมบอกแล้ว
วัตถุมงคลต่างๆ มันมี story ให้ได้เล่าได้ทุกชิ้น ทุกองค์แหละครับ


พระครูประจักษ์ธรรมวิจารณ์ (ครูบาข่าย)
วัดหมูเปิ้ง ต.เหมืองจี้ อ.ป่าซาง จ.ลำพูน

 

==============================================
ออกจากวัดครูบาข่าย... ย้อนกลับมาทางเดิม เลี้ยวซ้ายที่แยกป่าห้า
วิ่งตรงมาจนถึงสามแยกสะปุ๋ง ก็เลี้ยวซ้าย ไปทางวัดพระบาทตากผ้า
พอข้ามสะพาน ตรงบ้านมะกอก ก็เลี้ยวขวาเข้าไป
ผ่านวัดสันกำแพง ถึงวัดหนองเงือก
วัดของครูบาศรีวัย โพธิวังโส
พระครูโพธิโสภณ อายุ 76 ปี
ท่านเป็นศิษย์สายครูบาศรีอริยวังโส เช่นกันครับ

ครูบาศรีวัย "จอมดุ" แห่งป่าซาง... สาธุ พูดถึงด้วยความเคารพครับ

เพราะว่าท่านดุ ท่านบู๊จริงๆ... พูดแบบจริงใจ ไม่ต้องปั้นคำหวาน
ชอบก็ว่าชอบ ไม่ชอบก็ด่าเลย

ผมเคยเล่าเกร็ดประวัติท่านไว้ที่กระทู้ครูบาอินครั้งหนึ่ง
เอามาฉายซ้ำเดี่ยวคนดูจะเบื่อ...
เดี๋ยวโต้งมาเล่าให้ฟังแล้วกันครับ






พอเอาพระวางปุ๊บ ท่านเสกปั๊บ ไม่ต้องวนสายสิญจ์
แต่ตอนเสก ท่านเอามือจับกล่องไว้ตลอด

พอท่านเสกพระเสร็จ ก็ได้นั่งคุยกับท่านพักหนึ่ง
สำเนียงท่านจะเป็น "ยอง" ขนานแท้ครับ
ต้องตั้งใจฟังให้ดี เกร็งๆ ด้วย เพราะทราบกิตติศัพท์ความดุของท่าน

ประวัติท่านผมก็ไม่ค่อยทราบเท่าไหร่
เพราะพึ่งได้กราบท่านแค่ 2 ครั้ง
ไม่นับรวมที่ได้กราบท่านเวลาเจอท่านในงานปลุกเสกพระ

ผมเคยได้ล็อกเกตของท่านเมื่อนานมาแล้ว
ท่านมีวัตถุมงคลแค่นั้นแหละครับ ล็อกเกตรุ่นแรก รุ่นเดียว
น่าจะเป็นลูกศิษย์สร้างถวาย...
ท่านบอกว่าอย่างอื่นไม่มี...

นังคุยกับท่านสักพัก ก็ลากลับ
ตอนที่ทะยอยยกกล่องออกจากกุฏิท่าน
ผมออกมาแล้ว... เทนเพื่อนโต้ง เดินเข้าไปยกกล่องสุดท้าย
ผมก็ได้ยินเสียง ตะโกนโหวกเหวกอยู่ทางด้านหลัง
เสียงดังมาก ขนาดผมออกมายืนที่รถ ห่างจากกุฏิท่านเกือบ 10 เมตร
ยังได้ยินชัดแจ๋ว...

เห็นเจ้าเทนเดินออกมา หน้าตาเลิ่กลัก ผมก็เลยถามไปว่า
เสียงอะไรอ่ะ... (((ในใจคิดว่าเทนมันคงทำอะไรให้ครูบาด่าเสียวละมั้ง))

"อ๋อ... ครูบาท่านไล่แมวครับ" .... เจ้าเทนตอบ

อก...ปุดโถ โทธัม... ครูบาไล่แมว
เฮาปอจะลุกล่น... สาตุ๊ สาตุ๊ สาตุ๊

===========================================

 

เสริมเกร็ดเล็ก เกร็ดน้อยครับ...

พระกริ่งมีทั้งหมด 6 กล่อง ถุงผ้าฝ้ายสีกลักอีก 1 รูปพระกริ่งอีก 1
แต่พอวางกล่องลงแค่ 2 กล่องแรก ครูบาวัย ท่านเอาเลย มือจับกล่อง สวด เสก
ผมเดินถือเข้ามาอีก 2 กลัว ทำไรไม่ถูกเลย เพราะในใจกลัวๆ เกร็งๆท่าน
เพราะได้ยินกิตติศัพท์มาเยอะ เล่นเอาตลอดเวลาที่นั่งอยุ่กับท่าน เกร็ง!!! ครับพี่น้อง

แล้วที่ครูบาท่านด่า ก็เพราะมีแมวมันคาบลูกเอามาไว้ในกุฏิท่าน
ท่านเลยทั้งด่าแมว แล้วเรียกพระลูกวัดมา
ที่ท่านไล่แมว ไม่ได้หมายความว่าท่านไม่เมตตา แต่ลูกมันร้อง กูบ่ได้หลับแล้ว
ผมได้ยิน เล่นเอาตกใจไปเลย ก็นึกว่าด่าผมซะอีก

จะไม่ให้กลัวได้อย่างไร มีเรื่องเล่ามาว่า...

คราวหนึ่ง มีผู้หลักผู้ใหญ่ทางลำพูน ไปกราบท่าน
ยามนั้นเป็นหน้าหนาว ท่านก็นั่งห่มหลุมผ้าผืนใหญ่
แล้วก็ถามท่านว่า "ตุ๊ลุงหนาวไหม"...
ท่านหันมาตอบว่า "บ่หนาวก่อง่าวต๊ะก่ะ" (ไม่หนาวก็โง่ละ)
แล้วเพิ่นก็หันกลับไปไหว้พระ...
เล่นเอาทำหน้าไม่ถูกกันเลยทีเดียว

อีกเรื่อง คือคราวหนึ่งท่านได้รับกิจนิมนต์ไปงานบุญ จนถึงเวลาเพล
ในงานนั้น ครูบาศรีวัย อาวุโสที่สุด ท่านแยกฉันของท่านองค์เดียว
พอพระเณรรูปอื่นฉันเสร็จ ก็เตรียมจะให้พร
แต่!!! ครูบาวัย ยังฉันอยู่...

พอพระเณรขึ้นว่า ยะถา สัพพี เท่านั้น
ครูบาศรีวัย ลุกยืนชี้หน้าแล้วพูดเสียงดัง...
..."หมา".....
แล้วท่านก็ลุกเดินออกจากที่นั้นกลับวัด...

โอ้ววววว แฮงขนาดเลย แรงดีแท้

และยังได้ยินกิตติศัพท์ของท่านว่า ดุจนผีกลัว เรื่องตกขึด ถอดขึด ถอนสิ่งไม่ดี ผีเข้า...
เจอท่านเป็นต้องหาย ถึงกับมีคนว่า บ้านนี้มีคนผีเข้า พอครูบาศรีวัยเดินเข้าเขตบ้าน ผีออกเฉย...???

ท่านบู้ขนาดนี้ แล้วพระกริ่งที่ท่านเสกให้ล่ะ จะขนาดไหน ยังไงถ้าใครได้ไป ลองเอาไล่ผีดูนะครับ อิอิ

 

เหลือครูบาอีก 2 องค์ พรุ่งนี้พี่ไก่คงมาเล่าต่อ

ส่วนสายกรรมฐานอีก 2 องค์ เดี๋ยวผมมาเล่าต่อจากพี่ไก่ให้ฟังครับ

 

ช่วยยืนยัยอีกเสียงหนึ่งครับว่าทุกครั้งที่ได้ไปกราบครูบาจันทร์แก้วที่วัด ท่านไม่เคยเรียกตัวเองว่าครูบาเลยซักครั้งดียว เรียกแทนตัวเองว่า ตุ๊งลุงทุกครั้งครับ

 

คงเร็วๆนี้ครับ เพราะตอนนี้กำลังอยู่ในขั้นตอนการอธิฐานจิต

ของดี รอแปปนึงนะครับ

 

อ้ายไก่ครับ!!! บ่ใจ้เท็นเน้อ โต้งปู้นย่ะ ตี้อยู่ในเหตุการณ์ (ต๋อนไล่แมว) อิอิอิ

ผมออกมานอกเพ่ละครับ...

 

วันนี้พี่ไก่ ออกทำงานนอกสถานที่ คงไม่ได้มาเขียน

งั้นเดี๋ยวขอลัดตัดตอนพูดถึง หลวงปู่สังข์ และ หลวงปู่เปลี่ยน ก่อนแล้วกัน

แต่เดี๋ยวดึกๆมาเขียน เย็นนี้ขอตัวชะแวบไปสวดมนต์ กรรมฐานวัดครูบา... เนื่องในวันพระวันศีล ก่อนละกันครับ

 

ช่วยเล่าย่อๆครับ
หลวงปู่สังข์ เสกค่อนข้างนานครับ ถามท่านท่านว่าอธิษฐานไว้ 108 ท่านเทศน์เรื่องการทำอะไรอยางมีสติ มีศีลครับ ถ้ากินเหลาลองคิดว่าเป็นยา อย่ากินมากเพราะมีโทษมาก
พระอาจารย์เปลี่ยน ท่านแผ่เมตตาให้ครับ
จริงๆแล้ว ได้ทำไปขอบารมี ครูบาหน้อย วัดบ้านปงและครูบาธรรมชัยวัดทุ่งหลวงด้วยครับ

 

::::: วันจันทร์ที่ผ่านมา :::::

หลังจากเดินสายเมื่อวันอาทิตย์ตลอดทั้งวัน เล่นเอาเหนื่อยกันไปตามๆกัน "เหน่ยเน้อ"
วันนี้ เราแพลนกันว่าจะเข้าไปสายแม่แตง ตั้งเป้าไว้ที่ 3 องค์
ออกเดินทางจาก "แจ่งเมือง" ซึ่งเป็น แกลอรี่ของน้าเท็น เลยสบาย พักฟรี!!!

ออกจากตัวเมือง วิ่งสู่เส้นทาง แม่ริม แม่แตง ระยะทางก็ประมาณ 40 กิโล
พอมาถึงแม่ริม ก็ขอออกนอกเส้นทาง แวะวัดป่าดาราฯ กราบพระ ชมความงามแล้วเดินทางกันต่อ

จุดมุ่งหมายแรกคือ วัดป่าพระอาจารย์ตื้อ หลวงปู่สังข์ สังกิจโจ
ทีแรกกะว่าจะแวะวัดป่าหมู่ใหม่ พระอาจารย์ประสิทธิ์ แต่เวลานั้น มันเลยเวลาที่ท่านจะออกมารับศรัทธาซะแล้ว
เลยมุ่งหน้าไปหาหลวงปู่สังข์เลย พอไปถึงวัด จอดด้านข้างกุฏิ
ลงรถปุ๊บ เจอการทักทายจากบอดี้การ์ด เห่าใหญ่ เล่นเอาซะตกใจ

เข้าไป หลวงปู่ท่านอยู่พอดี จึงก้มกราบ แล้วบอกจุดประสงค์
ท่านก็บอกให้จัดวางบนพาน แล้ววนฝ้ายให้ท่าน
หลวงปู่ก็จัดแจงแต่งกาย นุ่งผ้าให้เรียบร้อย แล้วเริ่มอธิฐานจิต



พระครูภาวนาภิรัต หรือ หลวงปู่สังข์ สํกิจฺโจ
วัดป่าพระอาจารตื้อ อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่

ท่านนั่งภาวนานานพอสมควร แล้วท่านก็ออกจากสมาธิ บอกดีแล้ว พวกเราจึงจัดแจงเก็บข้าวของ
แอบถามท่านว่า หลวงปู่เสกไปทางด้านไหน...
ท่านว่า "เสกไป 108 ดี 108"...
แล้วท่านก็ได้เมตตาสั่งสอน เทศนาสั้นๆให้พวกเราฟัง
จนท่านถามว่า "เข้าใจบ่" เป็นอันจบ

พี่ตี๋ คนพาทัวร์ ได้ลองเรียบๆ เคียงๆ ถามหลวงปู่ว่า มีพระรอดของหลวงปู่ตื้อเหลือบ้างไหม
หลวงปู่ก็เลยหันไปค้นๆในซองผ้า ด้านหลังหลวงปู่... พวกเราแอบลุ้น และดีใจ
ท่านหยิบพระรอดเนื้อดินเผาองค์เล็ก ชื่อ "พระรอดใบมะขาม" อธิฐายจิตครบไตรมาส 2551
แล้วท่านว่า ไม่ได้เป็นของ อ.ตื้อ แต่ออกวัด อ.ตื้อ
ได้แค่นี้ก็เป็นบุญมากแล้วขอรับ...

ผมเลยเรียบๆ เคียงๆ บ้าง หลวงปุ่ พอดีเกศาเหลือบ้างไหม จะไปใส่พระครับ...
ท่านทำหน้า งงๆ แปบนึง แล้วก็หันไปค้นในถุงเดิม
ค้นๆๆๆ เจอซองเก็บเล็บท่าน!!! แต่ท่านก็ไว้ที่เดิม แล้วค้นต่อ...
จนเจอเกศา เก็บไว้ในกล่องพระ หลวงปู่ท่านก็จัดแจงหยิบๆมาให้
โชคดีหน่อย ที่ผมเอากล่องพระไปใส่ เลยได้เยอะหน่อย...^^
แถมท่านยังให้ นขา หรือ เล็บ ที่อยู่ในซองซิปเล็กๆมาให้อีก ได้ของดี 2 อย่าง

แล้วหลวงปู่ก็ได้เมตตาสอนต่อว่า เกศา โลมา นขา ทันตา ตโจ เป็นสิ่งอยู่ด้านนอก
เอาไปภาวนา เกศา-ผม โลมา-ขน นขา-เล็บ ทันตา-ฟัน ตโจ-หนัง เข้าใจบ่...
เข้าใจครับ...เป็นอันจบ
พวกเราเลยกราบลาท่าน แล้วออกเดินทางต่อ

 

::::: ต่อ :::::

หลังจากออกจากวัดป่าพระอาจารย์ตื้อ พวกเราก็ตกลงกันว่าจะแวะไปกราบสังขาร หลวงปู่ครูบาหน้อย ชยวํโส วัดบ้านปง
ไปถึงวัด วิหารที่เก็บสังขารหลวงปู่ได้หายไปเสียแล้ว
เพราะทางวัดได้ทำการลื้อวิหารเก่า เพื่อจะสร้างวิหารหลังใหม่ จึงย้ายสังขารไปไว้บนศาลา

พอพวกเราไหว้สังขารครูบาหน้อยเสร็จ ก็ออกเดินทางกันต่อ โดยพี่ตี๋อยากจะไปดูความอลังการของวัดบ้านเด่น
และเจ้าเท็น ก็อยากไปใจจะขาด จึงไปเยี่ยมชมวัดบ้านเด่นสลีศรีเมืองแกน

ออกจากบ้านเด่น แวะเข้าวัดอรัญวิเวก แต่เวลานั้น พระอาจารย์เปลี่ยน ท่านยังพักอยู่
เลยออกจากวัด แวะเติมพลังด้วยก๋วยเตี๋ยวแถวๆหน้าวัด พอกินเสร็จ ก็ยังไม่บ่าย 3
เลยพากันไปวัดทุ่งหลวง ครูบาธรรมชัย ไปแวะกราบสังขารครูบาธรรมชัย และแวะชะแวบดูวัตถุมงคล
วัตถุมงคลของที่ทันครูบา แทบจะไม่เหลือแล้ว แต่ไปเจอที่สนใจอยุ่ชิ้นหนึ่ง

คือพระผงรูปใบโพธิ์ เจ้าคุณนรฯ เขียนติดหน้าหล่องว่า "เกศา ๑๐๐ ปี ธมฺมวิตกฺโก วัดเทพศิรินทราวาส"
ทราบประวัติจากพระที่วัดว่า หลวงปู่มหาอำพัน เป็นผู้สร้าง และมอบให้แก่ทางวัดทุ่งหลวงส่วนหนึ่ง
จึงมีข้อสงสัยว่า คำว่า "เกศา" นั้นหมายถึงขององค์ไหนกันแน่...

จึงใคร่ขอผู้รู้ ช่วยไขข้อข้องใจให้ทีครับ...



กล่อง...



ด้านหน้า มีเกศา...



ด้านหลัง...

 

เจ้าคุณนรฯ ธมฺมวิตกฺโก ภิกขุ พระยานรรัตนราชมานิต (ตรึก จินตยานนท์) สถิต ณ วัด<WBR>เทพศิรินทราวาส

หลวงพ่อมหาอำพันเป็นพระเถระที่สำคัญในวัดเทพศิรินทร์ สำเร็จคุณธรรมขั้นสูงเป็นที่ประจักษ์ว่า ท่านเป้นพระทองคำอีกองค์หนึ่ง เป็นสหธรรมิกหลวงพ่อฤาษี เกศาแปรสภาพเป็นไขมุกนับร้อยนับพัน อันนึ้หลวงพ่อเล็กยืนยัน ผมคิดว่า ท่านมีความเคารพในหลวงพ่อเจ้าคุณนรสิ่งใดที่เป็นรูปเจ้าคุณนรท่านยกไว้เหนือเกล้าสดังนั้นผมคิดว่าคงเป็นเกศาท่านเจ้าคุณนรครับ เพราะท่านก็เป็นพระที่ใกล้ชิดกับเจ้าคุณนรพอสมควรเลยทีเดี่ยว

ธมฺมวิตกฺโก แปลว่า ผู้ตรึกธรรม ขอจงมีแก่ทุกท่าน สาธุๆๆๆๆๆๆ

ท่านเจ้าคุณนร กล่าวว่า

“ถ้าคิดถึงอาตมาก็ให้คิดถึง ธมฺมวิตกฺโก เพราะ ธมฺมวิตกฺโก คือการระลึกถึงธรรม เมื่อคิดถึงเช่นนี้แล้วธมฺมวิตกฺโกก็จะอยู่ข้าง ๆ เสมอ ไม่จำเป็นจะต้องมาหาอาตมา เพราะเมื่อมาหาก็มาเห็นแต่สังขาร ซึ่งวันหนึ่งก็จะเน่าเปื่อยและเสื่อมสิ้นไป จงระลึกถึงธรรมดีกว่า จะมีคุณค่าต่อชีวิตยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด ศีลและธรรมเป็นหลักของมนุษย์ มนุษย์จะอยู่ได้สงบเยือกเย็นเป็นสุขก็โดยศีลและธรรม หากขาดสิ่งเหล่านี้แล้วมนุษย์ก็จะมีค่าเสมอกันกับสัตว์”

 

::::: วัดอรัญวิเวก :::::

พอเวลาเกือบบ่าย 3 โมง เลยออกจากวัดทุ่งหลวง ย้อนกลับไปวัดอรัญวิเวก
ไปถึง พระอาจารย์เปลี่ยน ท่านรับศรัทธาพอดี แต่ต้องเดินไปที่กุฏิท่าน พวกเราเลยแบกกล่องเดินๆไป
วันนี้ พระอาจารย์ไม่ค่อยสบาย เพราะอากาศที่แปรปรวน แล้วพอดีมีคณะศรัทธาจากทางอีสานมา จึงเข้าไปพร้อมกันหมด
คนเยอะจนแน่นกุฏิ แต่ท่านก็ยังเทศน์สั่งสอนคณะศรัทธา ซักพัก พระอุปฐากก็นำรูป และหนังสือธรรมมาแจก

งานนี้ ได้รับกันถ้วนหน้า ดีๆทั้งนั้น ทั้งรูป และหนังสือ โดยเฉพาะหนังสือ ได้กลับมาเป็นตั้ง
ซักพักใหญ่ๆ ท่านก็แจกอีก คราวหน้าเป็นสายข้อมือ และพระผงรูปเหมือนท่าน ผสมเกศา ท่านให้เข้าไปรับด้วยตัวเอง
ดีจัง "ได้รับกับมือ" พระอาจารย์เปลี่ยน...
แล้วท่านก็คุยไปเรื่อยๆ จนเวลาผ่านไปซักเกือบชั่วโมง ท่านก็บอกว่าจะพักแล้ว
พวกเราจึงขนกล่องพระไปวางหน้าท่าน ท่านทำหน้า งงๆ ???
บอกท่านว่าเป็นพระกริ่ง มาขอพระอาจารย์แผ่เมตตาให้(เห็นพระอาจารย์เปลี่ยนท่านเรียกแบบนี้)
ท่านก้อพนมมือ ตามองที่กล่องพระ แล้วสวดงึมๆงำๆ...
สวดๆๆๆ เป่า...สวดๆๆๆ เป่า... สวดๆๆๆ เป่า... 3 ครั้ง
เอ้าดีละ!!! เป็นอันเสร็จพิธี



พระอาจารย์เปลี่ยน ปญฺญาปทีโป
วัดอรัญวิเวก(บ้านปง) อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่

แต่ตอนช่วงที่ท่านอธิฐานจิตนั้น เป็นอะไรไม่รู้ ไม่กล้าที่จะถ่ายรูป อาจเป็นเพราะกลัวท่านว่า รึคนเยอะ(มาก) รึแต่ละคนจ้องมองพวกเราซะแปลกๆ
จึงขออภัยมา ณ ที่นี้ และขอนำรูปคราวที่นำล็อกเก็ตไปขอท่านแผ่เมตตา (คราวนั้นมีลูกศิษย์ท่านขอให้ เลยกล้าถ่าย)

พระอาจารย์เปลี่ยน ปญฺญาปทีโป องค์นี้คงไม่ต้องพูดอะไรมากเกี่ยวกับท่าน ทุกท่านคงทราบๆกันดีอยู่แล้วนะครับ แห่ะๆ

พอเสร็จ ท่านก็ขอพัก พวกเราเลยกราบลา แล้วเดินทางกลับเวียงเชียงใหม่...

 

ขอตอบเเบบผู้รู้เล็กน้อยบ้างนะครับพระเครื่องชุดนี้ลูกศิษย์อาภรโณเป็นผู้สร้างขึ้นโดยนำเกสาธาตุเจ้าคุณนรรัตผสมใส่เข้าไปมากเเต่ไม่ทราบว่าโรงงานเขาผสมไปในองค์มากน้อยเท่าไรเพราะผู้สร้างบอกเช่นนั้น

 

ขอบพระคุณทุกๆท่านครับ ที่มาให้ข้อมูล

สำหรับท่านใดสนใจ เชิญได้ที่วัดทุ่งหลวง ครูบาธรรมชัย เน้อครับ

อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่ ที่วัดยังพอมีเหลือ แต่ไม่มากแล้ว ขอบอกว่า แค่องค์ละ 100 เองครับ

แถมยังได้ทำบุญอีก เพราะทางวัดกำลังบูรณะมณฑปอยู่พอดี องค์ที่เห็นเกศาโผล่ออกมาก็มี ไม่เห็นก็มี

ผมไปส่องมาแล้ว ได้มา 3 องค์แบบโชว์ๆ หุ หุ ได้ของดีมาโดยไม่รู้ตัวจริงๆ

 

​

 

เหอะๆๆ มีก๋ารแซวกั๋นเรื่องวัดบ้านเด่นฯ เฮ้ย!!!

**ขอโทษด้วยนะครับ ที่ไม่ได้ถ่ายตอนหลวงปู่เปลี่ยนเสก ไม่กล้าจริงๆๆๆๆ ครับ 3 คนเกี่ยงกันไปเกี่ยงกันมา และแล้วสุดท้ายก็...ไม่ได้ถ่าย อิอิอิ***

 

แล้วครูบาดวงดี วัดบ้านฟ่อน ไม่ได้ร่วมปลุกเสกเหรอครับ