โลกคือพระเจ้า...รู้หรือไม่...

ขอบคุณท่านที่อุตส่าห์หาคำอธิบายง่ายๆมาให้

สายหลวงปู่มั่นคงเป็นพวกบารมีน้อย ต้องเพียรหนักหน่อย

สายดูจิตบารมีมาก อินทรีย์แก่กล้า ไม่ต้องเพียรเยอะ ว่างั้นเถอะ เหอๆๆ

 

ว่าไปนั่น เฮ้อ..

 

ไปหุงข้าวดีกว่า กองทัพต้องเดินด้วยท้อง

 

ในสมัยพุทธกาล เพราะพระศาสดา ไม่เคยเชื่อในวิถีแห่งอาจารย์ตนเลย
แต่คนละเรื่องกับความรัก ความเคารพ สังเกตได้ว่า เมื่อท่านตรัสรู้เสร็จท่านนึกถึงอาจารย์ท่านทันที
ซึ่งหากว่า พระศาสดา เชื่อแต่ในวิถีของอาจารย์ตนแล้ว คงจะมีสัตว์ทุกข์อีกมาก

พระศาสดา ทรงทบทวน ด้วยพุทธจริตตน ซึ่งจะต้องใช้กำลังใจสูงอย่างมากที่จะไม่เอนเอียง เนื่องจากสมัยนั้นไม่มี พระไตรปิฎกอ้างอิง ขนาดเรามีพระไตรปิฎกอ้างอิงกัน เรายังลงกันยาก เพราะทั้งนี้ กิเลสนั้น มีกำลังกล้า
แต่พระศาสดาไม่ืเชื่ออะไรทั้งสิ้น แม้กระทั่งอาจารย์ตน และ ตน ลงให้ความรู้สึกอย่างเดียวว่า ตราบใด เรายังมีทุกข์อยู่ นั่นคือ ยังไม่บรรลุผล จะต้องศึกษา

ขนาดที่ว่า ตรัสรู้เรียบร้อยแล้ว ยังไม่ไว้ใจ ต้องไปนั่งสำรวจกิเลสอยู่ใต้ต้นโพธิ์อีก 40 กว่าวัน

นั่น นี่แหละพระมหาศาสดา แล้ว ถ้าเรายังมีทุกข์อยู่แล้วไม่ศึกษา ก็ติด แน่นอน เพราะศาดาท่านไม่ติด แม้วันที่ตรัสรู้แล้ว

 

ขออภัยที่สุดโต่ง
ผมแหย่เล่น
เอาเป็นว่า ผมเข้าใจคุณแล้วกัน อิอิ...

 

คุณ นิวรณ์ มันคนละสถานการณ์ ไม่เห็นหรือ นี่ผมไม่ได้ยกพระมาสนับสนุนผม แต่พูดให้เห็นตัวอย่าง ว่าแต่ละท่านมีธรรมอันออกมาจากตน ไม่ได้ยกมาว่า หลวงปู่มั่นพูดแบบผม หรือ หลวงตาพูดสนับสนุน ธรรมของผม อย่างนั้นอย่างนี้

คุณอย่าเรื่อยเปื่อยสิ นี่แสดงว่า เวลาที่ใจมันรู้มันไป คุณตามมันไม่ทันหรือไร ว่า มันไปถูกทางหรือไม่

 

ผมอธิบายไปแล้วนะครับ

จะเห็นว่า อธิบายซ้ำๆ พวกคุณคิดว่า ผมแถ แต่ผมเรียกว่า หลักการ

1. หน้าที่เป็นนักชักชวนคนมาปฏฺบัติธรรม ผมเลือกกลุ่มวิมุตติ ซึ่ง เขาใช้คำว่า ดูจิต เป็นคำตลาด เป็นโลโก้

2. เรื่องการปฏิบัติ ผมชี้ไปแล้วว่า ผมทำหลายอย่าง

3. สำหรับนักปฏิบัติธรรมใหม่ๆ ผมก็จะย้อนไปทำหน้าที่ชักชวน ก็จะชี้รวบลงคำว่า ดูจิต
แล้วชี้แหล่งธรรมะอีกที ซึ่งจะทำตรงนี้ก็ต่อเมื่อ เขามีจิตใจยอมรับ ไม่ใช่ชี้ให้ทุกคน
วิ่งไปทันที คนที่ชักชวนไปไม่ได้ ผมก็พูดเรื่องสมถะไปตามเรื่องตามราว

หากคุณขันธ์ ยังดิ้นรนอธิบาย ก็เรื่องของคุณครับ

 

เอาเถอะ ผมจะไปทำมาหากินอย่างอื่นแล้ว

หลักใจ คือ คนที่ใจถึงธรรม ก็เอาใจตนเองนั้นแหละเป็นหลัก

 

คุณลองทำใจชำเลืองดูก็ได้ คุณยกรูปหลวงตามหาบัวมาเพราะเหตุใด

ส่วนธรรมที่ปฏิบัตินั้น ทำอย่างไร

ส่วนเรื่องธรรมโฆษณ์ เรื่อง งานบุญ งานทานคุณเคยยก
เรื่องผ้าป่าทองช่วยชาติไหม

ส่วนใครจะเชื่อหรือไม่เชื่อ คุณทำอย่างไร

ฉันใด ก็ฉันนั้น

 

ข้อคิดทิ้งท้ายครับ
ในสมัยพระศาสนาของพระพุทธเจ้าพระนามว่า "พระกัสสปะ"
สมัยนั้น พระพาหิยะสาวกในศาสนาของ"พระสมณโคดม"

ซึ่งในสมัยนั้นไม่ทราบว่าชื่ออะไร (พระพาหิยะ) ได้บำเพ็ญเพียรอย่างอุกฤกต
แต่ก็ไม่สำเร็จมรรคผลอะไร สิ้นชีพไปเสียก่อน ส่วนเพื่อนของท่านได้บรรลุมรรคผลธรรมวิเศษกัน
บางท่านก็เป็นพระอานาคามี อยู่ในชั้นสุทธาวาสพรหม

พอมาในสมัยของพระศาสนาของพระสมณะโคดม พระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน
ซึ่งพระพาหิยะ สำคัญตนว่าบรรลุมรรคผลแล้ว เพื่อนของท่านเห็นดังนั้น
ซึ่งเป็นพระอนาคามีอยู่สุทธาวาสพรหม จึงได้ไปบอกพระพาหิยะ ว่ามีพระพุทธเจ้าทรงตรัสรู้แล้ว

พระพาหิยะใคร่อยากจะฟังธรรม พอได้ฟังธรรม สักว่า........ท่านก็ได้บรรลุอรหันตผล
ทั้งยังเป็นเอตทัคคะในทางขิปปาภิญญา

ชี้ให้เห็นว่า ท่านปฏิบัติมาลำบากในอดีตชาติ พอมาในชาตินี้ท่านก็สำเร็จมรรคผลได้โดยง่าย

อีกทั้งพระสาวกของพระพุทธเจ้าองค์ก่อน ก็ยังมี

 

สง กา สัย

เวลา พิมพ์ ไม่ ได้ ดู จิต ดู ใจ ตน ไป ด้วย

ยัง ไม่ บรร ลุ นี่ นา โด่ เอ๊ยยยยยยย

อย่า เอา ธรรม คน นู้น คน นี้ มา เที่ยว ยืนยันตนเลย อายเขา

กิ๊ว กิ๊ว กิ๊ว น่าไม่อาย

ใคร เนรคุณกว่ากัน

ทำให้คนอื่นเสื่อมศรัทธาได้ ด้วย เจตนาที่ตั้งใจให้คนศรัทธา

 

เรื่องนี้มักเล่าเพื่อให้ทำความเพียร ถึงไม่ได้ชาตินี้ ก็จะเป็นเหตุปัจจัยให้ชาติต่อๆไป
จะช้าจะเร็วขึ้นอยู่กับของเก่า
เรากำหนดไม่ได้ ก็ต้องภาวนาไป ไม่ย่อท้อ
สำเร็จเมื่อไหร่ ก็เมื่อนั้น เมื่ออินทรีย์พร้อมแก่การบรรลุมรรคผล...

 

ท่านช่วยระบุได้ไหม เราไม่แน่ใจว่าท่านหมายถึงผู้ใด

 

คน ไหน เข้า ใจ ยัง ไง ก็ เป็น อย่าง นั้น แล

สงสัย เจ้า ตัว ยัง ไม่ ได้ อ่าน

เห็น คุณ นี่วอน อารมณ์รุนแรงเหลือเกิน

ดู จิต ดู ใจ เขา เอา ไว้ ใช้ กับ ตัว เอง เน่อ

บอก คน อื่น บอก ได้

บอก ตัว เอง มั่ง สิ

ธรรม นั้น คือ อะไร กัน แน่

ไอ้ โน่น ก็ ธรรม

ไอ้ นี่ ก็ ธรรม

อะไร อะไร ก็ ธรรม

ดี ก็ ธรรม

ชั่ว ก็ ธรรม

เรื่อง ไม่ ดี คน ดี ยัง หยิบ ยก ส่วน ที่ ดี ของ มัน มา ใช้ ได้ เลย นะ

เรื่อง ดี ดี คน ไม่ ดี ก็ สามารถ หยิบ เอา เรื่อง ที่ ไม่ ดี มา ใช้ ได้ เหมือน กัน

คน ดี ก็ ต้อง คิด ดี ด้วย สิ

คน ดี ต้อง พูด จา ดี ด้วย สิ

คน ดี ต้อง ทำ ดี ด้วย สิ

เรา เอง ยัง ไม่ ดี เพราะ เรา ยัง ไม่ อยาก ดี

อยาก เที่ยว ไป เก็บ ประสพการณ์ไป

สุด ท้าย ก็ ต้อง ไป กอง รวม กัน อยู่ แล้ว นี่

จะ รีบ ไป ไหน จะ รีบ ไป ไหน

กลัว ลำ บาก กัน หรือ

ลำ บาก ไม่ ดี ยัง ไง สบายดีกว่ายังไง

 

อิอิ จริงๆหนะอ่านแล้ว แล้วมีอีกคนมาทำทีไม่รู้ ก็รู้ครั้งทีสอง

แต่เราถือแบบนี้

จะเห็นว่า เราถามกับคุณขันธ์ว่า เขามาสอนธรรมผมหรือเปล่า เขาต้องการให้ผมลง
ธรรมหรือเชื่อฟังเขาหรือเปล่า

เขาก็บอกว่า ไม่ ไม่ต้องการ ดังนั้น อะไรที่เขาชี้มา ในส่วนกิเลสที่ผมมี ผมจึง
มองข้ามไป ไม่ได้สนใจ เพราะผมยึดตามคำกล่าวของเขาว่า ไม่ได้มาสอน ให้
ผมมาลงธรรมให้ ดังนั้น ผมก็มีหลักอยู่ที่ตัวเอง ดูรู้อยู่ที่ตัวเอง ไม่ได้เอามาบอก
ว่าเห็นหรือไม่เห็นอย่างไร

ทีนี้ คุณ haha ก็คงไม่เข้าใจ เห็นผู้ใหญ่ทักกิเลสผมแล้ว ผมไม่ลงให้ เหมือนไม่รับ
ฟัง ก็อาจจะเข้าใจผิดคิดว่า ผมกระด้าง ไม่รับคำสอน

ก็ต้องชี้แจงอีกครั้งว่า ผมทำตามคำพูดของเขาที่ว่า ไม่ได้มาสอน

 

haha4959,

มาทำวงแตกเลย

 

คุณ นิวรณ์ ไม่ต้องซับซ้อนขนาดนั้นหรอก
เอาง่ายๆ ว่าไม่ฟังก็เรืึ่องของคุณเพราะนี่คือการถกธรรมไม่ใช่การ บังคับให้ลงหรือก้มหัว

คุณนิยามคำว่า โต้แย้งธรรมว่าอย่างไร คุณเถียงกับขจร คุณคิดว่าเขาให้คุณก้มหัวหรือ
กับธรรมภูติ กับใครต่อใคร

ทีนี้คุณดิ้นไปมันก็ไปเรื่อยๆ ไม่ดูประเด็นเลย

 

ก็แล้วแต่สิครับ แต่ผมถามคุณไปแล้วว่า มีเจตนามาสอนผมหรือเปล่า ต้องการให้ผม
เชื่อฟังคำสอนคุณหรือเปล่า

คุณก็ตอบว่าไม่

ดังนั้น ผมก็ไม่จำเป็นต้องฟังคุณ อะไรที่คุณสอนผมไม่จำเป็นต้องเชื่อเลยแม้แต่น้อย

เพราะถ้าผมเชื่อ ก็แปลว่า คุณจะมาสอนผม ผมจำต้องยึดสัจจวาจาของคุณที่บอกว่า
ไม่ได้มาสอน ดังนั้น ผมไม่เชื่อคุณ ผมก็ทำถูกแล้ว

* * * *

หากจะดูๆไป ก็เหมือนที่คุณกล่าวหาพระท่าน ว่าพระท่านสอนอะไรที่คนเข้าไม่ถึง
หากได้ฟังก็สับสน

แล้วก็มาดูคำสอนคุณ ที่บอกว่าอย่าไปเชื่อครูที่สอน อย่าไปยึดครูที่สอน ผมว่า
อะไรแบบนี้อยู่ดีๆจะมาชี้ ไม่ยึดครูที่สอน จะทำได้อย่างคุณขันธ์ คนก็เข้าไม่ถึง
ฟังแล้วก็สับสน เพราะ หากนึกอยากจะยกคุณเป็นครู ผมก็ไม่ต้องฟังคุณอีกเช่นกัน

ดังนั้น ไม่ว่าจะดูมุมไหน จะยึด ตามวาจาที่คุณลั่นออกมาว่า ไม่ได้มาสอนผม ไม่ได้
ต้องการให้ผมก้มหัว(ซึ่งหมายถึงคารวะธรรม) หรือ จะมองจากมุมที่คุณสอนว่าไม่
ต้องไปยึดถือคำครู ก็ล้วนลงมาที่ ไม่ต้องรับคำสอนจากคุณทั้งสิ้น แบบนี้ผมว่า
คนธรรมดา ก็ทำตามได้ยากอยู่

เพราะ การเคารพครู การก้มหัวให้ครู พระพุทธเจ้าก็ตรัสสรรเสริญ อย่างพระสารีบุตร
เวลานอนจะหันศรีษะไปทางพระอาจารย์ของตนเป็นหลัก ผมไม่เห็นพระพุทธเจ้าท่าน
จะตรัสห้ามแต่ประการใด ในการมีคารวะธรรม ความกตัญญูรู้คุณครู

ก็เห็นแต่คุณขันธ์นี่แหละ ที่ชี้ว่า ครูนั้นๆไม่ควรยึด

พอถามว่า คุณจะสอนผมไหม ผมต้องก้มลงไหม(คารวะ) คุณก็บอกว่าไม่ต้อง
ไม่จำเป็นต้องไปแสดงกริยาคารวะอะไร ซึ่งก็เอาหละ ในเมื่อคุณปรารพว่า
ผมไม่ต้องคารวะคุณ ไม่ต้องก้มหัวให้คุณ ฟังธรรมคุณ ผมก็สนองไปตามนั้นแหละ.

* * * *

สรุปง่ายๆ : อาการใดก็ตามที่ผมแสดงออกถึงการไม่เคารพคุณขันธ์ ก็คือสิ่ง
ที่ผมทำตามที่เขาตอบคำถาม ผมต้องเคารพเขาไหม? เขาบอกว่าไม่ต้อง ดังนั้น
อาการที่ผมแสดงออกว่าไม่เคารพคุณขันธ์ เป็นการทำตามสนองความต้องการ
ของคุณขันธ์ที่ปรารภไว้เอง

 

..

 

แก๊ง ชงชาเหรอ ...ท่านจรเป็นแก๊งชงชาไหม