เรื่องเล่า ก่อนนอนคืนนี้..ของเหล่าคนผู้มีตาทิพย์

มีใครเห็นปุ่มอนุโมทนาไหมครับ คือจะกดให้คนส่งโทรจิตอ่ะ ไม่รู้หายไปไหน

 

....................สาธุ......ครับ........;aa25
​

 

สาธุด้วยคนครับ แล้วมาสอนให้ผมหัดส่งมั่งล่ะ เผื่อฟลุ๊ค!

 

เป็นเหมือนกันเหรอคะ...นึกว่าเป็นอยู่คนเดียว หาปุ่ม อนุโมทนาไม่เจอ...

ยังนึกอยู่เลย... สงสัยอนุโมทนามากไป...พลังอนุโมทนาเลยหมด

กว่าเค้าจะให้อนุโมทนา..คงพักนึง .. สะสมพลังก่อน...



ฮ่าๆๆๆๆๆๆ;aa12

 

เอ้าเยเย! คุณกระทู้จ๋า ช่วยเลื่อนไปอยู่ข้างบนหน่อยคร๊าบ คอมเม้นท์แบบ

ง่าย ๆ อย่างนี้แหล่ะ งิงิ พิมพ์แล้วกดที่ ส่งข้อความ

 

ขอบคุณค่ะคุณชยา ล่าสุดที่อาการที่เกิดคือตอนนอนค่ะ ตอนนั้นนอนหลับแล้วก็มีช่วงนึงที่ตื่นมาเพราะรู้สึกว่าร้อนมากๆ ร้อนแบบนี้เคยเจอมาแล้ว มันร้อนแบบไม่ใชอากาศร้อนน่ะคะ ก้ไม่แน่ใจว่าลืมตาหรือป่าว แต่ก็รู้สึกว่ามีคนมายืนข้างๆ ก็เลยพยายามจะลืมตามอง แต่ในขณะนั้นก็ได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเอง ก็งงอ่ะเพราะเราก็เอ๊ะเราก็นอนอยู่ตรงนี้ แล้วทำไมเราได้ยินเหมือนเสียงลมหายใจของเราที่อยู่ห่างไปอีกหน่อยนึง ตอนนั้นก็พยายามลืมตาด้วยเพราะเห็นเหมือนคนมายืนอยู่ข้างๆ ก็ลืมตาแล้วนะ แต่มันเหมือนมีคนมาเอากระดาษมาปิดหน้าเรา ความรู้สึกตอนนั้นบอกเราว่าคนที่ยืนอยู่ล่ะ เขาไม่ให้เราเห็น เรารู้สึกว่าลักษณะของท่านนี้คือพญายมอ่ะ มองไปก็ลืมตานะแต่มันมืด มีแสงสว่างเหมือนมองลอดแผ่นกระดานอ่ะ แต่ไม่ได้กลัวท่านนะคะถึงจะเป็นใครก็เถอะ ตอนนั้นมัวแต่กังวลเรื่องเสียงลมหายใจ/เสียงกรนของเราที่อยู่ถัดไป แล้วก็ลืมตาก็มองเห็นแต่ความมืด ตอนนั้นงง ก็เลยตัดสินใจจะเป็นใครก็ช่าง ยกมือขึ้นมาแล้วก็พูดพุทธโธ ตอนนั้นตั้งใจว่าจะพูดให้เสียงดังมากๆเลย ถ้าละเมอก็จะได้รู้กัน เพราะแฟนคงต้องตื่นมาแน่ๆ พอพูดได้ไม่กี่ครั้งก็หายไป แล้วก็หลับต่อ อาการต่างๆที่ว่าเป็นปกติหรือไม่เพราะช่วงหลังๆ ได้ภาวนาในใจพุทโธตลอด ไม่ว่าจะทำอะไรอยู่ ตาก็ดูมือทำ ใจก็ท่องพุทโธ เพือนคนนึงบอกว่าเหมือนกับกายจะแยกออกจากจิต ใช่หรือไม่คะ ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง คราวหน้าเกิดแบบนี้อีก ควรทำอย่างไร ขอคำแนะนำด้วยค่ะ ถ้าถามว่าทำไมถึงรู้ว่าเป็นเสียงลมหายใจของเรา เพราะว่าบางครั้งหลับอยู่ก็ได้ยินเสียงเหมือนเป็นเสียงลมหายใจหรือเสียงกรนของตัวเอง บางทีแฟนเขาก็สะกิดให้เราขยับตัว แล้วก็บอกว่าเรากรนเสียงดังมาก ก่อนที่เราจะตื่นก็ได้ยินเสียงกรนนั้นจริงๆ ก็เลยคิดว่าเป็นเสียงเรากรนแน่ๆ ขอคำแนะนำด้วยนะคะคุณชยาหรือท่านอื่นๆ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ ต้องขอโทษเจ้าของกระทู้ด้วยค่ะ
<!-- / message --><!-- / message --><!-- edit note -->

 

ตารางงานวิทยาศาสตร์ทางจิตออกแล้วนะครับ 5-7 ธันวาคมนะครับ มหาลัยเกษตรบางเขนครับพี่น้อง

 

[SIZE=+1]ห้องบรรยาย 2 (เวทีชั้นล่าง)

[/SIZE]<table align="center" border="1" bordercolor="#0000ff" cellpadding="0" cellspacing="0" width="800"><tbody><tr><td>1000-1100
</td><td>การฝึกอ่านจิตข้ามฟ้าข้ามแผ่นดิน

</td><td>อ.อาชวิน จิระจินดา</td></tr></tbody></table>
อิอิ..อ.อาชวินก็ไปบรรยายด้วยนะครับอย่าพลาด วันอาทิตย์ที่ 7 ธันวาคม

 

คุรุชยา กะพี่ปานโสม เก่งคักอีหลีอ่อหล่อกะด้อกะเดี้ยครับ อิอิ
แปลออกม้ายยน้อ

 

...............................อ๋อ ..ผมไม่เก่งหรอกครับ ผีเข้าผีออกครับ ................แต่พี่ ปานโสม น่ะเก่งแน่ ๆ ครับ อิ อิ ด้วยครับ ฮ่า ๆๆๆๆ..............;aa13

 

งุงิๆ

อ่านแล้วอยากกลับมาปฏิบัติใหม่อีกมากมาย เหอๆ
เห็นอาจารย์อาชวิน อาจารย์สุวิ พี่ชยา คุณบาส คุณสุราภา คุณซาดานุ คุณหน่อง
และทุกท่านที่ไม่ได้กล่าวถึง แต่เคยได้เจอะเจอกันสบายดีทุกท่าน
ก็ถือเป็นเรื่องที่น่ายินดีแล้วล่ะครับ

พี่ชยาแอบหลังไมค์มาบอกให้ผมเล่าอะไรบ้าง...แหม ผมจะเล่าอะไรด้ายยยยย
แต่ละอย่างยังสู้พี่มะได้ทั้งนั้น ยิ่งช่วงนี้มะค่อยได้นั่งสมาธิด้วย

เจียมเนื้อเจียมตัว แอบนั่งอ่านต่อปะดีก่า หุหุ
สาธุๆ บุญรักษาทุกท่านครับ

 

อะโห...เจ้าตัวเขาหายไปเป็นชาติ
ท่าน ชยายังอุตส่าห์ ขุด ขุด
อย่างนี้เขาเรียกว่า ขุดผีจากป่าช้า ปะนี่

สวัสดีทุกท่าน
ชยา raquaz และท่านอื่นๆ
เอาไว้ เราจะมาร่วมเล่ามั่ง ดีไหม ดีไหม

ทำไมไม่เห็นพี่ ภูเขาเลยละ ??
สงสัยโดนระเบิดภูเขาเอาไปบดหินซะแระ ฮา..!​

 

.............................ก็ พี่ เค้าเป็นผู้ปฎิบัติดีครับ ...นำมาเป็นตัวอย่าง และเ็ป็นกำลังใจให้ผู้เริ่มปฎิบัติใหม่ ๆ ให้มีกำลังใจครับ.( ตัวเองก็มีกำลังใจขึ้นครับ )....ถึงพี่เค้าหายไปจากเวป แต่ก็มิได้หายไปจากใจผมน่ะเอ้อ ซิบอกให๋ ประทับใจ ผมชอบคนเก่งจริง ไม่เก่งปลอมครับท่าน......;aa14พี่เม้า ก็มาเรื่อย ๆ ครับ.....มาช่วยกันก็ดีครับ;aa13ตอนนี้เล่าอยู่คนเดียว อยากอ่านของคนอื่นมั่งเหมือนกันครับบบบบ
​

 

เล่าบ้างดีกว่า เอาเรื่องวันมินิดีกว่า ผมเคยไปมาแล่วหนึ่งครังและครั้งล่าสุดเป็นครั้งที่สอง

บรรยากาศครั้งที่ 2 ของผมน่ากลัวกว่าครั้งแรกที่ผมเคยไปเนื่องจากงานที่ผมไปครั้งแรก

เพราะครั้งแรกเป็นแบบมิตรภาพ แต่ครั้งล่าสุดมีการแข่งขั้นกันตั่งแต่ผมไปถึงเลย 5 5 5

โดยปรกติผมจะชอบดูออร่าคนอยู่แล้วเพราะสวยดีมีสีต่างๆมากมาย เอเข้าเรื่องดีกว่าคือ

ตั่งแต่ผมเดินเข้าไปในโลกทิพย์ก็เห็นออร่าคนในงานมีสีแปลกๆ คือปรกติจะมีสีที่ต่างกัน

แต่พอมองไปทางไหนเห็นแต่สีออกส้มในตอนเช้าแต่พอเริ่มงานออร่าทุกคนเป็นสีแดง

กันหมด เพราะแข็งกัน 5 5 5..... ผมเห็นแล้วกลัวจริงๆ แล้วยิ้งคุรุบางท่านเชิญ

ครูบาอาจารย์ มาด้วยอย่างเช่นพีชยาเอาหลวงปู่เดินตามหลังมาด้วย ผมเห็นแล้วก็นะ

มีของดีๆกันทั้งนั้นแต่ก็ดีคือคนที่โดนของโดนคุณไสย ก็หลุดหมดเลยก็ดีไปอย่าง อย่าง

ที่เห็นก็มีหลายอย่างวิ้งหนีดูแล้วก็สนุกดี ส่วนใหญ่จะหลุดอยู่ที่หน้าประตูรอใครดวงตกมารับ

เอาไป เหมือนโบราณท่านว่า ลมเพ ลมพัด และตลอดงานได้เห็นเทวดา หลวงปู่หลวงตา

มากันเต็มไปหมดเยอะจริงๆ ตอนวัดพลังก็สนุกดี บางคนไม่รู้ว่ามันคืออะไรก็ดันกันแบบไม่รู้

หารู้ไม่ว่ามาดันกับพวกแรงๆอาจทำให้กายทิพย์บอกช้ำ พอกายทิพย์ปอบช้ำกายหยาบก็จะ

เริ่มเจ็บป่วยตามมา รายละเอียดแต่ละท่านเยอะเล่าโดยรวมไปก่อนเดี๋ยวมาเล่ารายละเอียด

ที่หลังแล้วกัน มีอีกหลายท่านที่มีของดีกะตัวเยอะทั้ง อาเจได และท่านอื่นๆที่ไม่ได้เอ่ยอีก

ครับ

 

.....................เอ้อ........ก็เล่าซักมั่งน้องเอ๋ย ...........พี่ก็อยากอ่านเหมียนกัลลลลลล์.....อิ อิ.........;aa13

 

ตอนนี้คิดถึงท่านเจได งานเข้า (ไม่รู้จะจบลงแบบไหน) ขอให้พี่ one of jd ปลอดภัย ป.ล พี่เค้าทำงานที่สุวรรณภูมิ

 

เรื่องของตนเองไม่มีเล่า
แต่เรื่องของคนอื่นพอได้

คนที่ท่านชยารูจักนั่นแหล่ะ
เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อประมาณ ปี 2550

ที่หมู่บ้าน ระไซร์ อำเภอเมือง จังหวัดสุรินทร์
หมู่บ้านนี้ คนเขาลือกันว่า มีผีปอบ เพราะ มีคนซื้อวัวไปปล่อยชาวบ้านเลี้ยง
พอวัวมันตาย ปรากฏว่าเครื่องในหายหมดเลย สัตวแพทย์ หาเหตุผลไม่ได้
เครื่องในกลวงโบ๋ ทั้ง พ่อวัว แม่วัวลูกวัว ทยอยๆตายไป

หมู่บ้านนี้ปลูกอยู่ติดๆกัน ไม่กี่หลังคาเรือน วันหนึ่งแม่เฒ่าคนแก่สุดประจำหมู่บ้าน อายุก็เหยียบ 100 ปี แกก็ดิ้นครวญคราง จะตายแล้ว ตายแน่ แน่
ลูกหลานแก ก็ไปหาหมอผีมาทำพิธี เพื่อจะให้ตายไวๆ ส่งวิญญาณอะไรทำนองนั้น
ผ่านไป 7 วันแกก็ไม่ยอมตาย ลูกหลานก็ไม่รู้จะทำยังไง คนแก่ใกล้ตายแต่ไม่ยอมตายเสียที แกพูดไม่ได้ เขียนไม่ได้ ร่างกายขยับไม่ได้ ของเสียในร่างกายก็ทยอย ออกมาอย่างต่อเนื่อง สร้างความว้าวุ่น ให้ลูกหลานเพราะไปหาหมอโรงพยาบาล หมอก็บอกว่า หมดอายุขัยแล้ว เดี๋ยวคงสิ้นลม
นี่ก็ปาไปหลายวัน ยายแก่ก็ อ๊อกๆแอ๊กๆ อยากสื่อสารแต่ไม่รู้จะทำอย่างไร

ลูกหลานเลยไปนิมนต์พระมาสวด พระบอกว่า อีกสามวันก็ตาย จัดเตรียมงานศพไว้เรียบร้อย ปรากฏว่า แกก็ไม่ยอมตายอีก ลูกหลานก็เฟ้ย ทำไมทวดดื้อจัง
จัดงานเก้อเลยนะ หมดปัญญา คนจะตายแต่ไม่ยอมตาย อยู่แบบทรมาน ไม่หมดห่วง

แม่ใหญ่ของหมู่บ้านไม่รู้ทำไง จึงโทรศัพย์ทางไกลถึง คนที่ท่านชยารู้จัก
เธออยู่ที่กรุงเทพ เธอก็ตอบแบบเรียบๆง่ายๆว่า แกมีห่วงอยู่
แกซุกเงินไว้ที่ฝาบ้านไม้จำนวนหนึ่ง แกโกรธที่ลูกหลานไม่เคยทำบุญเลย
มีกฐินมาทอดก็ปล่อยให้แกนอนแปบ อยู่ไม่บอกบุญ แกกลัวนรก กลัวไปไม่ดี
ขอให้เอาเงินนี้ไปซื้อ พระถวายวัด และ ข้าปลาอาหารเลี้ยงพระส่วนที่เหลือ ห้ามยักยอก แต่ให้ถวายพระให้หมดเลย
พอวันพรุ่งนี้บ่ายแก่ถึงตกเย็นแกจะถึงเวลาเปลื่ยนภพภูมิ
เธอ บอกอย่างนั้น นี่คุยทางโทรศัพย์นะ

แม่ใหญ่ก็งงๆเง็งๆ ลองทำดูก็ได้ฟะ ไปค้นฝาบ้านปรากฏว่า มีเงินจริงๆ
จึงได้จัดทำตามที่เธอแนะนำ
และได้ยกพระพุทธรูป ประคองขึ้นให้ยายทวดแก่นั้นถวายพระด้วย 2 คนประคอง หลังจากถวายและทำพิธีเสร็จ ครั้นตกบ่าย ยายทวดนั้นก็หลับตาลาโลกอย่างสงบ ปราศจากการดิ้นทุรนทุราย

อย่างนี้เอง ตาทิพย์และ ญาณรู้ ใช่ไหมหนอ??

 

เดี๋ยวมาเล่าต่อ
ไสย์ศาสตร์ปะทะ พุทธคุณ ตาทิพย์ กายทิพย์ มนต์สะกดผีตายโหง
ล้วนๆเลย
เรื่องเกิดจริง แหล่ะ ใครอยากอ่านไม๊​

 

รออ่านอยู่กั๊บ

 

รออ่านอยู่เหมือนกันค่ะ