เจอของจริงวิ่งหนีป่าราบ

ใช่ๆ ฟังดูง่าย แต่จริงๆนะยาก ผมขอบาย

 

มันก็เกิดที่ใจเราเองนี่ครับ ทำไมจึง บังคับมันไม่ได้

 

เข้าใจป่ะ

 

อยากรู้ก็ต้องลองดูสิ ว่าบังคับได้ไหม

 

อุเปกขานี้ไม่ใช่พรหมวิหาร
แต่สภาวะใจเป็นกลางๆ
อะไรมากระทบจิตก็สักว่ารู้
ไม่ไหล ไม่ปรุง ไม่ต้าน ไม่บังคับ

 

ไม่เข้าใจ(smile)

 

อุเปกขา ที่คุณ วิโรธนะ กล่าว เป็นองค์ของสมาธิใช่หรือไม่

ถ้าใช่

ผมขอยกคำว่า สัมมาสมาธิ มาใช้จะได้หรือไม่

* * * *
สัมมาสมาธิ = สมาธิ ที่มี สติ อยู่ด้วย

สมาธิ ที่ไม่มี สติ อยู่ด้วย จะเรียก มิจฉาสมาธิ (เป็นกุศลอยู่ แต่ไม่พาหลุดพ้น)

สมาธิ ที่มีสติอยู่ด้วย จะให้ ปัญญา เพราะ สติมาปัญญาเกิด

สมาธิ ที่ไม่มีสติอยู่ด้วย จะไม่ให้ปัญญา แต่อาจได้สุข หรือ อภิญญา (เป็นกุศลอยู่)

 

อุเบกขาในโพชฌงค์7
ความเป็นกลางของสติ
อธิบายแบบนี้ถูกไหม

 

อยู่ตามธรรม โดยธรรม เพื่อธรรม ชีวิตธรรม

 

อารมณ์ที่ได้
จะเห็นอาการที่เกิดกับใจ โลภ โกรธ ชอบ ไม่ชอบ เป็นสภาวะ
เมื่อเข้าไปดูสภาวะ ก็จะรู้ว่าเป็นธาตุ
หมุนรอบอยู่ในอก เป็นของลวงจิต ไม่ใช่ของจริง

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ แอ๊บแบ้ว


ยิ่งมองยิ่งลึก ... ปฏิจสมุปบาทธรรม ....นี่แค่เพียง 2 (ขาวกับดำ)...ปฏิจสมุปบาทจะกล่าวไปใย
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

นี่ สติ ตัวเดียว ตัวเดิม แค่ รู้สึก รู้แล้ววาง ตัวเดิม

พาไปเข้าใจถึง โพธิปักขยิธรรม

เห็นไหม ธรรมะตัวเดียว แทงตลอด ลงกับปริยัติได้อย่างลงตัว

ภาวนาเจริญสติ นะครับ กุศลเพิ่มพูล ธรรมะเบ่งบาน

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ อวิโรธนะ
อุเปกขานี้ไม่ใช่พรหมวิหาร
แต่สภาวะใจเป็นกลางๆ
อะไรมากระทบจิตก็สักว่ารู้
ไม่ไหล ไม่ปรุง ไม่ต้าน ไม่บังคับ
</TD></TR></TBODY></TABLE>
อุเบกขาในโพชฌงค์7
ความเป็นกลางของสติ

ผัสสะทั้งหลายที่เกิดขึ้นกับกายและจิต สติจะรู้เท่าทันเมื่อมีการกระทบ ไม่ปรุงไปทางที่ชอบที่ชัง สติอุปการะจิตให้ตั้งมั่นไม่หวั่นไหว กิเลสเข้ามาย่ำยีจิตไม่ได้

อธิบายแบบนี้ถูกไหม


<!-- / message --><!-- sig -->

 

ก็ดูสติฐาน ในฐานธรรม ในขันธ์ห้า เดี๋ยวมันก็ได้เองแหล่ะ ปฏิจจสมุปบาท ถึงแม้เห็น แม้แจ้ง ก็อธิบายได้ยาก คงมีศาสดาเท่านั้นที่อธิบายได้ (สาวกท่านอื่นอธิบายได้ป่าวไม่รู้ ไม่แน่ใจ)

กระบวนการเกิดดับแห่งทุกข์ไม่เห็น ไม่เท่าทัน พิจารณา ไม่ถึงเหตุ แล้วจะไปคลายได้ไง ถ้าต้องการถึงที่สุด ต้องการพ้นการเวียนว่ายตายเกิด ก็ต้องได้

 

จิต

 

ก็ไม่รู้จิงๆ แล้วที่บอก ขาวดำ ก็ไม่รู้ รู้แค่ว่ามีเหตุ ก็มีผล แค่นี้ แต่วิธีดับเหตุนะต้องหาเอง หาเท่าไหรก็ไม่เจอจึงบอกว่าทำยาก แต่เข้าใจง่าย

 

ใช้คำได้ดีนะครับ

ปฏิจจะสมุปบาทไม่ยากเกินปัญญานะครับ

เป็นธรรมที่หยั่งรู้ยากก็จริง แต่ถ้าได้เห็นปฏิจจะสมุปบาทแล้ว อาจทำลายวิจิกิจฉาไปเลย

ใครที่ยังละวิจิกิจฉาไม่สมุจเฉจ น่าจะเอาไปเป็นเครื่องพิจารณาดูนะครับ วิปัสนาดูให้ชัด ๆ ไปเลยครับ

แล้วเอามาแลกเปลี่ยนกันนะครับ

 

จิตเห็นจิต

 

จิตที่ไม่เอนเอียงไปความเห็นดี หรือ ชั่ว จะให้เรียกว่าอะไรหรือ
เป็นสภาพจิตรู้ ในวิปัสสนา

สังเกตุไหม ในที่นี้สักว่ารู้อยู่เยอะ แต่ก็ปล่อยให้จิตไหล นั่นเพราะอะไรหรือ
สิ่งที่เราพูดเป้นทางผ่านที่ต้องเจอ
ต่างจากอุเปกขาปารมีฟ้ากับเหว

 

ยังครับ ยังไม่เป็น จิต ยังเห็นอาการของ จิตอยู่

คุณวิโรธนะ กล่าวล่วงไปอีกขั้น ไปเห็นธาตุที่หน้าอก
คุณวิโรธนะก็ชี้กำกับด้วยว่า นั่นก็ไม่ใช่อีก ยังไม่ใช่จิต

ยังต้องดูกันต่อไป