เจอของจริงวิ่งหนีป่าราบ

ไม่มีอะไรแนะนำเลย ผู้ที่จะสอนคุณได้ดีที่สุดคือตัวคุณเอง ผู้อื่นเป็นได้แค่กระจก เราก็อาศัยท่านเป็นกระจกให้เรา เราก็แค่กระจกอีกบานเมื่อท่านเห็นเราท่านก็เห็นท่านเมื่อท่านเห็นท่าน ท่านก็เห็นเราเพราะเรากันท่านนั้นไม่ต่างกันเลย

 

คุณผีเสื้อ ประคองจิตไว้ให้ดี
อย่าไหลตามกระทู้
คำเตือนเพราะๆ หรือจะสู้ เสียงด่า
ทุกข์ฝ่ายลบเห็นง่ายกว่าทุกข์ฝ่ายบวก
ผัสสะกระทบ รู้ที่ใจเรา
เล่นเน็ตเป็นเพียงเครื่องมือ
อย่าหวังจะเข้าใจธรรมจากเน็ต
แต่อาศัยเน็ต เข้าใจในธรรม...

ปล. คุณพายุ เป็นคนคุ้นเคยกันนี่แหล่ะ นิสัยแบบนี้ มีคนเดียว หุๆๆ

 

ห้ามจิตคิด ห้ามไม่ได้
แต่ให้รู้ตัวว่าคิด รู้อยู่เฉยๆ
จิตก็จะไม่ไหลเช่นนี้

 

ไร้สาระแปลว่าว่าง ว่างจากไม่คิดหรือคิดแล้วว่าง

 

มีจิตหนึ่งนั้น คือจิตรู้ตัว ใครไม่รู้ตัว ก็ให้คนข้างๆตบหน้าซะ 1 ที (โหดไปปะเนี่ย)
ตั้งแต่เกิดมารู้ตัวกี่มากน้อย ลืมตัวกี่มากน้อย ก็ช่างเขาละกัน
พอเรามาเริ่มรู้ตัว เราก็เริ่มรับรู้โลกตามความจริง ณ.ขณะนั้นๆ
เรียกว่าสติมาอยู่กับเราแล้ว มีอารมณ์ใดๆ เกิดก็รู้ มีกิเลสใดๆมาครอบงำก็รู้
ณ.ขณะนั้นๆ ก็เรียกว่าตื่น จิตรู้ตื่นนั้นเขาก็เรียนรู้สภาวะต่างๆตามจริง
ตอนที่เราลืมตัว โกรธ หลง นะ เราทำอะไรไปบ้างก็ไม่รู้ ใช่ปะ
มีสติรู้ตัว เราก็แยกแยะดีชั่วได้ ทำสิ่งใดๆไปก็รู้ ทำชั่วก็รู้ว่าชั่ว
ทำดีก็รู้ว่าดี เมื่อทำไปแล้วก็ต้องละวางผลด้วย เพื่อไม่ยินดียินร้าย
ทั้งดี ทั้งร้าย จิตรู้ตื่นนั้นเขาก็เรียนรู้สภาวะ วางเฉยได้ วางทุกข์ วางสุข ได้เร็ว
ตามสติกำลังของเขา(จิตรู้ตื่น) เราจะรู้สึกได้ แต่เราบังคับเขาไม่ได้ เขาจะเรียนรู้เอง เริ่มต้นเป็นแบบนี้ ผลอื่นตามมาอย่างไร ลองไปหาฟังธรรมะของ
หลวงพ่อปราโมช ละกันนะ เพราะยังไม่รู้จริง
ปล.เป็นความเห็นเท่านั้น ส่วนตัวทำแบบนี้ แค่มาแชร์ประสบการณ์กันนะ
ความเห็นไม่ตรงกันก็ไม่ผิด เพราะประสบการณ์ มันจะสอนเราเอง ถ้าไม่แน่ใจ
ก็หาครูบาอาจารย์เป็นที่พึ่งไว้ก่อนละกัน เราเองก็พึ่งคำสอนของพระอาจารย์
ปราโมชอยู่ ที่กล่าวมาก็ตามความเห็นของเรา จะเอาของจริงก็ต้องไปฟังเองพิจารณาเอง เพราะเราอาจจะหลงเข้าใจคำสอนผิดก็ได้นะ

 

k ขวัญ ธรรมมะกับชิวิตจริงจะใช้ร่วมกันได้อย่างไรให้เหมาะสม ช่วยให้ปัญญาที

 

ว่างได้อย่างไร
การขาดการระลึกรู้ จิตมันไหลไปเสวยอารมณ์นั้นๆ
ฟุ้ง ฝอย ตามอารมณ์ที่รับมา
ลักษณะจิตมันก็จะยวบๆสุขๆ
ครั้งถูกขัด จิตมันก็ปรุงมาสนองอีก ไม่จบสิ้น
แล้ว จะเรียกว่าว่างได้อย่างไร

 

แล้วไม่ว่างไม่ว่างเพราะเหตุใดมีตอนไหนด้วยหรือที่จิตท่านว่าง ยกเว้นตอนนอนแล้วจิตท่านดับวูบ

 

ว่าง คงไม่ใช่เพราะว่างเปล่า เพราะ จิตมันคิดของมันไปเรื่อยๆ

ว่าง จึงเป็นอาการของ ระยะห่าง จากสิ่งหนึ่ง กับ สิ่งที่ไหลไปคิด

นั่นคือ จิต แยก(ห่าง)จาก กองขันธ์

จิตว่าง คือ ว่าง(ห่าง)จาก กองขันธ์

หรือ ว่าง(ห่าง)จากกิเลส

ว่างจากกิเลส ยังมีอีกหลายลักษณะ ใครตอบได้บ้าง

 

ว่างจากกิเลสเพราะเราปิด ขันธ์ เมื่อขันธ์ถูกปิด กิเลสก็ไม่เกิด แต่ก็เป็นการบังคับ

 

1รู้สึกตัว
2รู้อารมณ์
3รู้สภาวะ
4รู้อยู่กับที่ในฐานนั้น ฐานแห่งจิต

 

แล้วฐานที่ว่าท่านรู้เพราะรู้เองหรือกำหนดรู้

 

ขันธ์ ถูกปิด ด้วยอำนาจของอะไร ?

รู้ว่า ขันธ์ถูกปิดด้วยสิ่งนั้น เพราะใช้อะไรรู้ ?

เมื่อรู้ทันการใช้สิ่งนั้นปิดขันธ์ ขณะนั้นเกิดอะไร ?

 

เกิดผู้รู้ เมื่อผู้รู้รู้อยู่ ขันธ์ก็จะปิด แต่ปิดไม่ใช้ว่าไม่รู้ รู้แต่ไม่เข้าไม่ยุ่งกับขันธ์

 

เมื่อพบฐานของจิต
ฝึกจิตให้ตั้งมั่นในฐานนั้นจนมีกำลัง ด้วยสติ
ควบคุมอยู่ในฐานนั้นเสมอๆ คือ รู้
ก็จะเข้าใจกิริยาจิต
สังเกตดูอาการหวั่นไหวตามอารมณ์ที่รับมา ตามอายตนะ6
ให้สักว่ารู้ สักว่าดู จนจิตแยก รู้ จากสิ่งที่รู้

 

แล้ว วางผัสสะ นี้หรือว่างจากกิเลสไหมครับ เพราะ แค่รับรู้ แต่ไม่ปรุงแต่ง ?
แล้ว ถ้าไม่มี ผัสสะ กิเลสจะมาจากไหนได้ครับ ?
แล้ว วางผัสสะ เรียกว่าว่างได้หรือยังครับ ?

 

ส่วนตัวของเรา อย่าไปกังวลกับชีวิตมากนัก
ดำเนินไปตามปกติ ทำอะไรไปแล้วก็หมั่นทบทวน
ทำไปดีก็รู้ว่าดี ทำไม่ดีก็รู้ว่าไม่ดี สติก็พยายามรู้ลงในปัจจุบัน
อย่าไปคิดถึงอดีต อนาคต ทำแต่ปัจจุบันให้ดี
ความคิดมันห้ามไม่ได้ เค้าก็โลดแล่นไปตามนั้น
เค้าอยากรู้อะไรก็ กูเกิลสนองไป หรืออื่นๆ ตามถนัด
ไม่ควบคุม ไม่ผลักดัน ตามรู้ตัวไป อยากนั่น อยากนี่
ก็ตามรู้ไป ทำไปด้วย รู้ไปด้วย เผลอก็รู้ว่าเผลอ ทำเล่นๆ
อย่าไปจงใจ ให้เป็นธรรมชาติ สบายๆ
แต่เราต้องตั้งมั่นเรื่องศีลธรรมด้วย ศีล5 เบื้องต้น ทำบุญ ทำทาน
ถ้ามีสัจจะ จะเสริมบารมีเร็วอย่างมาก ทำเรื่องที่มีความสุข
จิตรู้ตื่นนั้น เขาก็จะผ่อนคลาย ถ้าเครียดก็ดูหนังฟังเพลง
หรือทำกิจกรรมที่ผ่อนคลาย กรรมฐานอื่นๆที่เคยทำแล้ว
ผ่อนคลาย สงบ ก็ทำไปควบคู่กัน
ส่วนใหญ่ถ้ารู้ตัวนะ ทำไม่ดีมันก็รู้ตัวว่าไม่ดี มันก็ร้อน ทุกข์
ไม่มีความสุข จิตรู้ตื่นนั้นเขาก็จะหลีกเลี่ยงเอง
ถ้าเป็นแบบอื่นต้องปรึกษาครูบาอาจารย์นะ เพราะอาจไม่ตรงจริต
ข้อสำคัญคือทางสายกลาง ทำแล้วสบายจิต สบายใจ
นี่เป็นขั้นต้นมั้ง ผ่านขั้นนี้ได้ก็ต้องวางสุขด้วย แต่ยังอีกยาวไกล

ปล.ถ้าใครทำไม่ดีแล้วสบายจิต สบายใจ ก็ตัวใครตัวมันนะ
อันนั้น ไม่รู้แล้ว

 

แล้วไม่มีเมล็ดจะมีต้นไม้ไหม

 

น่าสนใจ

แต่ทัศนะผมเป็นอย่างนี้

ขันธ์ ถูกปิด ด้วยอำนาจของอะไร ? เพราะสมาธิไปกด

รู้ว่า ขันธ์ถูกปิดด้วยสิ่งนั้น เพราะใช้อะไรรู้ ? เพราะ สติ ไปรู้ว่าใช้สมาธิกด

เมื่อรู้ทันการใช้สิ่งนั้นปิดขันธ์ ขณะนั้นเกิดอะไร ? เป็นกลาง ไม่เพ่ง หรือ จ้อง

* * * * *

เฉพาะผีเสื้อ เมื่อ เป็นกลาง ขอบเขตของจิตจะแล่นไปไกลขึ้น เกินกว่าตัวเรา ให้รู้

แต่ถ้าไม่สนใจจะไปสอนใคร ให้วาง แล้วกลับมาอยู่ที่กาย ที่ใจ

 

สมุทัย