เจอของจริงวิ่งหนีป่าราบ

การหยุดคิด แท้จริงมันง่ายนิดเดียว

แถมไม่ใช่อาการนั่งนิ่งๆ ไม่คิด

เราจะปล่อยให้มันคิดของมันไปนั่นแหละ แต่เราจะอุปโลกว่า ความคิดนั่นไม่
ได้มาจากเรา แล้วเราก็ทำตัวแยกๆ ออกมาเป็น ผู้ดู ผู้หา ว่า อะไรนะที่เป็นตัว
สร้างความคิด เมื่อเราอุปโลกตัวแยกออกมา ก็จะกลายเป็นผู้สังเกต แต่ถ้า
เราหลงไปร่วมใช้ความคิด เราก็จะยุดติการเป็นผู้สังเกต ก็ต้องรู้ทันว่าเราหลง
ไปคิดกับมันละ ให้ระลึก แล้วแยกตัวออกมาเป็นผู้สังเกตอีกครั้ง ทำแบบนี้ซ้ำๆ

การอบรมจิตแบบนี้ซ้ำๆ จะทำให้เกิดทัศนะที่กลายเป็นผู้สังเกตโดยอัตโนมัติใน
ภายหลัง เมื่อ จิตสามารถแยกตัวออกมาเป็นผู้สังเกตได้เอง โดยปราศจากอาการ
ช่วยมันแยก สัมมาสติ จะเกิดขึ้น คุณจะเริ่มเห็นการทำงานของขันธ์ 5 สิ่งที่เป็น
ของหนักได้

 

ถ้าตัวคิดไม่ใช่ขันธ์ 5

คุณรู้จัก ตัวสัญญาในขันธ์ 5 ไหม ตัวสัญญานี้ ก็คือ การจดจำภาษาพูดได้
การจดจำคำพูดได้ ทำให้เราสื่อสารได้

แล้วคุณพิจารณานะว่า ความคิด ของคุณนั่นรำพันเป็นตัวภาษาหรือเปล่า

ถ้าใช่ นั้นคือ ความคิด มีขันธ์ 5 ประกอบอยู่

 

ท่านก็คิดไปเองนิ ว่าข้าพเจ้าจะหาคำตอบให้
ท่านคิดเอง ย่อมถูกใจกว่า คนอื่นคิดให้นะ
อีกอย่างคนอื่นคิด แล้วไม่เหมือนท่านคิด
ก็แค่ความเห็นที่แตกต่าง ถูกผิด คิดอยู่ที่ใจ
ไม่มีถูกผิด ละวางได้ก็ที่ใจ จะคิดไปเรื่อย หรือดูคิด ก็อยู่ที่ใจ มั้ง

 

ถ้าตัวคิดไม่ใช่ขันธ์ 5

คุณเคยนึกภาพอะไรย้อนหลังไหม การที่เรานึกภาพ หรือ รูป ย้อนหลังได้
อันนั้นเรียกว่า สังขาร คือสิ่งที่กลายเป็นความจำ

หาก ความคิด ของคุณมีบางส่วนต้องดึงรูปภาพเก่าๆ ขึ้นมาประกอบ ก่อนที่
จะบรรยายด้วย ภาษา(สัญญา) อันนั้น คือ ความคิดคุณ มีขันธ์ 5 ประกอบอยู่

 

คุณเคยรู้สึก ไม่ชอบใจ คำพูด คำสอนของผมไหม เคยเห็นไหมว่า
คุณรู้สึกไม่ชอบใจคำพูดของผม

ความไม่ชอบใจนั้น คือ เวทนา หนึ่งในขันธ์ 5

เพราะว่าคุณไม่ชอบใจคำพูดของผม คุณจึงดึงสังขาร(ความจำได้ในตัวหนังสือ)
ออกมาพิมพ์เป็นประโยคภาษาพูด(สัญญา) จะเห็นว่า ความคิด ของคุณ
ล้วนแต่ใช่ขันธ์ 5 สร้างขึ้นมาโดยตลอด

 

ตึงเกินก็ไม่ดีนะ
หย่อนเกินก็ไม่ดีนะ​

 

เหอะ เหอะ ที่เรายังหาไม่เจอนั้น เพราะเรายังหาอยู่ครับ

จริง ๆ แล้วไม่ต้องหาเลย เพราะมันมีอยู่แล้ว คนรู้มักถ่อมตัวแบบจินนี่นี่แหละครับ นี่แหละของจริง อีกคน อิอิ

 

;aa49

lisy ชอบกระทู้นี้จัง.... ให้ความรู้สำหรับคนเริ่มปฏิบัติแบบ lisy

lisy อยากให้พี่ๆเพื่อนๆใช้ศัพท์ธรรมดาๆ จะได้เข้าใจง่าย

lisy ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาตอบทำให้กระทู้ดำเนินต่อไป ขอบคุณเจ้าของกระทู้ที่เปิดกระทู้นี้

ที่คุณบุคคลทั่วไปฯ เขียนตรงกับความรู้สึก lisy เลย lisy ยังสงสัยอ่ะ จะหยุดคิดได้อย่างไร ตอนไหน คือคำถามของ lisy คะ ;17

 

ท่านจะคิดให้ใครรู้ละท่าน
ท่านคิดหาคำตอบ แล้วใครได้คำตอบ
ท่านคิดไปเพื่ออะไร

 

คุณ lisy ลองกลับไปอ่าน 131 นะครับ กระทู้มันไปไวไปหน่อย
ลองย้อนอ่านดูนะ

จริงๆแล้ว คำว่า หยุดคิด ไม่มีหรอก

แต่เรากล่าวว่าหยุดคิด เพราะเรา แยกตัวประธาน ของกริยาเสียใหม่

โดยเราโอนหน้าที่คิดไปเป็นของ ขันธ์ 5 ซึ่งยังไม่ต้องรู้ว่ามันคืออะไร
แต่ให้ทำความรู้สึกว่า เราจะเป็นผู้สังเกตการ เหมือนคนนั่นดูทีวี ดูอะไร
บางอย่างมันคิด

พอเราแยกประธานของกริยะ ผู้คิด ออกไปไม่ใช่เรา เราก็จะถือว่า เรา
ได้หยุดคิดลงแล้ว ส่วนการคิดนั้นเกิดจากอีกส่วนหนึ่งที่ไม่ใช่เรา เพราะ
เราเป็นเพียงผู้แสดงกริยาของประโยค สังเกตุ/ดู/รู้ เท่านั้น

 

อย่างไรครับ รบกวนกล่าวให้ฟังหน่อย เผื่อจะเป็นประโยชน์แก่ผม

 

เหตุและผล?
ตอนแรกคนน้อย ไปๆมาๆคนดู17คนแล้ว

 

ถ้าเช่นนั้น ผมคงได้ทำพลาดไปแล้ว ที่ส่งจิตไปอุปทาน ซึ่งเป็น
การยกตัวอย่าง แต่คุณกลับอุปาทานว่า นี่ไม่ใช่ตัวอย่าง เป็นการ
เพ่งไปที่ตัวคุณ แล้วสำคัญผิดเสียด้วย ก็เรียกว่า น้ำหนักได้เกิด
ขึ้นแล้ว

ก็ขอให้ท่านได้ อธิบายเถิดว่า ใจที่เป็นใหญ่นั้น สร้างอุปทานได้
อย่างไร หน้าที่ของขันธ์ 5 นั้นกองไว้(มันธรรมดาไปสำหรับคุณพายุ)
ไม่ต้องหยิบมากล่าว แต่ให้ชี้ว่า ใจมีอุปทานได้อย่างไรไปเลย

เชิญครับ......

 

คุณ lisy ถ้าทำอะไรแล้วเกิดอาการทางกาย ก็ดูไป เช่นหัวใจเต้นแรง
หรือ สนุก เครียด กลัวว่าเค้าจะว่า กลัวเค้าไม่รัก กลัวเค้าไม่ชอบ
ก็ให้รู้ตัวไปค่ะ อยากให้คนอื่นชอบ อยากแสดงความเห็น ก็ให้รู้ตัวไปค่ะ
ส่วนความคิด มันก็โลดแล่นไปห้ามไม่ได้ อารมณ์ความรู้สึกห้ามไม่ได้
แต่เราฝึกให้รู้ตัวว่ามีสิ่งเหล่านี้เกิดได้นะคะ
ปล.ยังมั่วๆอยู่ค่ะ เป็นความเห็นนึง อาจไม่ถูกสำหรับคนอื่นก็ได้ เค้าเรียกว่าจริตไม่ตรงกันนะค่ะ

 

ผมได้ล้มลำดับการแสดงธรรม จากง่ายไปหายากลงไปแล้ว

ขอให้ท่าน พายุ กล่าวลัดไปที่ คุณธรรมขั้นสูงได้เลยว่า

ใจเป็นใหญ่นั้น เกิดจากอะไร

อุปาทานขันธ์ 5 นั้นเกิดได้อย่างไร

โปรดแสดงครับ

 

ความคิด เกิดจาก ภพชาติ ที่สร้างเอาไว้ด้วยกรรม

กรรม สร้างเอาไว้ด้วย เจตนา หรือ คิด

ภพชาติ กับ ความคิด จึงหมุนเวียนสร้างกันเองเป็นวัฏสงสาร

การใช้คิด จึงเป็นการสร้างภพชาติ

แม้แต่ภพชาติผู้หลุดพ้น ก็สามารถสร้างได้ด้วยคิด

แต่ไม่ใช่ มันแค่เหมือนๆ

 

Lisy ชักปวดหัว....คิด ไม่คิด สงสัย หรือไม่สงสัย ไม่คิดทำให้เกิดปัญญาได้หรือ

สรุป มันคืออะไร กันแน่ จิตเนี่ย

 

ขอดูคิดตามไปนะคะ ไม่ช่วยคุณคิด ได้ปะคะ

 

ไม่คิดในความหมายของคนที่รู้แล้วมันไปลงที่อุเบกขาแล้วครับ ท่านสหาย

เป็นการหยุดคิดที่ผ่านการคิดมาแล้วน่ะครับ ถ้ายังไม่ผ่านการคิดควรคิดก่อน จึงจะวางอุเบกขาได้

อันนี้เป็นธรรมที่สุดของโพชฌงค์เจ็ดน่ะครับ ไม่ใช่อยู่ ๆ จะหยุดคิดเฉย ๆ แต่ที่หยุดก็เพราะรู้ว่ามันไม่มีอะไร เป็นอนัตตา จึงไม่ต้องคิดแล้ว ก็เพราะรู้นั่นเองครับ

 

ตรงนี้แหละ คุณ lisy ที่ทำให้เราวาง จิต ไม่ได้

เพราะเราพยายามที่จะตั้ง เรา เป็นผู้รับสนองการกระทำไว้

คุณได้ตั้งตัวเองไว้ เป็น ผู้รับสนองการมีปัญญา

ทำให้ ตัวสักกายทิฏฐิ ไม่ถูกละวาง

พอ ตัวสักกายทิฏฐิ ไม่ถูกละวาง โอกาสที่จะเข้าใจ หรือ ตัดสินใจ
หรือ เข้าใจธรรมะที่พวกเราพูด จะทำไม่ได้

ปัญญาที่แท้เป็นเรื่องของจิต ที่เขาจะมีของเขา ไม่เกี่ยวกับเรา

ปัญญาของจิตเวลาเขารู้ จิตเขาไม่ได้รู้ในลักษณะภาษาแบบเรา
เขาจะมีภาษากลางของเขา จิต กับ จิต เขาเข้าใจกันเองได้ โดย
ที่ไม่ใช่ ไม่เหมือนภาษาพูดของเราเลย

พุทธศาสนา เป็นเรื่องของ จิต เขา

คำว่า พุทธ ก็คือ อีกรูปหนึ่งของคำว่า จิต

เหมือน

eye เป็น อีกรูปหนึ่งคำว่า ตา