อะไรทำไห้คุณเริ่มสนใจธรรมมะ?

มีความคิดสงสัยตั้งแต่เด็กว่าเกิดมาทำไม แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้สนใจหาคำตอบ เรียนพุทธศาสนาก็เรียนผ่านๆ ตามหลักสูตร

มาสนใจจริงๆก็ตอนเรียนจบปริญญาตรี แล้วเริ่มทำงาน มีเพื่อนที่เรียนอยู่ด้วยกัน ตอนเรียนจบไปบวชได้ 5 เดือน หลังจากนั้นก็เปลี่ยนไป ไม่กินเหล้ากับเพื่อนๆเลย (ตอนนั้นยังแซวอยู่เลย) หันมารักษาศีล 5 (ถามได้ความว่าตอนนั่งสมาธิช่วงที่บวชอยู่ รู้สึกเหมือนตัวเองเมา เลยรู้ว่ามาจากการผิดศีลข้อสุรา และได้สมาธิไม่อยากให้เสื่อมไปเลยต้องรักษาศีล 5) แล้วได้มาทำงานที่เดียวกัน อยู่บ้านพักหลังเดียวกัน
ช่วงทำงานได้ซื้อหนังสือพวกตายแล้วฟื้น ตายแล้วเกิดใหม่ พออ่านๆไปก็เกิดความกลัวและความสงสัย เลยถามเพื่อนเกี่ยวกับเรื่องธรรมะและวิธีปฏิบัติ เพื่อนก็ตอบและก็ให้หนังสือมาอ่าน ส่วนใหญ่เป็นของพระราชพรหมญาณ ได้อ่านเรื่องไตรภูมิ ตายแล้วไม่สูญไปไหน ทางหนีนรก แล้วก็อีกหลายเล่ม ซัก 3-4 เดือนได้ จึงเริ่มมีศรัทธามากขึ้น เลยตั้งใจรักษาศีล 5 (แต่ก็มีขาดบ้าง ด่างพร้อยบ้าง แต่พยายามทำให้ดีขึ้น) และหลังจากนั้นครึ่งปีก็ได้เข้าวัดหลวงพ่อสดฯ ไปปฏิบัติกรรมฐาน ก็รู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ ทำสมาธิได้ดียิ่งขึ้น พยายามทำบุญบำเพ็ญบารมีให้ยิ่งๆขึ้นไป

ตอนนี้รู้แล้วว่าเกิดมาเพื่ออะไร ชดใช้กรรม ทำกรรมใหม่ บำเพ็ญบารมียิ่งๆขึ้นไป

อนุโมทนากับทุกท่าน

 

ความจริงไง ชอบศึกษา หาความจริง ที่พระพุทธเจ้าสอน

 

พระเครื่องครับ (มีใครเป็นอย่างเรามั่งไหมนี่) ^-^

 

เพราะแสวงหาสุขไม่เจอกระมั้ง

 

แปลกมากเลยครับตอน
อายุ30มีเสียงในความคิดว่า
มาทำอะไรอยู่ตรงนี้
จากนั้นก็ใฝ่ธรรมตลอดจน
ปัจจุบัน35ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เชื่อ
กลายเป็นศึกษามากขึ้นเฉยเลย

 

ข้าพเจ้าขออนุโมทนาในธรรมทุกท่านด้วยความเคารพครับ

ทำไมข้าพเจ้าเพิ่งมาเห็นมาเห็นกระทู้นี้ในปีนี้หนอ

น่าสนใจกับการเล่าประสบการณ์ทางธรรมวัยเด็ก ข้าพเจ้าเองก็เคยมีประสบการณ์ทางธรรมวัยเด็ก แบบแนวความคิดความรู้สึกอยู่บ้าง ข้าพเจ้ารู้สึกและคิดถึงสิ่งเหล่านี้ตั้งแต่ 8 ขวบ
เรื่องแรก ข้าพเจ้านั้น หลังจากที่เล่นกับเพื่อนๆตอนเย็นจนกระทั่งพลบค่ำ ก็ต้องแยกย้ายกันกลับบ้าน ข้าพเจ้าจะรู้สึกเศร้าและเหงาขึ้นมาทันที จนคิดว่า ทำไมเราจะต้องมีการพบเจอกัน และแยกจากกัน ทำไมเราจึงไม่สามารถอยู่ด้วยกันไปตลอดได้

เรื่องที่สอง ขณะที่ข้าพเจ้ากำลังเล่นของเล่นชิ้นนึงอยู่ แล้วมันก็พังต่อหน้าในขณะที่เล่นอยู่นั้น และไม่สามารถเล่นมันได้อีก ทำให้ทุกข์ใจอยู่เป็นชั่วโมง และคิดแต่เพียงว่า ทำไมของจึงมีการพัง ทำไมจึงไม่อยู่ถาวร (ที่แปลกใจในเหตุการณ์ครั้งนี้เพราะ ข้าพเจ้าเองก็เล่นพังไปหลายชิ้น หายก็เยอะ แถมยังเป็นของที่ดีกว่าสวยกว่ามีค่ากว่าเยอะ แต่ข้าพเจ้ากลับรู้สึกเสียใจจนติดในใจมาถึงตอนนี้ แบบที่นึกย้อนกลับไปได้ ก็แค่เหตุการณ์นี้เท่านั้น)

เรื่องที่สาม คือ ข้าพเจ้าจะชอบคิดถึงว่า ทำไมจึงมีเรามีเขา มีคนอื่นๆ แล้วเวลาที่รู้สึกอะไรนั้น เช่น หนาว ร้อน เจ็บ คนอื่นจะรู้สึกอย่างเราไหมนะ
ถ้าหากไม่มีเรา คือ ความทรงจำทุกอย่างไม่มี ความทรงจำเรื่องที่ว่า เราคือเรา แม่พ่อ พี่น้อง สิ่งต่างๆที่เป็นประสบการณ์ในโลกของเราไม่มี หรือเทียบอีกอย่างหนึ่งว่า ไม่มีเรา มันจะเป็นยังไง แล้วเราจะเป็นอะไร อยู่ที่ไหน
ข้าพเจ้าครุ่นคิดใคร่ครวญ และรวมถึงการรู้สึกถึงสิ่งเหล่านี้มาตั้งแต่เด็ก แต่ยังไม่รู้เรื่องการปฏิบัติธรรม

ส่วนเรื่องการที่ได้เริ่มปฏิบัติธรรม ก็มาจากที่ ข้าพเจ้าได้อ่านหนังสือที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรม อิทธิฤทธิ์อภินิหารต่างๆจากหนังสือที่ลง ประวัติของครูบาอาจารย์ต่างๆ ซึ่งบิดาของข้าพเจ้าชอบซื้อมาอ่าน และข้าพเจ้าก็เลยได้อ่านมาตั้งแต่เด็กเช่นกัน
จนเมื่อมาได้บวชทดแทนคุณให้บิดามารดาเมื่อปลดจากทหารเกณฑ์ ข้าพเจ้าก็ลองปฏิบัติเพื่อพิสูจน์ความจริงในอิทธิปาฏิหารย์บางอย่างที่ได้อ่านมาแต่เด็ก และพบความจริงจึงปฏิบัติต่อเรื่อยมา. ก็มีเท่านี้ครับ

ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านครับ

 

ภูตผีวิญญาณมีจริงมั๊ย?//เสือปล้นสมัยก่อนทำไมยิงไม่เข้า?///คาถาต่างๆที่พระสงฆ์ใช้ศักดิ์สิทธิ์จริงเหรอ?///เราเกิดมาทำไม?///เราเกิดมาได้ไง?//////////และมีอีกมากมายคำถามในหัวตั้งแต่เด็ก///จึงหาคำตอบด้วยการพิสูจน์รู้ด้วยตนเอง

 

ทุกคำถามที่มีในหัว//ปัจจุบันนี้สิ้นสงสัยแล้ว

 

จำได้ตอนเด็กสิบกว่าขวบ เล่นอยู่กับน้องๆ แล้วอยู่ๆก็เบลอ อยู่ๆก็ถามตัวเองว่าเราคืออะไร แล้วก็ยกแขนสองข้าง ขึ้นมามองดู และรู้สึกว่ามันลอยๆเบลอๆ เหมือนเห็นแขนเป็นแค่แขน แล้วสติก็กลับมา เล่นกับน้องๆต่อไม่เกิดอะไรขึ้น
มาสนใจธรรมะจากการถูกเพื่อนร่วมงานชวนให้ฟังธรรมะ แต่ก็ไม่สนใจ จนลองได้ฟังดู ตอนนั้นสนใจการนั่งสมาธิมาก อยากเห็นเทวดานางฟ้า อยากรู้ว่ามีจริงไหม และศรัทธาก็เกิดจากการอ่านหนังสือที่แสดงถึงปัญญาของพระพุทธเจ้า อย่างไอสไตน์พบพระพุทธเจ้าเห็น ตอนนั้นรู้สึกว่าพุทธองค์เก่งเหนือกว่าใครในโลก แอบภูมิใจ เหมือนว่าตัวเองโชคดี

 

ท่านปราบเทวดาล่ะ เริ่มสนใจธรรมะจากอะไรท่านพอเล่าได้ไหม

 

ตอนปอสี่ มีความคิด อยากจะบวชเรียนเมื่อจบปอหก
แต่ก้ไม่ได้บวชเรียนหรอก ความคิดแบบโลกสวย
มาได้ บวชตอน29 ด้วยความอยากรู้ อยากเห็น
อยากเห็นอะไรที่อภินิหาร เพราะฟังแต่ เขาเล่า
เลยอยากลอง สักสองเดือน

ติดใจ และยัง คาใจ เลย ต่อจนครบเจ็ดเดือน
ก็กลับมาทำภาระกิจที่ยังค้างคา

 

อนุโมทนากับทุกท่านในกระทู้ด้วย คงเริ่มต้นด้วยการอยากรู้ อยากลองคล้ายๆกันนะท่าน

 

ครับ อยากรู้ อยากเห็น

 

โอยยยยยย

โพสนี้ แบ เบอร์ เลยฮับ.....สัมมากระติก หาย ชวร ป๊าป !!!

ลองยังพูดว่า " มี สติกลับไปเล่นกับน้องต่อ "

ไม่ใช่โสดาบันแล้วฮับ บัญญัติธรรมแบบ
พุทธ ไม่มี สักแอะเดียว ( แล้วเป็นอะไร คลิ๊ก)

อาการหลุดไป วิจัยธรรม อันนั้นนั่นแหละ ฮับที่
หลวงตามหาบัวเรียกว่า ธรรมเกิด ธรรมผุด

แต่ ฟังดีๆ นะฮับ หลวงตามหาบัวระบุชัดเจนว่า

อาการ ธรรมผุด ธรรมเกิด คือ กิเลสตัวเป้ง มันเกิด

มันเป็นอาการ ยินดีใน ธรรม อันเป็น อุปกิเลส

หาก ยังปล่อยให้ ธรรมเกิด ธรรมผุด แล้วหลงยินดี
จะคาอยู่อย่างนั้นแหละ ฮับ ภาวนาไม่ขึ้น

ต้องกำหนดรู้ โอภาส แสงสว่าง เป็น อุปกิเลส

ต้องกำหนดรู้ ธัมมุธธัจจะ เป็น อุปกิเลส

นิพพาน เขาให้ รู้แจ้ง ( ว่ามันมีอยู่อย่างนั้น ไม่ได้เกิดจาก เหตุปัจจัย )

ส่วน การรู้ชัด(ปัญญา) คือ รู้เท่าเอาทัน
ปัญญาเป็นสิ่งเกิดจากปัจจัย เป็น สังขตธรรม
เป็น อุปาธิ

เป็น อุปกิเลส


ปล ลิง : หลวงตามหาบัว ฟันธง ธรรมเกิด ธรรมผุด
คือ กิเลสตัวเป้ง พระลูศิษย์ท่านอ้างว่า หลวงตา
มหาบัว เอา อนาคามีผล พิสูจน์ ( คือ รู้ชัดแน่นอน
กล้าพูดได้เลยว่า ธรรมผุด ธรรมเกิด เป็นกิเลสตัวเป้ง
ก็เพราะ ท่านภาวนาสำเร็จอนาคามีแล้ว แล้ววิจัย
ธรรมผุด ธรรมเกิด ว่าเป็น กิเลสแน่นอน ด้วย
อรหตถมรรค ...[ พูดแบบนี้แล้ว อย่าเข้าใจว่า
จะยก zero เป็น อนาถคา.... นะฮับ ต้องทำความ
เข้าใจให้ชัดๆว่า อุปกิเลส ต่อให้ อนาคามี ก็
ยังโดนเล่นงานเสีย อ่วมอรทัย ] )

 

ฉันก้อไม่ได้บอกว่านั่นคือสภาวะโสดานะ ...บอกมาตลอดว่ามันเป็นลำดับญาณ...และก้อถามถึงการที่เขามองร่างกายเป็นธาตุหรือยัง ประมาณ50%ก้อได้ ....แกจะเอาเรื่องราวในอดีตของเขามาแมทซ์ตอนเกิดสภาวะธรรม เอาโน่นมาโยงนี่ผูกเป็นเรื่องราว ตามความเข้าใจแกไม่ได้นะ สภาวะของเขามันเกิดคนละช่วงเวลากัน

มีแต่คนอื่นที่บอกว่าเขาเป็น ฉันไม่ได้บอกเลย ฉันแค่ยืนยันตัวปัญญาญาณแค่นั้น

 

คิดมากไปน่ะท่าน ไม่มีธรรมผุดอะไร แค่ตอนเด็กน้อยท่าน มันแว๊บไปคิดขึ้นมาแล้วก็ผ่านไปเฉยๆ จนโตมายี่สิบกว่าทำงานแล้วถึงมาสนใจธรรมะน่ะท่าน

 

คุณเหล้า...เชิญเบิ่ง ...ตรงตามที่อีชั้นเคยบอก จขกท เลยนะ ...นี่อุตส่าห์ไปเสริชหามาเลยนะ

........................

ขั้นอบรมสติยังไม่ถึงปัญญาวิปัสสนา

สติที่สมบูรณ์เต็มที่แล้ว พระไตรลักษณญาณจะเกิดขึ้นเอง
รวมเรียกว่าขันธ์5ลงสู่พระไตรลักษณ์โดยอัตโนมัติ...

ยามที่พิจารณาไม่ชัด อย่าได้ท้อแท้ ท้อถอยแต่ให้เข้าใจว่า....
ที่ไม่ชัด เพราะสติ สมาธิเราอ่อนไป
ให้ปล่อยวางการพิจารณานั้นเสียแล้วให้มาอบรม สติ สมาธิให้มีกำลังมากขึ้น
อย่าอยากให้รู้ชัดโดยลืมนึกไปถึงสติ-สมาธิของตน...

ทางเดียวที่จะถอนอุปทานเสียได้มีแต่พิจารณาในขันธ์5
เมื่ออำนาจสติมีกำลังเพียงพอ อุปทานก็ปล่อยวางแล้วทุกข์จะมาจากไหน

วิปัสสนา ต้องพิจารณาลงที่ขันธ์5
เมื่อเกิดก็เกิดจากธาตุ4 แตกสลายก็ลงที่ธาตุ4
กลับไปกลับมาตามสภาพของมันเป็นอยู่อย่างนั้น
ไม่มีตัวตนเค้าเรา หาแก่นสาระอันใดไม่ได้...

สติ สมาธิ ปัญญา สมดุลย์กันโดยอัตโนมัติ ปัญญาย่อมก่อเกิด คือไม่ว่าจะเห็น
จะรู้ อะไรทางอายตนะทั้ง6 พระไตรลักษณ์จะเกิดขึ้นพร้อมทั้ง3...

คำว่า..สติสมบูรณ์
สติที่สมบูรณ์ไม่ต้องควบคุม รักษา แต่มันจะมีสติพอดีกับอารมณ์
ที่จะมาปรากฏขึ้นที่จิตแล้วรู้เท่าทันเพราะเหตุมาจากการที่เราได้อบรมมาดีแล้ว

ไม่มีส่งจิตออกนอกไปจากอารมณ์ที่ปรากฏขึ้น
จิตนั้นรู้แล้วก็วางเฉย บางทีก็เกิดสังเวชในเรื่องนั้นๆ
เราไม่ต้องเอาสติไปควบคุมจิต
สติกับจิตมันได้สัดส่วนกันมันคุมกันเอง นี่เรียกว่า สติสมบูรณ์...

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี...

 

งง เต๊ก หรอ ฮับ

ไม่มี หรอกฮับ ใครจะไป สาระวนกับ อดีต ( ธรรมเมา )

ที่พูดไป โพสก่อน ให้ พินา ปัจจุบัน เท่านั้น

ลองพูดว่า " แล้วสติก็กลับมา เล่นกับน้องๆต่อ "

ธรรมปัจจุบัน มัน แบ เบอร์ ว่า NGO Baht Soap !!!

ป่านนี้แล้ว ยังเห็น "สติ" เป็น สังคตังค์ แบบ ปุถุชน

 

ผมโง่อย่างที่ท่านบอก ตามนั้นท่าน