ความจริงกับความจำ...หลวงตามหาบัว

บอกเป็นเจ้ปราบผมเชื่อเลย55

 

น้าแกจะขยันหารูปผู้หญิงขนาดนั้น

 

ผู้ชายที่ไม่บวชพระที่ไหนจะทำวัตรเช้าเย็นแปลกๆ

 

ที่แปะเพลง อกหัก อะไรนี่ แซวผมหรอป่าวครับ ไม่เข้าใจ ไม่รุ้สึกนะครับ

 

ผมแปะเพราะอยากฟังเรื่องจริงเลย

 

จริงๆมันกะเแ็นรอยหลวงปูเมพโลกอุดร
ขี้เกียจโดนคนเดียวเลยเอามาแจก55

 

ฮาแตกทุกที55

 

น้าสุรี ได้อานิสง

เฮีย แกไม่รู้จะคุยกะใคร
เจอใคร แกก็กราบเท้าลาไปหมด จะกินน้ำลายก็อายเก๊กฮวย

 

ุถ้าจะอกหักบ้าง ก็แค่เรืีองที่ไม่ได้รู้ว่าปังวีคนดีย์มากเป็นใครแค่นั้นแหละ

 

เมือก่อนผมกะปฎิบัติแบบเป็นหุ่นยนต์เลย
ตั้งแต่หลอนไปเจอหลวงปู่เทพเลยสติแตกไปเลย55

 

สุรีย์บุตร. เขาตามหานางแก้ว
ไม่รู้เอาไปทำอะไร?

 

พระอรหันต์ยังไม่เข้านิพพานเรากะน่าจะคุยได้ถึงเราไม่ใช่พระอรหันต์

 

หายไปไหนมาโยม/เนตหมดเหรอ

 

หมากกระดานสามคงใกล้จบล่ะเนาะ

 

ช่วงท้ายๆไม่ได้คุยท้าทายเรื่องอภิญญาเลย//ครูบาอาจารย์ให้ใช้ด้านปัญญาอย่างเดียวเลย//ไม่หนุกเล๊ยยย

 

เข้ามาอ่านอย่างเดียว

รอ...อะไรบางอย่าง..อยู่

 

#ฌานและสมาธิ
ฌานและสมาธิ
เป็นอันเดียวกันและต่างกัน
#ฌาน
ได้แก่การเพ่งในอารมณ์นั้นๆ ให้เป็นไปตามปรารถนาของตน เมื่อสังขารปรุงแต่งอยู่นั้น
จิตก็จะรวมลงในอารมณ์ที่ปรุงแต่งนั้น
แล้วก็เป็นไปตามปรารถนาของตน
เรียกว่า "ฌาน"
#สมาธิ
ได้แก่การพิจารณาให้เห็นเหตุผลของมันตามความเป็นจริง จนจิตหยุดนิ่งอยู่ไม่คิดไม่นึกต่อไป ยังเหลือแต่ผู้รู้
เรียกว่า "สมาธิ"
#ฌานและสมาธินี้ จิตรวมเหมือนกัน ถ้าจิตไม่รวมก็ไม่เรียกว่าสมาธิและฌาน มีแปลกต่างกันที่ ฌานนั้นเมื่อจิตรวมเข้าแล้วจะลืมสติ เพ่งพิจารณาแต่อารมณ์อันเดียวหรือมีสติอยู่แต่ไปเพลินหลงอยู่กับภาพนิมิตและความสุขอันนั้นเสีย ไม่พิจารณาพระไตรลักษณญาณต่อไป หรือที่เรียกว่าความเห็นไปหน้าเดียว นี่เรียกว่า "ฌาน"
#ส่วนสมาธินั้นเมื่อจิตรวมหรือไม่รวมก็มีสติรักษาจิตอยู่ตลอดเวลา รู้ตัวอยู่ว่าเราอยู่ในสภาพเช่นไร
พิจาณาอะไร หยาบหรือละเอียดแค่ไหน
เรียกว่า "สมาธิ"
บางที่เมื่อจิตถอนออกมาจากฌานแล้ว มาพิจารณาองค์ฌานนั้น หรือพิจารณาอารมณ์อันใดก็ตามจนจิตแน่วแน่อยู่เฉพาะอารมณ์อันนั้นหรือเพ่งอารมณ์ของฌานอยู่แต่กลับไปพิจารณาพระไตรลักษณญาณเสีย จิตไม่รวมลงเป็นภวังค์ เรียกว่า"ฌานกลับมาเป็นสมาธิ"
เมื่อพิจารณาอารมณ์ของสมาธิอยู่ หรือออกจากสมาธิแล้วก็ตาม จิตไปยินดีน้อมเข้าสู่ความสงบสุข
เลยไม่พิจารณาอารมณ์ของสมาธินั้น จิตรวมเข้าไปเป็นภวังค์ เรียกว่า "สมาธิกลับมาเป็นฌาน"
#ฌานและสมาธินี้กลับเปลี่ยนกันไปมาอยู่อย่างนี้ เป็นธรรมดาของผู้ปฏิบัติ ไม่เป็นการเสียหายอะไร ขอแต่ให้รู้เรื่องของมันว่า อันนี้เป็นฌาน อันนี้เป็นสมาธิ อย่าไปติดในอารมณ์นั้นก็แล้วกัน ทำให้ชำนิชำนาญคล่องแคล่ว แล้วจะอยู่ในอารมณ์อันใดก็ได้พระบรมศาสดาเมื่อยังทรงพระชนม์อยู่ หรือพระสาวกทั้งหลายเมื่อยังมีชีวิตอยู่ก็ต้องพิจารณาฌานนี้เป็นวิหารธรรมเครื่องอยู่ของท่าน
#ธรรมดาจิตจำเป็นจะต้องมีความคิดความนึกอยู่เสมอ ท่านเห็นโทษในอารมณ์นั้นๆ ว่าเป็นไปเพื่อวัฏฏะ เพราะฉะนั้นท่านจึงน้อมเอาจิตมาพิจารณาให้เป็นฌานเสีย เพื่อเป็นเครื่องอยู่ในทิฏธรรมของท่าน-ฌานและสมาธิ ต้องอาศัยซึ่งกันและกัน
พระพุทธองค์จึงตรัสว่า

"ผู้ไม่มีฌานก็ไม่มีสมาธิ
ผู้ไม่มีสมาธิก็ไม่มีฌาน "
+++++
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี

 

บอกหน่อยได้ป่าว

 

https://www.thairath.co.th/news/foreign/1932632