มีใครเคยมีอาการเหมือนฟ้าแล็บในหัวมั้ยคะ

เรื่อง "พระอรหันต์แกล้งโกรธ เพื่อประโยชน์สุข"
(วิสัชนาธรรมโดย หลวงพ่อพุธ ฐานิโย)
(จากหนังสือ ฐานิยปูชา ๒๕๔๙ หน้าที่ ๕๓)
○ พระอรหันต์ก็โกรธเป็น แต่ไม่เอา"
มีผู้กราบเรียนถามหลวงพ่อว่า
“จิตของพระอรหันต์ยังมีสัมปยุตกับอายตนะต่างๆ อยู่หรือ ?"
หลวงพ่อตอบว่า
ก็สัมปยุตอย่างธรรมดาๆ นี่แหละ แต่ตัวกิเลสมันไม่เกิด พระอรหันต์ก็โกรธเป็น มีคนถามหลวงปู่ดูลย์ หลวงปู่โกรธเป็นไหม เป็น แต่ไม่เอา คือความรู้สึกหงุดหงิดมันมีอยู่ นี่ท่านตอบอย่างที่ท่านไม่ได้สําคัญตัวว่าเป็นพระอรหันต์ ทีนี้ความรู้สึกหงุดหงิดนี่มันหมดไปตั้งแต่ชั้นพระอนาคามี ที่ว่าพระอรหันต์โกรธเป็นนี่ ท่านแต่งความโกรธขึ้นมาใช้กับคนบางคน เช่นอย่างพระวักกลิมานั่งมองพระพุทธเจ้าอยู่วันยังค่ำพระองค์ก็ปล่อยให้มองอยู่นั่นแหละ ทีนี้พอเห็นว่าบารมีของท่านวักกลิอินทรีย์แก่กล้า พอที่จะสําเร็จมรรคผล พระองค์ก็ทําทีเป็นโกรธ
“เธอจะมานั่งมองฉันทําไม มานั่งดูร่างกายอันเน่าเปื่อยผุพังของตถาคตเพื่อประโยชน์อะไร จะไปไหนก็ไป”
พระวักกลิเกิดน้อยใจว่าพระพุทธเจ้าไล่ จะไปกระโดดเหวตาย พอรู้ว่าเขาจะไปกระโดดเหวตาย ก็แสดงฤทธิ์ไปสกัดเอาไว้
“วักกลิ เธอจงมาดูตถาคตให้เต็มตา”
ว่าแล้วก็เทศน์ให้ฟัง พระวักกลิกได้สําเร็จอรหันต์
____________________________
#หมายเหตุ : องค์หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน ท่านเทศนาธรรมว่า พระอรหันต์ท่านแกล้งแสดงความโกรธ เพื่อประโยชน์สุขของลูกศิษย์เป็นสำคัญ โดยท่านกล่าวว่า "ตั้งแต่เขายังแสดงละครลิเก เขายังทำได้ ทำไมเราเองจะทำไม่ได้วะ !!!"

 

แล้วอาการ จิตตกศูนย์ ที่ได้ยินบ่อยๆ ใช่สภาวะที่จิตไร้ที่เกาะหรือที่ยึดยึดเหนี่ยวใดๆหรือไม่คะ

 

จิต ตก0 อุปมา กระโดดลงจากเรือ
ตัวกำลังลอย เท้าทั้งสอง ไม่ติดพื้น
เหนบนฝั่ง เหมือนมี พระหัตถยื่นมารับ
ตลอดเวลา ไม่เคยหายไปไหน จะมีสรณะ
ก้ไม่ใช่ ไม่มีสรณะก้ไม่ใช่

รู้ตัวอีกที อยู่บนฝั่ง พ้นโอฆะ4 ไปแล้ว
และไม่ใใครอื่น จึงชื่อ ตรัสรู้เองโดยชอบ


ส่วน ตก0 ที่เปนต้นตำหรับ ปากน้ำ
อันนั้น ตกนารก เพราะขึ้นฝั่งแล้ว
ก้ ร้องกล่าวหา ตถาคต ประเสริฐ
ไม่เท่าตน ไม่ได้รับคำท้า ภาคดำ

 

อย่างเวลาเราทวนกระแสอารมณ์ตัวเองเข้าไปพิจารณาหาเหตุ เมื่อดับได้ ใจโล่ง อย่างนี้จะเรียกว่าจิตตกศูนย์ได้มั้ยคะ

 

ต้อง สังเกต ที องค์ฌาณ ที่ ชื่อ ปิติ

ถ้า สังเกตเปน จิตจะ ละ วิตก วิจาร

ก้จะเหมือน แนบแน่น กับ ปิติ สุข เอกัคคตา

เหนไปแบบนี้ ก้ จะรู้ อยู่ใน ภายใน แลอยู่
( จะต่างจาก ฌาณฤาษี ตรงการ จมฌาณ
เปนตน ไม่มี สภาพธรรม "แลอยู่" ห่างๆ)

อิ่ม เต็ม

ไม่มีอาการ วิตก วิจาร จึง รู้ชัดว่า
ไม่ต้องถามใคร แม้น จากตน
คอยพากษ์ พาคิด นี่นั้น เปนธรรมบท
กถา ก้ไม่ต้อง

บริกรรม ดับ

จะตก0 เหน พระหัตถหรือไม่ ก้ต้อง
วิจัยเอง ไปเรื่อยๆ

 

จะเรียก ตก0 หรือ อะไร

หาก ยังเปน การปรารภความเพียร

ไม่มีรสเปน ญานม้วนเสื่อ เร่งลัดจบกิจ
ก้ให้เรียก ไป ตามชอบใจ ได้เลย

ต้นบัญญัตคำนั้น เขาก๊จะได้ บุญหนุนส่ง
หากพลาดพลั้ง ก้ มี สิ่งไปช่วย

ถ้าต้นบัญญัติพ้นแล้ว ก้จะ ส่งอนุโมทนา
กลับมา เย็น

 

ยกตัวอย่าง หลวงพ่อพุธ ฐานิโย

ท่านเรียกของท่าน ไม่ได้ใช้คำว่า ตก0

ฉันทะธรรม นำพาความเพียร ตก0
พาดกระแส ท่านจะใช้คำว่า


" ภัควือ "


เต็มๆ ก้ " อิติปิโส ภัควือ "

พระอื่นได้ยิน ก้ ท้าท่าน แข่ง อิติปิโสภัควา
ประจบ สอพลอ 108

สุดท้าย อิติปิโส ภัควือ ชนะ ได้อาหาร
เต็มบาตร หอมทิพย์ ทุกมื้อ

 

งั้นมันน่าจะเป็น สับเซต ของ สังขารุเปขญาณ ด้วยหรือเปล่าน้อ

 

สังขารุเบกขาญาน เปนชื่อของ ปัญญาญาน

เปนกลางด้วยปัญญา จะข้ามภพ
ข้ามชาติ ไม่ลังเล กลับหลัง ถาม
แล้ว ถามอีก เกิดอีก ถามอีก

จะต่างกับ เปนกลางด้วยสีล ไม่อคติ
ประเดี๋ยวประด๋าว

จะต่างกับ เปนกลางด้วยสมาธิ
กดข่มไว้ ชั่วคราว ( อาจยาวนาน
ถึง สี่พุทธันดร ชั่วคราวของภพ
บางชนิด จะ ยาวม่ก )

 

วิจัย เอง นะ ฮับ

ต้อง เอา ภายใน มา พินา

ไม่ต้อง ตำหนิจิต

 

ไม่คิดว่าการปฏิบัติธรรม จะมีศัพย์แยบยลซับซ้อนขนาดนี้ ย้อนกลับมาอ่านที วินตึ๊บ

 

คำจริง ที่หลวงปู่พุธ เล่าเป้นแบบนี้ครับ


อิติปิโส ภะคะวือ

ท่านเล่าว่า

อาจารย์องค์นึง
สอนลูกศิษย์ ในคณะ ในป่า

พอถึง เวลาบินทบาตร

ท่านถามลูกศิษย์ว่าหิวหรือยัง
ถ้าหิวแล้ว ท่านให้ไปเอาบาตรมา แล้วก็ให้ ภาวนา ว่าอิติปิโสภะคะวือ

ในบรรดาลูกศิษย์ มีองค์นึง ที่เรียนมาเยอะ

ก็เลย ว่า อาจารย์ คำภาวนาผิดหรือเปล่า

ก้เลยไป เถียง อาจารย์

แล้วก็ภาวนา อิติปิโสภควา

แต่อาจารย์ใช้ อิติปิโสภคะวือ

โดยอาจารย์ ให้เอากรวดใส่ลงในบาตร

แล้วภาวนา


ก้ภาวนาไปๆ ของลูกศิษย์ ภาวนายังไง ก้เป้นกรวดเหมือนเดิม

แต่ของ อาจารย์ ภาวนาไปก้กลายเป็นข้าวสวยเต็มบาตร

ก้ได้พากันฉัน

ลูกศิษย์ก้พากัน ยอม อาจารย์ และเชื่อฟังคำสอน

หลวงปู่พุธ ท่านบอกอุบายการสอนลูกศิษย์ มันมีหลายแบบ

 

ฟังธรรม ให้ เหมือน อยู่ห่างๆ

เปนแค่ สิ่ง อนุเคราะห์

เหมือน เอาเศษใบไม้ มะช่วย พะยุงแพ

เน้น

สิ่งที่มีในภายใน เปน เรือ หลัก

ตก0 หรือไม่

อย่าลืมว่า เปนเรื่อง กระโดดออกจาก
เรือ ขึ้น ฝัง พ้นอุบายธรรม การสดับ
จากผู้อื่น ทั้งปวง

 

ขอถามเคสของแม่กับคุณเล่าปังหน่อยนะคะ ถ้ากรณีแบบนี้ ควรจะพิจารณาไปทางไหนแบบไหนต่อดีคะ

 

ขอบคุณคุณปราบที่ช่วยอธิบายนะคะ กำลัง งง อยุ่เลยค่ะ
จิงๆถ้าสองท่านทำงานกันแบบทีมเสริมกัน เวิร์คมากเลยค่ะ

ชอบค่ะๆ

 

การเช้าไปติด ภพ ละเอียด ถ้าผู้ภาวนา
เปน สมถยานิก ก้ จะให้ อุบายที่เรียกว่า

สับปิติ หรือ สับห้อง กรรมฐาน

มันไม่ยอม ก้ ต้องฝืนทำ จนกว่า
มันจะยอม

เหมือนหลวงตามหาบัว ท่านภาวนา
จิตวิจัยธรรมเปนอันมาก จนมันหบุด

แต่ท่านสังเกตเหนว่า มันไม่ยอมบริกรรม

ท่านเลยฝืน บริกรรม อันนี้ จะแปลก
หน่อย ตรงที่ ท่าน ใช้ บริกรรมตัว
เดิม แต่พึง สังเกต ปิติ เกิด หรือ
ไม่เกิดเปนสำคัญ หากเปนนัก
ภาวนาอื่นๆ จะ เปลี่ยนห้องกรรมฐาน

นะ

แต่ถ้าเปน วิปัสสนายานิก จะใช้
ปิติสัย ไม่ได้ ต้องให้เลิก ภาวนา
เลิกกาปฏิบัติไป สักระยะ

 

แม่เป็นสายวิปัสสนา ค่ะ แต่แม่เองก็หยุดปฏิบัติมาเกือบปีแล้วนะคะ มันก็ยังไม่ไปไหนมาไหนต่อค่ะ

 

ตอบ ยากส์ ฮับ

ภพละเอียดนี่ ต้อง หาอะไรที่ ผลิก
แบบหน้ามือเปน....

เช่น มี กุลบุตร กุลธิดา ปฏิบัติธรรม
จน จิตเปลี่ยน ตก0 ไม่สบัดกลับหลัง
เปน ผัสสธรรรม สุญคา ไปกระทบ

ท่านอาจจะ ผั๊วะ จบ เลย

 

อยากดันแม่ให้ไปถึงให้ไปถึงฝั่งก่อนหมดเวลาค่ะ แต่เฉพาะตัวเองปัญญาก็เอาไม่รอดเลยไม่รู้จะช่วยแบบไหนได้ค่ะ