เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ต้องยอมรับว่าเป็นซีรีส์มหาสนุกพอกับก่อนบ่ายฯทีเดียว ได้เห็น"สันดานคนขายพระ"ที่ยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมแต่ทำตัวเป็นเซียนลื่นยิ่งกว่าปลาไหล

อายุแค่นี้พลิกพลิ้วลื่นไหลปานนี้ แก่ตัวไปอีกวิชามารจะฉมังขนาดไหน เห็นแล้วเศร้าใจแทนคนเล่นพระที่หลงเชื่อ ขอบคุณท่านสาธิตที่แบ่งปันกันชมนอกเหนือจากธรรมะดีที่ส่งมาแทบทุกวัน มีโลกสีดำในมุมที่คนหากินกับของสูงมาแจมให้เป็นตลกร้าย หัวร่อมิได้ ร้องไห้มิออก

 

ครับ-คุณไฟนอล ร้อนกายแต่อย่าร้อนใจ
แบบนั้นแอร์หรือพัดลมยี่ห้อไหนก็เอาไม่อยู่

 

สวัสดีครับพี่ Wan และเพื่อนสมาชิกทุกท่าน วันนี้ ขอให้โชคดีมีความสุขทุกคน นะครับ

 

สวัสดียามเที่ยววันเสาร์ครับอาจารย์ wanwiและFCทุกท่าน อากาศอบอ้าวมัก อยากให้มีพายุฝนลูกเห็บถล่มกรุงเทพจริงๆเพลานี้

 

เป็นวันดี มีสุขสำหรับคุณพีฯเช่นกัน

 

พูดอย่างนี้เขาเรียก"ปากพาจน"ระวังน้องไพเรท

 

===เปิดตำนาน"พระนับร้อย"!!!===
===เนื้อ"ดิน-ชิน-ผง" ทุกชนิด"===
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

คำว่า..."พระนับร้อย" คือการเรียกขานเก่ากาล หมายถึง พระที่สร้างจากโรงงานคราวละมากๆ จากนั้นก็มีผู้มาซื้อไปโดยนับขายทีละร้อยองค์ ไม่ขายปลีกเป็นองค์ จึงเรียกเหมารวมว่า...พระนับร้อย ติดปากกันมาในหมู่นักเล่นพระตั้งแต่โบราณนานเกินกว่า 60 ปี!
-----------------------------

เปิดหัวให้เข้าใจคำว่า"พระนับร้อย"แบบง่ายๆไม่ต้องอธิบายน้ำท่วมทุ่งแล้ว...คราวนี้มาดูกันว่า ทำไมต้องเป็น"พระนับร้อย"?

ก็ต้องถอยเหตุการณ์บ้านเมืองไปสู่ยุคมหาสงครามเอเซียบูรพา หรืออภิมหาสงครามโลกอันโหดเหี้ยมหนที่สองในปี 1940 หรือที่อุบัติในปี 2483...

ประเทศไทยถูกลากเข้าร่วมเต็มตัวเพราะกองทัพญี่ปุ่นอาศัยแผ่นดินเป็นทางผ่านไปเขมือบพม่ากับอินเดีย บางส่วนก็ล่องใต้บุกรวบกระซวกแหลมมาลายูจากอังกฤษ

เมื่อตกกะไดพลอยกระโจน เหล่าชายฉกรรจ์ที่พอจับปืนได้ ก็ต้องถูกเกณฑ์เข้าร่วมรบทั้งเต็มใจและไม่เต็มใจ แหละเป็นวิสัยคนไทยที่ไม่ขาดหนีจากเครื่องรางของขลังวัตถุมงคลประจำตัว จากพ่อแม่ญาติพี่น้องมอบให้ติดตัว หวังให้ทหารกล้ารอดกลับมาพบหน้าลูกเมียหลังสิ้นเสียงปืน

ทหารไทยกับของขลังเลื่องชื่อมาตั้งแต่สงครามปราบฮ่อหรือเงี้ยวยุครัชกาลที่ 5 ในมหาสงครามเอเซียบูรพา คำว่า"ทหารผี"ก็ยังคงประกาศศักดาลายพยัคฆ์ปิศาจเอาไว้

สิ้นสุดมหาสงครามผลาญโลก... โลกยังคุกรุ่นไฟสงครามตามด้วยสงครามเกาหลี เมื่อคาบสมุทรเกาหลีถูกแบ่งแยกที่เส้นขนานที่ 38 โลกเอเซียตะวันออกเฉียงใต้ก็ยังประสาทกินกับสงครามเวียดนาม พ่วงด้วยลาว เขมร รอบบ้านผ่านแดนไทยทั้งสิ้น

ทหารกล้าเลือดสยามถูกลากเข้าร่วมในควันปืนทุกมหกรรมเหล่านั้น เครื่องรางของขลังพระเครื่ิองยิ่งเป็นที่ต้องการมากมายทวีคูณ

ความต้องการพระเครื่อง สิ่งศักดิ์สิทธิ์เครื่องรางของขลังป้องกันตัว ใช่แต่จะเป็นพวกแต่งเครื่องแบบนักรบ...ประชาชนคนธรรมดาก็แสวงหา เพราะเปลวระอุ มหันตภัยสงครามมากมายนั้นมีโอกาสถึงตัวเองด้วย ทุกบ้านจึงต้องมี"พระติดหิ้ง" จากที่เคยมีทัศนคติไม่เอาพระเข้าบ้าน กลายเป็นคนรุ่นก่อนพ.ศ.2500 ต่างแสวงหาเครื่องยึดเหนี่ยวทางกายและใจไม่หยุดยั้ง

พระเครื่องที่ไม่เคยมีราคาแจกกันฟรีๆ ก็จึงมีราคาซื้อหากันบ้างก่อนปี 2500 แต่ก็ไม่กี่ประเภท นอกนั้นยังคงแจกฟรี เว้นพระที่ทางการสร้างหรือเปิดกรุ จึงตั้งราคาพอสมควร

พระยุคสงครามอินโดจีนอันเลื่องชื่อ ก็คือพระพุทธชินราชอินโดจีนปี 2485...นี่แหละพระแห่งมหาสงครามเพื่อให้ลูกผู้ชายไทยรอดกลับบ้านของแท้

ใครไม่มีพระพุทธชินราชอินโดจีน ควรหาติดบ้านไว้สักองค์...บ้านไหนที่ลูกหลานเคยสละชีพเพื่อชาติในสงครามนั้น ก็ควรมีอินโดจีนไว้เช่นกัน เผื่อสงครามที่ลูกของลูกต้องเผชิญในวันหน้า...หรืออาจจะไม่นานนัก ตราบที่โลกยังมีผู้นำบ้าคลั่งมีปุ่มนิวเคลียร์รอให้กดอยู่เกือบทุกประเทศ!

พอถึงปี2500 รัฐบาลที่ล่วงรู้ว่ามหาสงครามในภูมิภาคกำลังเบ่งบานเป็นดอกเห็ด ก็สร้าง"พระพุทธ 25 ศตวรรษ"เอาไว้รอท่า...รวมกับวาระเฉลิมฉลอง กึ่งศตวรรษแห่งพระพุทธศาสนาที่ลุล่วงมาครึ่งทางตามพุทธทำนาย

ทว่า นัยหนึ่งคือการสร้าง"พระเครื่องดีที่สุด-ขลังที่สุด"ไว้ให้คนไทยบูชา...หาไม่แล้วคงไม่สร้างทั้ง ชิน ดิน เหรียญ รวมกันมากกว่า 4,000,000 องค์(สี่ล้านองค์) ในขณะพลเมืองประเทศมีเพียง 20 กว่าล้าน คนเล่นพระเครื่องหลักพันหลักหมื่น แต่สร้างไว้เผื่อลูกหลานไปทีเดียวหลายรุ่น

หากสร้างเพียงเฉลิมฉลอง 25 ศตวรรษอย่างเดียว สร้างแค่"แสนองค์"ก็เหลือแหล่!!!

แล้วมันเกี่ยวข้องอันใดกับ"พระนับร้อย" ละเนี่ย?"...เล่ามาตั้งหลายสิบบรรทัด ยังไม่เข้าเรื่อง

กินอาหารให้อร่อยต้องใจเย็น...เรื่อง"พระนับร้อย"หาใช่เรื่องใหญ่ ที่ไปที่มาซึ่งกำลังเล่าสำคัญกว่ามาก

(ยังมีต่อ-อินเตอร์มิชชั่น)

 

เรื่องจริงเลยครับท่านอา Wanwi ที่พระ 25 พุทธศวรรษเป็นพระมรดกให้ลูกให้หลานครับ คุณพ่อผมท่านมอบพระ 25 พุทธศวรรษให้ผม 2 องค์เนื้อชิน 1 องค์และเนื้อดินเผาสีดำ 1 องค์ครับ โดยคุณพ่อของผมเองท่านก็ได้รับมาจากคุณย่าอีกทีครับเมื่อปี 2500 (ตอนนั้นคุณพ่อผมยังเป็นเด็กๆอยู่) นับแล้วพระ 25 พุทธศวรรษมาถึงผมเป็นรุ่นที่ 3 แล้วครับ

 

ติดตามอ่านชุดตะลุยตะนาวศรี
กับความรู้เรื่องพระสมัยก่อน
จากคุณลุงที่ครับ
ยังสงสัย กับอินโดจีน 2483 กับชินราชอินโดจีน วัดสุทัศน์ 2485 นี่คือคราวเดียวกันหรือเปล่า

กับพระ 25 ศตวรรษ
พระดีพิธีใหญ่จริงๆ
สมัยเมื่อ 60 ปีที่แล้วประชากรยังน้อยมากสร้างพระเยอะมาก
ยังเหลือจำหน่ายบูชาเรื่อยๆ จนปี 50 กว่าก็ยังไม่หมด ยังค้างที่พุทธมณฑลตั้งเยอะ แต่ป่านนี้น่าจะหมดแล้ว
ที่แปลกใจก็คือ สร้างเยอะมาก แต่ก็ยังมีปลอม
ทั้งที่ของแท้ ราคาก็ไม่กี่ร้อย
ทีแปลกใจอีกก็คือพระดีพิธีเยี่ยมแต่ราคาไม่ไปไหน
ไม่เหมือนเหรียญเกจิปัจจุบัน บางที่พระยังไม่ออก ปั่นใบจองขายกันเป็นเท่าตัว

 

(ต่อ)...พระนับร้อย!
=============

เมื่อปรารถนาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เครื่องรางของขลัง วัตถุมงคล คุ้มเศียร สิ่งที่ตามมาคือการแสวงหา...

พระเกจิอาจารย์เลื่องชื่อ เพื่อขอของดีจากท่าน...ตะกรุด ผ้าประเจียด ผ้ายันต์ ผ้าขอด แหวนพิรอด เบี้ยแก้ ลูกอม พระเครื่อง อะไรก็ได้ตามแต่ท่านจะเมตตา...

ปรมาจารย์ยุคก่อน 2500 มีมากมายทั่วประเทศ...ที่เลื่องลือนามสุดขีด อยู่ในคำขานว่า...จาด จง คง อี๋ จตุรเทพแห่งสยาม!

ถนนทุกสายหลั่งไหลสู่จตุรเทพมากกว่าวัดอื่นๆ หลังสงครามหรือสงครามรอบบ้านกำลังกรุ่น...สภาพเศรษฐกิจก็ยุคเข็ญลำเค็ญ การสร้างวัตถุมงคลต้องใช้วัตถุดิบ ทุนรอน ทุกอย่างขาดแคลน สร้างทีละชิ้นก็ไม่พอกับลูกศิษย์ตาดำๆที่รอหน้าสลอน

อย่ากระนั้นเลย...ใครก็ได้ ไปหาพระเครื่องหรือของอันใดทำกันเองเถิด อาจารย์จะประสาทประสิทธิ์เสกให้..

พระนับร้อย จึงบังเกิดขึ้นในวินาทีนั้น!

โรงงานบ้านเล็กบ้านน้อยทั้งนคปฐม ราชบุรีชำนาญเนื้อเมฆพัตร... ตรอกพานถม บ้านช่างหล่อ ชำนาญสมเด็จ... ฯลฯ ต่างขมีขมันหาดิน ทำผง กดพระกันมือเป็นระวิง กดทีเป็นโอ่งไหกาละมัง แล้วส่งตลาดศาลอาญา ต่อมาพัฒนาเป็นท่าพระจันทร์ วัดมหาธาตุ ต้นทุนองค์ละสลึง หรือไม่ถึง นับร้อยขายเอาเป็นกองๆ ส่งเหมาเป็นถุงๆ กระจายไปทั่วประเทศ

พิมพ์พระก็หายุ่งยากแต่อย่างใด...พระเครื่ิองยุคนั้น ประเทศไทยกรุแตกทุกหัวระแหงรู้จักกันแล้วกับเบญจภาคี...

พระรอด-พระคง-พระนางพญา -พระผงสุพรรณ-พระลีลา-พระขุนแผน...พระกำแพงเพชร(พระซุ้มกอถูกยกเป็นเบญจภาคีทีหลังพระลีลาทุ่งเศรษฐี)...การทำพระนับร้อยจากกำแพงจึงมี"พระลีลา"มากกว่า

ส่วนพระสมเด็จก็ไม่ต้องเสียเวลาเสาะหาผงพุทธคุณ เอาปูนปาสเตอร์นั่นแหละง่ายดี กดมือ ปั้มกันเข้าไป ค่าแรงร้อยละสิบบาท เอาขายส่งร้อยละร้อยหรือร้อยละห้าสิบก็ยังกำไรท่วม

พระนับร้อยเหล่านี้ ถูกขนไปให้สุดยอดพระเกจิอาจารย์ทุกหัวระแหงปลุกเสก ถูกนำมาแจกกฐิน-ผ้าป่า จนเมื่อ"พระนับร้อย"ท่วมตลาด อุปทานสร่างซา อุปสงค์ก็ถอยหายไปตามสภาวะความเป็นจริง

วัดมากมายที่มาซื้อเหมาพระนับร้อยใส่ลัง ใส่กล่อง ใสโอ่งไหเอาไว้ นำไปปลุกเสกกะแจกคนมาทำบุญ แต่บางวัดเมื่อเจริญรุ่งเรืองขึ้น ไม่จำเป็นต้องพึ่งพระนับร้อยไว้แจกคนแล้ว ก็เก็บพระเหล่านี้ลืมหายไปในห้องเจ้าอาวาสหรือกุฏิอื่นๆ ส่วนพระนับร้อยในตลาดที่มีนับล้านนับแสนองค์ ก็ไม่สามารถสืบทราบได้ว่า องค์ไหนผ่านการปลุกเสก อธิษฐานจิต ผ่านมือเกจิอาจารย์ หรือองค์ไหนคือเศษดินเศษอิฐแต่ครั้งบรรพกาล ไม่ผ่านพิธีอันใดเลย

กระนั้น เมื่อมอง"พระนับร้อย"เหล่านี้ ต้องยอมรับความเป็นจริงอย่างหนึ่งว่า...มีิอายุถึง เนื้อหาเก่าเก็บซาบซึ้งตามกาลเวลาอันยาวนานเกาะกุมผิวพรรณ ไม่ว่าจะเป็นพระรอด พระคง นางพญา หรือพิมพ์ขุนแผน สารพัดพิมพ์ที่โรงงานยุคโบราณถอดพิมพ์เสกสรรออกมาสนองตลาด

การนำพระเหล่านี้มาขายหรือมอบต่อกัน ไม่ใช่เรื่องผิดแปลกอันใด แต่ควรแจ้งความจริงกับผู้ซื้อไปว่า ส่วนไหนเป็นพระนับร้อย ส่วนใดแม่นและแน่ใจว่าเป็นพระผ่านพิธีล้านเปอร์เซนต์...(อย่างหลังนี้พิสูจน์ยากมาก นอกจากอนุมานหรืออะลุ้มอะล่วยเอา)

แต่อย่ามั่วงี่เง่าขนาดว่า พระอาจารย์บางท่าน ปั้นดิน เสกผง ลบผงด้วยตนเอง เพราะทั้งดินและผงคือของโรงงานทั้งกระบิ แต่เมื่อเอามาเสกด้วยอาจารย์ที่เก่งกาจ ก็ถือว่าใช้ได้เช่นกัน

มีตัวอย่างพระนับร้อยหลายร้อยองค์และมากพิมพ์ที่จะทะยอยลงภาพให้ท่านชม จะอธิบายใต้ภาพไปด้วยว่า แบบนี้นิยมให้พระอาจารย์ท่านใดเสก พระเกจิองค์ใดนิยมแจกพระพิมพ์นี้

เพราะมากพิมพ์ ผมรับมากับมือพระเกจิเหล่านั้นเป็นถุงๆ แต่ผมรู้ว่านี่คือ"พระนับร้อย" แต่จะบอกให้ผู้ที่ผมมอบให้ว่า นี่ท่าน...เสกแล้วนะ อย่าเอาไปทิ้ง หากไม่ต้องการก็เอาคืนมา

หลายส่วนที่นำมอบให้พระอาจารย์อีกหลายท่านปลุกเสกซ้ำ ป่านนี้ก็คงกระจายออกไปในหมู่ลูกศิษย์ของท่าน

ตำนาน"พระนับร้อย"จึงไม่มีอะไรมาก นำมาเขียนเพื่อให้ทราบกันชัดๆว่า...สิ่งที่เห็นกันกลาดเกลื่อน คนรุ่นหลังหลายคนตื่นตาตื่นใจสร้างนิยายกันเป็นตุเป็นตะนั้น...

คนรุ่นเก่าเขาเล่นกันมาตั้งแต่ ปี2495-96...แต่พระนับร้อยยุคเก่า ก็อีหรอบเดียวกับพระมือผีเอาไปยัดกรุ...เข็นเชียร์เพื่อขายยังไงก็ไม่ขึ้น เนื่องจากข่าวสารพระเครื่องยังอยู่ในวงแคบ และคนเล่นพระโบราณ ไม่กล้าอาจหาญเขียนนิทานแต่งนิยายมากนัก

ไม่เหมือนคนรุ่นใหม่ที่หากินหน้าจอทางอากาศ...เขียนอย่างไร้สามัญสำนึก ปราศจากความละอายแก่ใจ แต่งนิยายที่ไม่มีวันเป็นเรื่ิองจริงซ้ำแล้วซ้ำเล่า หาคำนึงไม่ว่านักเล่นรุ่นหลังจะสืบทอดความรู้กันไปแบบไหน?

วิทยาทานพระนับร้อยยังไม่จบแค่นี้ ภาคต่อไปจะเป็นการ...

=========="บรรยายด้วยภาพ"==========

ในพระแต่ละแบบ แต่ละพิมพ์ไปเรื่อยๆ ให้ครบ ดิน ชิน ผง เมฆพัตร... ทั้งผงใบลาน น้ำมัน เมฆพัตร โปรดรอชมและติดตาม

((( เรียนน้องต้อด กรุณาลงภาพชุดแรกได้ครับ ขอบพระคุณมาก)))

 

รอเลยขรับ

 

พระรอดนับร้อยเนื้อดินสีดำ บางองค์แก่ผงใบลาน


พระรอดนับร้อยเนื้อดินสีแดงหรือสีไผ่สุก เก่าตามอายุจนยัดเป็นของเกจิท่านใดก็ถึงยุคทั้งสิ้น



พระรอดนับร้อยขนาดเล็กและจิ๋ว ทำจากโรงงานอย่างสวยงามประมาณปี 2506 องค์ใหญ่นั้นพระมีวัด เอามาวางเทียบขนาด


พระรอดนับร้อยต่างสีต่างขนาดเทียบให้เห็นชัดๆ ไม่ได้เป็นของหายากหาเย็นจากนอกพิภพหนใด ยังมีกลาดเกลื่อนทั่วไปแถวแผงพระแบกะดิน


​

 

พระที่คนเล่นพระยุคเก่าต้องมีในสร้อยน้องเสฯ จะเหน็บกระเป๋าก็ต้องมี เพราะพระพุทธคุณครอบจักรวาลไม่รู้จะบรรยายแบบไหนดี มีเรื่องที่ผมรับฟังจากตำรวจมือปราบรุ่นเก่ามากท่าน เสียดายถ้าเขียนแล้วต้องเอ่ยชื่อ จึงเขียนไม่ได้เพราะผมไม่นิยมเขียนเรื่องจริงแบบเลื่อนลอย ต้องเขียนแล้วเอ่ยนามพยานในเหตุการณ์ได้จึงเขียน

เรื่อง3-4เรื่องที่นายตำรวจมือปราบหลายท่านเล่าไว้ ล้วนเกี่ยวพันกับความศักดิ์สิทธิ์ของพระพุทธ 25 ศตวรรษทั้งสิ้น พระที่ผ่านจากยายสู่พ่อ จากพ่อสู่ลูก ก็คงสืบทอดสู่ลูกหลานรุ่นต่อไป สำหรับผู้รู้คุณค่าแท้จริงอย่างน้องเสฯ

 

ทราบความจริงละครับพี่ wanwi บางทีก็สงสัยว่าทำไมเก่าถึงยุค แถมยังเห็นได้ทั่วไปอีกด้วยครับ ขอบคุณมากครับ

 

พิมพ์ผิดเยอะมากครับคุณนิรนาม ไอแพดเริ่มเก่าตัวกระโดดจนมึน แก้ไขให้แล้วเป็น 2485 เส้นขนานที่ 38 ก็กลายเป็น36...ปกติเนื้อหาแค่ที่เห็นจิ้มด้วยเวลา15-20 นาที แต่แก้ตัวผิดปาเข้าไปอีก 30 นาที นิ้วงี้หงิกทีเดียว

เรื่องพระใหม่ราคาแพงด้วยวิธีปั่นใบจอง ก็เป็นไปตามยุคสมัยพาณิชย์นำหน้า เรารู้ของสิ่งใดก็บูชาสิ่งนั้น ของที่โม้และโฆษณารู้อยู่แล้ว อย่าไปแตะก็ไม่เดือดร้อน ยกเว้นเป็นนักพุทธพาณิชย์ ก็ว่าตามกันไป สิ่งใดขายได้เป็นกำไร นักขายไม่สนใจทั้งนั้น พระพุทธคุณเอาไว้โม้แหลกแจกแถม พุทธพาณิชย์ต้องมีกำไรคือของจริง

วันนี้จึงมีแต่นักโม้ นักฝอย นักเล่านิทาน ในตลาดขายพระ ไม่มีความรู้สักกระผีกให้เสพ

 

น้องต้อดจัดมาให้ยลแล้วด้านล่าง

 

นี่เป็นส่วนหนึ่งของพระรอดอายุเกินกว่า50ปี...แต่เป็น"พระนับร้อย"ของแท้ ทุกพิมพ์ทุกขนาดใหญ่ กลาง เล็ก จิ๋ว ให้ชมกันพอท้วมๆ จะถ่ายมากกว่านี้เกรงใจน้องต้อด เพราะยังมีอีกเป็นสิบชุดที่ต้องจัดลง

หากคอมพ์ท่านใดเครื่องใหญ่ ลองขยายภาพชมความเก่าจะเห็นคราบไคลใช้ได้เลยทีเดียว

หลายองค์ในที่นี้ ผ่านการปลุกเสกจาก หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก และมากองค์ผ่านมือ หลวงพ่อขอม วัดไผ่โรงวัว บางส่วนที่ไม่ได้โชว์แต่เหมือนกัน แจกโดยหลวงพ่อวัดวชิรธรรมสาธิต ในปี 2509

เก่าจริงไม่ใช่เล่น เล่นเป็นแท้ก็ไม่ผิดกติกา แต่ต้องขายอย่างเป็นธรรมสำหรับแฟนพันธุ์แท้...

"รอด"นับร้อย......มิด้อยศักดิ์
สร้างนานนัก......นับครึ่งร้อย
ขายเป็นแท้........ก็เอ็นจอย
หลักสิบ-ร้อย......อย่าปล่อยพัน

ขอบคุณน้องต้อดภาพคมชัดลึกดีมาก

 

กระทู้ความรู้ กระทู้ทำบุญครับคุณพีฯ เขียนแล้วก็ไม่มีพระมาขายสักองค์ ขายไปก็ทำบุญเกลี้ยง ปีเศษไม่เคยเอาเข้าห่อพกสักบาท ค่าส่งอีเอ็มเอสฟรีก็หลายหมื่นแล้ว ยังไม่นับพระในกรุตัวเองที่ขุดให้ทำบุญ

พระผมซื้อและสะสมด้วยเงินทั้งนั้นกว่า 40 ปี ไม่มีองค์ไหนทำเองหรือได้ฟรี บางองค์ได้ฟรีก็ต้องเอาของตัวเองแลกไป...ไม่อยากเขียนแบบนี้ แต่ต้องเขียนให้รับรู้บ้าง นานๆครั้ง เดี๋ยวจะงงว่าผมไปเสกพระดีทีเด็ดมาจากใคร

 

เห็นภาพองค์พระรอดที่ได้รับการแจกมาจากครูบาอาจารย์ผู้ทรงศีลทรงธรรมแล้วชื่นใจเลยครับ ผมเองเคยได้รับพระรอดเนื้อดินเผาสีดำจากมือของหลวงปู่สังข์ วัดป่าพระอาจารย์ตื้อ จ.เชียงใหม่ ครับ ผมดีใจมากที่ได้รับพระรอดจากมือหลวงปู่สังข์ผมจึงเลี่ยมพระรอดองค์นี้แขวนกับรถของผมให้พระท่านคุ้มครองผมและคนในรถให้แคล้วคลาดปลอดภัยมาได้ 10 ปีแล้วครับ ภาพประกอบตัวอย่างพระรอดของหลวงปู่สังข์ครับ

 

งดงามคาสสิกครับผม