เมื่อรู้ว่าร่างกายจิตใจเป็นแค่พลังงาน

เมื่อรู้ว่าร่างกายจิตใจเป็นแค่พลังงานเท่านั้นพอถึงเวลาพลังงานก็ดับและเกิดต่อไปเรื่อยๆ
ที่เรียกกันว่าชีวิต มันไม่มีอะไรเห็นแต่พลังเหมือนลมวนไปวานมาแล้วธาตุก็รวมกันเกิดเป็นเรา
แล้วก็สลายไปอยู่แบบนี้ ไม่เหมือนนิมิตที่เคยเห็นมา แต่ทำให้เราปลงกับสิ่งที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน
ความอยากไม่อยากมันลดลงไปแล้ว

 

ลดลงไปแล้ว....ไม่ว่ากันครับ ที่มันลดลง
แค่อยากทราบว่า ที่มันเหลือ ...เหลืออยู่แค่ไหนครับ...

 

ความอยาก...ขั้วบวก
ความไม่อยาก....ขั้วลบ
...
เป็นกลาง...ขั้ว...แบบไหน

 

นั่นเพราะ ยังมี สักกายทิฏฐิ

ในจิตลึกยังมี การหวงหา ถามหา หรือ ไคว่คว้า หรือ อุปโลคว่าจะต้องมี
ตัวเรา ในที่ไหนสักทีหรือสักอย่าง หรือ สัดนิดนึง

เวลาไปเห็น พลังงาน ให้กำหนดรู้ ไฟคือราคะ ไฟคือโทษะ ไฟคือโมหะ

สำคัญว่า พลังงานคือตน

นั่นคือ ไปคว้าเอา ราคะ โทษะ โมหะ มาเป็นตน

ให้สังเกต อาการที่มัน ยื่นแขนจะไปฉวย อะไรเอามา ปะผุ ประดับตน
กำหนดรู้เป็น นันทิราคะ เผลอเพลินในรูปนาม เนืองๆ เข้ามาเลย

 

E = MC2

ถ้าคุณไป ฉวย C หรือ E เป็นตน

จักรวาล เวลาผ่านไป สักแสนอสงไขยหรือมากกว่านั้น แสง จะควบรวม
ตัวเป็น ฝุ่น หรือ กลับไปเป็น ดิน

การบอกว่า ตนคือ พลังงานบริสุทธิ เดี๋ยวก็กลายเป็น ขรี้teen สักวัน

 

จำเขามาอีกละ อี เท่ากับ เอ็มสีกำลังสอง...จำมาทำไม
ก็อย่าให้มันเป็นพลังงานสิ.....ให้มันเป็นธาตุ...เดี่ยวๆ...ไม่ต้องผสมกับธาตุอื่น...อยู่ใครอยู่มั้นไง....ไม่มีขั้ว...ไม่มีพรรค ไม่มีสำนัก ไม่มี...

 

แต่พลังงาน ดับและเกิดต่อ....ได้เนี่ย...ไม่น่าจะไช่ กายใจ นะ

ถ้าเป็นจิตล่ะ อาจสามารถ...อมตะได้....(ว่าตามเขามา ไม่ได้จำเขามานะ คนละอย่างกัน)

 

การที่ไปโพล่ในที่ไม่มีอะไรเลยมืดมิดไปหมดไม่เห็นแม้กระทั้งแขนขาตัวเอง
จู่ๆก็เหมือนกระแสลมอ่อนๆ จนกระแรงพัดพาไปจนร่างแตกกระจายแล้วก็ค่อยๆรวมกันใหม่ เป็นแบบนี้ซ้ำ หรือนี่เราใช้อสุภะกรรมฐานเป็นฐานของสมาธิ เออต่อไปจะเป็นยังไงไม่รู้ ไม่รู้เลย ช่างมันเถอะ

 

เขาเรียกว่า....สัญญามันทำงาน....มันทำงานตามสัญญา
ไม่เกี่ยวกับพลังงาน....นะ

จากรูปร่างที่เคยมี มันแตกกระเจิง...แต่กลับมารวมรูปร่างกันอีกครั้ง...ได้เหมือนรูปร่างเดิม....เนี่ย สัญญา มันพาไป เลยรู้เห็นสังขาร เป็นไปตามสัญญา.....อกหักซ้ำสาม ซ้ำสี่ ซ้ำห้า...สายัญคนเก่า ..พี่เปาคนเดิม

 

ทีนี้....สีญญามาจากไหน.. มันมีสองส่วนนะ

สัญญาจากขันธ์ พามาเกิด...
กับสัญญาความจำในสมอง ที่ยังมีร่างกาย.. ยังไม่ตาย

 

ก็..ขึ้นอยู่ที่กายใจ ของตนล่ะนะว่า

ถ้ารู้ทันในสัญญาที่เกิด....แปลว่า มาจากสมอง ความจำ ปัจจุบัน
ถ้าไม่รู้ทัน ก็คือ สัญญาจาก ขันธ์..มันพาไป..

 

หรือ ถ้ารู้ไม่ทัน แล้ว ถ้ายังเป็นทุกข์กับสัญญา แปลว่า มันมาจากขันธ์
ถ้ารู้ทัน แล้วยังเป็นทุกข์ กับสัญญา แปลว่า มาจากขันธ์

รู้ทัน ไม่เป็นทุกข์ เนี่ยมาจากสมอง....สบายใจได้

รู้ไม่ทัน ไม่เป็นทุกข์ มาจากสมอง สบายใจได้


ถ้ามาจากขันธ์ล่ะ รู้ทัน ไม่รู้ทัน ก็ทุกข์แน่ๆ....

 

ชีวิตมีแต่กฎบ้าบอคอแตก พลังงานเท่านั้นที่หลุดพ้น ยินดีด้วยมนุสพลังงาน

 

ร่างกายดำรงต่อไปไม่ได้ต้องนำไปเผาหรือฝังกันเหม็นกันอุจจาด
สิ่งหลงเหลืออยู่คือพลังงานหรือที่รู้จักกันในชื่อวิญญาณ
พลังงานนี้ก็จำเป็นต้องแสวงหาที่อยู่ใหม่
แรกๆก็จะสิงอยู่ในบ้านในโรงพยาบาลหรือในสถานที่ที่ตัวเองสละร่างเดิมที่ใช้อยู่ต่อไม่ได้
แต่ต่อไปทุกพลังงานจำต้องแสวงหาร่างอยู่
บางพลังงานไปสิงหรือแฝงในร่างคนอื่น ร่างสัตว์อื่น .. ทำให้ต้องมีริวจิตสัมผัส หมอปลามือปราบสัมภเวสี
บางพลังงาน ไปสิงหรือแฝงในต้นไม้ หิน แก้วที่มีค่าต่างๆ แร่ธาตุ ทอง ถ้ำ รูปภาพ รูปปั้นคน รูปปั้นสัตว์
ชีวิตก็มีแค่นี้ล่ะ.. อย่าไปเพ้อเจ้อเรื่องสวรรค์ นรก หรือ นิพพานเลย
รู้ก่อนตาย ดีกว่าตายแล้วรู้ แล้วแก้ไขอะไรไม่ได้
จึงมักเห็นวิณณาณที่มาอาศัยร่างคน เวลาถามว่าต้องการอะไร มักไม่พูดเอาแต่ร้องไห้

 

พลังงานนั้น ก็ไม่ใช่เรานะ เพราะสุดท้ายเหมือนเราจะทิ้งพลังงานเหมือนกัน
เราไม่ได้นำพาพลังงานไปจุตินะ ตามที่เห็นแต่เรียกไม่ถูกเพราะไม่เคยเรียนใช้คำพระ

 

สังขารล้วนๆครับ

 

พลังงาน แม้นเห็นได้วา ไม่ใช่เรา

แต่มันมี กำลังกล้า ลำพังจะ คิดนึก ดำริ ทิ้งพลังงาน ปฏิเสธพลังงาน ดื้อๆ ไม่ได้

เพราะถ้าทำแบบนั้น นั่นแปลว่า กำลังใช้พลังงาน สละวาง พลังงาน นอกจาก
จะไม่เกิดประโยชน์แล้ว ยังเป็น โมหะซ้อนโมหะ ชนิดร้ายแรง อาจจะไม่ได้
กลับมาเกิดเป็น มนุษย์อีกเลย

ดังนั้น

อุบายนำออกนั้น มีอยู่ ไม่ใช่ไม่มี

พระพุทธองค์ ตรัสถึง อุบายนำออกนั้น อนุเคราะห์ไว้ทุกอินทรีย์แล้ว

แต่เราจะ ศึกษาแบบเล็งผลเลิศ ฟังแล้วพยักหน้า เอาไม่ได้ เพราะ
พระพุทธองค์ ตรัสอุบายเหล่านั้น ล้วนแต่เป็น อุบายการฝึกหัดที่ต้อง
มีการ ประกอบ กำหนดรู้ทุกข์ ให้ถูกวิธี วินาทีเดียวทำเพียรได้ ก็
คว่ำวัฏจักรนั้นลงราบคาบ

 

สิ่งที่ทำให้พลังงานขาดอิสระคือกฏแรงดึงดูด สิ่งที่จะทำให้พลังมีอิสระคือ การตามไปเรื่อยๆไม่ไปฝืนทางของพลังงานแต่ไม่จมไปกับพลังงาน ทำให้รู้ว่าการอยากกับไม่อยากเป็นเรื่องที่ไม่ใช่ธรรมชาติ แม้มนุษย์จะบอกว่าเป็นธรรมชาติของอารมณ์ก็เถอะ แต่จะเถียงว่าไม่ใช่เพราะมันไม่ใช่ การไม่เข้าร่วมทำให้พลังงานยิ่งมีอิสระมากขึ้น จริงๆซินะ เมื่อคืนลองมองกลับมาแม้แต่โลกก็ไม่เห็น แต่ว่าทำไมเกิดกลัวตายขึ้นมาล่ะหว่า

 

ก็เพราะ " การอยากกับไม่อยากเป็นเรื่องที่ไม่ใช่ธรรมชาติ " นั้นนั่นแหละ

ในเมื่อมันไม่ใช่ธรรมชาติ มันก็ พ้นอำนาจ

ก็ในเมื่อมันเป็นสิ่งพ้นอำนาจ ย่อมกลัวตายขึ้นมา เป็นเรื่องธรรมดา เพราะ
มันย่อมสบช่องกลับเข้ามา โดยไม่ถาม และ คุณก็ไปทำอะไร ห้ามมันไม่ได้

ดังนั้น

หนทางนำออกมีอยู่

ถ้า สัททาง่อนแง่น ก็จะ คว้าสิ่งอื่น เห็นว่า สิ่งอื่นนอกเหนือพระศาสดาสอนไว้ จะมี

แต่ถ้า สัททาไม่ง่อนแง่น แค่มี ความเพียร บนหนทางนั้น ก็ ปิดประตู
ความงุนงง ลงได้เลย

 

กลัวตายก็อารมณ์แหละครับ หลักการเยอะ แต่เอาเข้าจริงก็หลงอารมณ์
แต่ก็ดีครับ ดีกว่าปฏิบัติด้วยความคิดเองเออเอง