สอบถามเรื่องการทำสมาธิแล้วนอนไม่หลับค่ะ

อยากสอบถามผู้รู้ทุกท่านค่ะ คือก่อนนอนตั๊กจะนอนภาวนาค่ะแล้วจะปล่อยให้ตัดหลับไปเลย แต่หลังๆ มานี่ พอนอนภาวนาไปแล้วซักพักก็เหมือนจะหลับนะคะ แต่มันรู้สึกตัวเหมือนว่าเราภาวนาอยู่ ซักพักก็เหมือนจะหลับ แต่ก็รู้สึกตัวแล้วยังติดคำภาวนาอยู่ จะเป็นอยู่แบบนี้แทบทั้งคืนเป็นเพราะอะไรคะ แล้วจะแก้ยังไงคะ คือมันง่วงอ่ะค่ะแต่ไม่หลับจิตภาวนาอย่างเดียวเลย รบกวนผู้รู้แนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

 

ที่ง่วงคือไม่จริง
ที่จริงคือไม่ได้นอนแล้วกลัวร่างกายผิดปกติครับ
ให้พิจารณาว่า สังขารทำงานเช่นนี้นี่เอง
สังขารไม่ใช่รูปนะครับ ไม่ใช่ร่างกาย
พิจารณาไปเรื่อยๆครับ
จะเข้าใจเองครับ ว่า ออ นี่ สังขารเป็นเช่นนี้หนอ
สติกำลังเกิดครับ แต่มันไม่ต่อเนื่องพอที่จะเป็นสมาธิน่ะครับ จิตจึงไม่รวม
พิจารณาดีๆจะพบว่า บริกรรมไม่ต่อเนื่องมีส่งนอก(ฟุ้งไป)ส่งใน(สมาธิเบื้องต้น)
แต่ดีกว่าโลกๆทั้งหมดครับ
อย่ากลัวตายครับ ไม่ตายหรอก
อย่ากลัวป่วยครับ ไม่ป่วยหรอก
สังเกตดูง่ายๆครับ เราง่วงจริงหรือ เราเพลียจริงหรือ ในระหว่างวันที่คิดว่าไม่ได้พักผ่อน
อาการนี้เรียกชาครธรรมในเบื้องต้นครับ
อนุโมทนาด้วยนะครับ

 

จิตภาวนา. ชื่อมันก้บอกอยู่แล้ว. เราจะอบรมบ่มนิสัยให้กับจิต

จิตนั้น ไม่ใช่เรา. เหมือนเปนลูก. ต้องการให้เขามี วินัย
ทำอย่างนั้น อย่างนี้ ทุกวัน. เราจะต้อง อบรมเขาเรื่อยๆ

แรกๆ เราต้องจงใจบังคับ. กำกับ สั่ง

แต่พอลูกเขาเหนคุณค่าของ. วินัย ที่เราอบรม. วันดี
คืนดี เขาก้เริ่มทำของเขาเอง. เราไม่ต้องสั่ง

แต่ นานๆไป. เขาก้เลิก. เราก้ต้อง. กำกับกันใหม่
ซึ่งถ้า. เราทำเหตุ คือการกำกับ กระปลิดกระปอย
เขาก้ อบรมวินัยตนได้แบบกระปลิดกระปอย

ดังนั้น คนอบรมจิต. ก้ต้องมีความเพียรในการทำเหตุ
อบรมจิตเนืองๆ. แต่ต้องฉลาดที่จะให้เขา ลุกขึ้นมา
มีวินัยด้วยตัวเอง. ของเขาด้วย. อย่าแทรกแซง ชื่นชม
ให้ค่า. ไม่ถูกกาละเทศะ

ชมมากไป ก้ดีใจหาย. แล้วก้ออกลาย ฟาดงวงฟาดงา

ติมากไป. ก้ขยันแต่ข้างนอก. ข้างในแอบค้านเอาไว้
แอบลังเบ สงสัย หิวสิ่งอื่น สำคัญตนต่างๆนานา รำคาญ
ใจเพราะหมายจะดีอย่างนั้น ไม่เอาอย่างนี้

ปล่อยให้อิสระไปเลย ก้แกล้งทำเหมือนว่า ภาวนาดีอยู่
แต่จริงๆ กลับกลายเแนสร้างภพ สร้างฉาก บังกิเลส
ที่ยังไม่ได้ตัดสักแอะ. แต่ทำท่าขยันภาวนาทั้งยาม
หลับ ยามตื่น

สรุป ให้ยกมุมมองจิต เหมือนเปนลูก ไม่ใช่เรา
แล้วหมั่นทำเหตุการอบรบ. ตามพิจารณาความ
แปรปรวนของจิต. ด้วยสติ ตั้งมั่น เปนกลางต่อ
การเหนเขาเจริญบ้าง สุขบ้าง ทุกขบ้าง จนผู้
อบรมย้อนมาเหนตนได้ว่า เพราะข้ามอภิชญา
และโทมนัสเสียได้ จึงเหนว่า นั่นสงบ นั่นนิพพาน

 

ยกตัวอย่าง. เราต้องการอบรมกาย ให้มีสุขภาพ
ก้ต้องพาไปฝึกโยคะ. แอโรบิค

แรกๆ ก้ต้องฝืน ข้ออ้างสารพัด ไม่มีเวลา ภาระนั่นนี่
เส้นสายไม่ดี ท่าไม่สวย

พอฝึกไป เอ้ยชักดี มีกำลัง. ก้เอาเชียว ว่างก้
อยากทำ. ไม่ถามก่อนว่า. เหนือ่ยหรือเปล่า
อยากพักไหม. เดี๋ยวป่วยนะ เจ็บนั่นนี่

แต่ขยันได้สักพัก. เอาแล้ว งานเยอะ เพื่อนแยะ
หลากหลาย พลาดไปเดี๋ยวไม่มีปัญญารอบด้าน
ไม่รวย. ไม่สวย

คนที่เขาไปรอด. ทำจนติดเปน นิสัย เปนวินัย
เขาจะขยันบริกรรม. ฉลาดในการพิจารณาจิต
เหมือนอบรมเด็ก. ไม่สำคัญตนเปนเรา ของเรา

ทำไปสักพัก. จิตใจเปนกลาง. กายเบาจิตเบา
เหนเปนภาระต้องแบกหาม. แต่ก้รู้ว่า. ฝั่งนั่นดี
โน้นความสงบ. เปนของควรน้อม นมสิการให้แยบคาย

 

เวลาบริกรรมจนจิตเป็นสมาธิไม่วอกแวกแล้ว เปลี่ยนจากจิตจดจ่ออยู่กับคำบริกรรมเป็นจดจ่ออยู่กับความว่าง ไม่คิดอะไร สังเกตช่องว่างของความคิดจะห่างไปเรื่อยๆ คิดน้อยลงเรื่อยๆ เดียวก็หลับเอง

 

เดียวหายเองทำๆไป เเต่ถ้าทำงานทำการ อย่าไปภวนาเลยครับ ทำให้เป็นเวลาดีกว่า นั่งทำพอจะหลับก็เลิก คุณรีบไป!! ค่อยๆสะสมสบายๆดีกว่า

 

ก่อนอื่น คุณต้องแยกกันให้ออกก่อนว่า จะเอาดีทางโลก หรือ จะเอาดีทางธรรม

หากคุณเลือก จะเอาดีทางโลก การนอนทำสมาธิ จะทำให้รู้สึกว่า พักผ่อนไม่เพียงพอ ง่วงๆเพลียๆเบลอๆ เพราะว่า ร่างกายจะเข้าญานอยู่ ยังไม่ได้ออกมาพักผ่อน ถึงแม้ว่าจะหลับไปแล้ว ก็ยังหลับอยู่ในญาน วิธีแก้คือ ให้นอนทำสมาธิประมาณ 1 ชั่วโมง แล้วลุกมาอธิษฐานออกจากญานเสียก่อน แล้วนอนใหม่โดยไม่ต้องทำสมาธิ ให้ทำวิปัสสนาแทน คือ ให้คิดในเรื่อง กายที่มันไม่เที่ยง หรือ พิจารณาในเรื่องอสุภะ คือ ร่างกายของเราที่มันไม่สวยไม่งาม นี่เรียกว่า มรรควิถี

หากคุณเลือก จะเอาดีทางธรรม การนอนทำสมาธิ จะช่วยให้คุณไม่หลุดจากญานเลย และเมื่อต้องการจะพักผ่อนจิต คุณก็ฝึกพิจารณาที่วิปัสสนาต่อ อย่างนี้จึงจะมีทางพ้นทุกข์

 

นั่งสมาธิไม่เป็นก็ยังงี้แหละ ต้องนั่งท่าหลวงพ่อคูณครับ จะได้ขับถ่ายของเสียทุกวัน เลือดดีๆ จะได้ไปเลี้ยงสมอง อายุเริ่มเยอะยังละ ต้องไปตรวจเลือดมั่งนะ
ยุคนี้สารพัดโรครุมทำร้าย

 

นั่งสมาธิเป็นหรือไม่เป็นก็ไม่ทราบได้นะคะ...ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำแบบนี้มันผิดหรือถูก ก็ลองทำดูหลาย ๆ วิธีแล้ว คิดว่าการทำแบบนี้มันถูกจริตกับตัวเองที่สุด ไม่ตึงเกินไป หรือไม่หย่อนเกินไปสำหรับตัวเอง ซึ่งที่ผ่านๆ มาก็ปกติดี หลับได้ดี ไม่ฝัน เพียงแต่ทำไปทำมามันมีอาการอย่างว่า ซึ่งก็ไม่รู้อีกนั่นแหละค่ะ เป็นอาการปกติที่เป็นกันหรือเปล่า หรือเป็นอาการที่นั่งสมาธิไม่เป็นอย่างคุณว่า แค่ทำใจให้สงบได้ก่อนนอน ไม่คิดวุ่นวายกับเรื่องที่ต้องเจอมาตลอดวันก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลยไม่ใช่หรือคะ เพียงอาการที่เป็นมันดันมาเกิดระหว่างทางที่เราไม่เข้าใจเท่านั้นเองค่ะ....ขอบคุณนะคะที่เข้ามาตอบ ^____^

 

ลองทำตามวิธีของหลวงพ่อฤาษีลิงดำอ่ะค่ะ(แต่ก็ทำไปตามประสา) ทุกครั้งไม่ได้อะไรนะคะ จะตัดหลับได้เร็วมาก แต่ซัก 2-3 อาทิตย์หลังมานี่ที่มีอาการที่ว่าอ่ะค่ะ พอจะมีวิธีแก้มั๊ยคะ (ชักติดกับการนอนภาวนาอ่ะค่ะ เพราะรู้สึกว่าหลับสบายดีอ่ะค่ะ)

 

สบายดีก็จบเเล้วครับ

 

ให้ สติดูกายภาวนา..แทนครับ ให้สติดูจนกายหลับ...ถ้าฝึกได้นะครับ
กายมันเหนื่อย มันจะพัก แต่สติมันไม่ ตามกาย ยังอยากภาวนาอยู่ ...ดังนั้นให้อยู่กับสติ ดูกายมันง่วง มันหลับ เป็น..หลัก ...ลองดูนะครับ

 

ขอบคุณค่ะ เด๋วลองดูค่ะ

 

ท่านทั้งหลาย ดูรูป profile คุณ owawa สิครับ เเล้วคุณจะเข้าใจในเจตนาที่ คุณเขาจะสื่อว่าจริงๆเขาต้องการอะไร

เมื่อผมทำสมาธิ วิปัสนาดีขึ้นก็ชื่นอกชื่นใจ ได้มรรคก็ชื่นอกชื่นใจ บ่อยเข้าๆก็เฉยไปถือว่าเป็นขั้นตอนของมันเป็นธรรมดา อาการนี้มา อาการนี้ไป อาการใหม่มา ไปเรื่อยๆ
ยินดีกับคุณด้วยนะคุณ owawa

 

ขยายความคำว่าต้องการสื่ออะไรที่คุณว่าหน่อยค่ะ

 

แล้วก็วานท่านอื่นช่วยกันดูด้วยนะคะ ว่ารูปโปรไฟล์ที่ใช้เนี่ยมันสื่อถึงอะไร?....ตัวตั๊กเองยังไม่รู้เลยว่าสื่อถึงอะไร???

 

อ่านแล้ว งง เหมือนกันค่ะ 555 ><"

 

ลุง....เดี๋ยว จขกท.เค้า งง นะ เค้าฝึกตามแบบลพ.ฤาษีอยู่ อยู่ๆจะไปเปลี่ยนเป็นสติปัฏฐานเลย จะดีหรอ?

 

ดิฉันคิดว่า การนอนทำสมาธิ ไม่ค่อยเหมาะกับชีวิตฆราวาส

ฆราวาสควรแยกแยะไปเลยว่า ช่วงนี้ร่างกายต้องพักผ่อน ช่วงนี้ต้องทำงาน ให้สติจดจ่อไปเป็นเรื่องๆ แต่ศีล5ต้องรักษานะ

และเมื่ออยากปฏิบัติธรรม ควรไปเข้าคอร์สสมาธิจริงจังเลือกดูตามจริต เพราะจะมีครูบาอาจารย์สอนเฉพาะ จะไปได้เร็วกว่าภาวนาเองอาศัยอ่านเอง พอมีสภาวะอะไรเกิดก้อไม่รู้จะถามใคร

 

คำตอบอยู่ในคำถาม ทำไมรูปมีเเค่เสียวเเค่นั้นทำไม่มีเต็มๆครับ ในเมื่อเป็นภาพคนทั่วๆไป
ผมไม่ตอบเพิ่มเเล้วครับ เห็นว่าสาระน้อย