เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

(ต่อ)..อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
===========================

ผมทรุดนั่งคุกเข่ายันพื้น วางปืนข้างๆ สะอื้นฮักน้ำหู น้ำตามาจากไหนไม่รู้ท่วม...
ลุงพรานยืนเอามือโอบบ่าผมเงียบๆ ร่างขนาดภูเขาน้อยๆของมหิงสากองตรง
หน้า ไม่ไหวติง

น้ำตาแห่งความทุกข์เทวษ ความเศร้ากัดกร่อนจิตวิญญาณ ความเครียดที่สั่งสม
จากกามตัณหา ดำกฤษณา อันเกิดจากความใกล้ชิดโฉมสะคราญ...ทุกอย่างถูก
ปลดปล่อยไปกับมวลน้ำตาทั้งหมด พอผมลุกขึ้น น้ำตาแห้ง สารพันปัญหาโปร่ง
โล่ง อย่างประหลาดอัศจรรย์ !

มนุษย์จึงควรร้องไห้บ้าง อย่าอับอายถืออัตตา เกิดเป็นชายห้ามหลั่งน้ำตา ภาษิต
นี้มันบ้า...อย่าหลั่งน้ำตา กับเรื่องที่ไม่ควรเสียให้มันสิ ถึงถูกต้อง หรือ ไทเกอร์
ด้อนท์ คราย นั่นละใช่...เสือไม่ร้อง หมาเท่านั้นที่ร้อง !!

เราลุกเดินจากที่เกิดเหตุเงียบๆ ไม่มีวาจาใดต่อกัน ระหว่างหนุ่มวัย23กับพรานเฒ่า
วัยเกินครึ่งศตวรรษ...เรามีจิตส่งถึงกันแทนคำพูดเกินพอ

ทั้งคณะที่รอบนลูกเนินเขา เฮฮาเต็มที่ เมื่อได้ยินเสียงกัมปนาทลูกซองห้านัด...บัก
สมนั้นคุยฟุ้งล่วงหน้านานแล้วให้สองลูกหาบฟัง..."โป้งเดียวจอด ฝีมือพี่กู ไม่เคยยิง
ตัวไหนเกินนัดเดียว พวกเอ็งคอยดู"...บักสมมั่นใจถึงกับท้าใครก็ได้ถ้าไม่เชื่อ

คุณเทพ-คุณชาติ คว้าปืนทันที ที่ทราบเรื่องการล้มมหิงสาด้วยลูกซองนัดเดียว
เข้าจุดตาย แต่ไม่ล่วงรู้รายละเอียดความนัยใดๆทั้งสิ้น รีบชวนบักสมกับลูกหาบ
ไปเอาเขากัน...เขาควายคู่ลักษณะนี้ ตายแล้วเกิดใหม่ก็หาไม่ได้

บักสมมองหน้า ผมพยักหน้าทำนอง เอ็งไป...ก็จะไปห้ามใครได้ นาทีนี้ทุกคน
ในหมู่ชาวกรุงคล้ายคนบ้า ทั้งอาจารย์เลิศก็ตื่นเต้น พร่ำเพ้อว่า เขาพญาควายป่า
มหิงสาเอามาทำพิธีดีๆ เป็นเครื่องรางของขลังมหาเวทย์ชิ้นใหญ่ ศักดิ์สิทธิ์น้องๆ
เหล็กไหล...อุ๊บ! แกพูดแล้วสะดุ้งรีบหุบปาก หันมองว่าใครได้ยินมั่ง? แต่ไม่มีใคร
สนหรอก ในบรรยากาศนั้น ผมมองคุณนง เธอเป็นคนเดียวที่ ไม่กระเหี้ยนหือรือ
ดีใจตามผู้ชายในคณะ

บักสมคว้ามีดหัวตัด สะกิดสองลูกหาบตามหลัง คณะทั้งหมดกลับไปจุดล้มพญา
ควาย ชาติ-เทพ-เลิศ คนหลังเดินบ่นพร่ำย้ำเน้น... ทำพิธีตัดให้ถูกต้องตามตำรา
ยิ่งขลังเป็นร้อยเท่าทวีคูณ...เออ เพ้อเจ้อกันเข้าไป ผมคิด บนที่พักชั่วคราว เหลือ
เพียงผม คุณนงกับลุงพราน...ผมเดินเลี่ยงไปจุดบุหรี่สูบ ความเครียดที่คิดว่ามลาย
หายสูญไปแล้ว พอมาอยู่ลำพัง มันก็ก่อตัวขึ้นอีก เหม่อมองพระอาทิตย์ดวงแดงโต
ที่เริ่มคล้อยต่ำ หางตาแว่บๆคนเดินมา ผมรู้เป็นใคร ทำอัดบุหรี่เฉย ดูว่ามาไม้ไหน?

"เอ้า รางวัลคนเก่ง" กระป๋องบุหรี่กาลิคเปิดฝาถูกยื่นมาตรงหน้า...ผมบอกขอบคุณ หยิบมาต่อกับบุหรี่รสชาติแย่ที่เพิ่งจุด เอาเท้าขยี้ของเดิมดับสนิท อัดควันละเอียด
เข้ม บุหรี่นอกเข้าปอด มันฉุน ทรงพลังปลุกประสาทดีเหลือเกิน

คุณนงเห็นผมไม่พูดกระไร ก็เลยถือโอกาสนั่งแหมะลงข้างๆตัวผมที่พอมีว่างเหลือ
หน่อย สะโพกดินระเบิดเบียดเสียดกับต้นขาผมเล็กน้อย ไฟบางตัวที่มอดดับเพราะ
น้ำตามหิงสาถูกเขี่ยถ่านให้แดงคุ ส่งประกายร้อนออกมาอีก ไม่ต้องมีลมเป่า เพียง
เอามือปัดก็ลุกโพลง ผมขยับกระถดหนี แต่ก้อนหินน้อยหมดพื้นที่ หมดทางไป ต้อง
พูดเบาๆสั่นเครือ...

"ใครเห็น น่าเกลียดนะครับ คุณนง"

เธอหัวเราะเสียงกังวานเหมือนเคาะระฆังกลางไพร หัวเราะให้ความเฉิ่ม เปิ่น เท่อ
เก่งแต่ในป่า แต่เรื่องอื่นไม่เอาไหนของผม

"พ่อพรานจ๋า เรื่องแค่นี้ ไม่มีใครเขาว่าหรอกค่ะ ไม่ได้ปล้ำนงสักหน่อยนิ"...เอาแล้ว
ไง การรุกอย่างมีศิลปะของมวยนอก...มวยบ้านนอกอย่างผม เปิดตำรารับไม่ทัน นิ่ง
ซะดีกว่า

 

ทั้งรบ ทั้งรักครบสูตร เรียกว่าขนมจีนน้ำยามีครบทุกรส คนบรรยายก็บรรยายได้สุดยอดของการถ่ายทอด ภาษาสละสลวยฟังแล้วเกิดจินตนาการเคลิ้มเลย เหมือนเราอยู่ในเหตุการณ์จริงๆ นึกว่าท่าน wanwi เป็นผู้กำกับการละครฝีมือยอด ท่านจะรุ่งอย่างยิ่ง ตอนนี้คนเลยติดกันตรึมเลยครับ

 

"ฟ้าสวย"...คุณนงชี้มือไปเบื้องหน้า พระอาทิตย์ดวงโตกำลังเคลื่อนลงมา
เชื่องช้า งดงาม ผมเปรียบปานความงามดวงสุริยาเหนือทิวไม้ กับความงาม
ที่นัjงข้างๆแทบไม่ถูก

สีส้มกลมโตสุริยะฉาย กำลังแดงเปล่งปลั่ง แต่โรยแสงพอมองด้วยตาเปล่าไหว
ไม่ร้อนเร่าแผดเผาเหมือนเที่ยงวัน ลมรำเพยพริ้วผ่านเราสอง ปอยผมด้านข้างที่คลอเคลียแก้มคุณนงสะพัดไหว ใบหน้าเธอเปล่งเลือดฝาด อมสีชมพูระเรื่อ เมื่อ
แสงอ่อนของตะวันไล้ผ่าน ยิ่งงามจับตา ดั่งนางไม้กลางดง กำลังเพลินอาบแสง
สุริยัน ไม่ต้องมีเครื่องประทินโฉมใดปรุงแต่ง นอกจากแสงแห่งธรรมชาติล้วน

ผมเหม่อมองด้านข้างได้รูปดุจเทพวีนัสปั้นอย่างเผลอไผล พอรู้ตัวก็รีบหันไปชม
ตะวันลาลับฟ้าต่อ ทิวเมฆที่ก่อตัวเป็นก้อนมังกรยักษ์ด้านข้าง สยายกลุ่มเข้ามา
เป็นก้อนเล็ก ก้อนน้อยบางเบา บ้างแปรสภาพเป็นรูปพัด บ้างคลับคล้ายกินรีร่าย
รำ บางกลุ่มก็สะบัดเป็น เมฆธงชัย...นี่สิ จึงเป็นเมฆแห่ง ฤกษ์งามยามดีของแท้
เพียงแต่นาทีนี้ เราสองไม่ต้องการฤกษ์ยามโสภา...

เราแค่ขอยืดอัศจรรย์แห่งกาลเวลา ที่หาชมไม่ได้ในชีวิต ออกไปอีกสักหน่อย
เพิ่มเวลาดีเช่นนี้ อีกสักนิด...หากอาทิตย์อัสดง ไม่ได้ขานรับคำขอของผม
มหัศจรรย์แสง-สีที่ท่านสร้าง ค่อยทิ้งแสงจางลง เพราะเมฆทึบเคลื่อนบดบัง
เต็มตัว เทพสุริยะผู้ยิ่งใหญ่ ถึงคราอับแสง สีแดง สีเหลือง สีทอง เล็ดรอด
จากหมู่เมฆเพียงน้อย ผมกับนงคราญนั่งเหม่อบนก้อนหินคู่กัน เหมือนคู่รัก
หลงทางกลางภู

ชีวิตผมเคยเห็นพระอาทิตย์ลับแผ่นน้ำว่างามล้ำแล้ว ด้วยมหาสมุทรอันกว้าง
ไกล ไร้ขอบเขตเหนือจินตนา..ยามแผ่นน้ำบรรจบพบกับแผ่นฟ้า ตะวันอัศดง
นั้น อลังการเหลือพรรณนา ในความคิดเด็กหนุ่มอ่อนโลก...ครั้นมาพบพาน
พระอาทิตย์ดวงเดียวกันหล่นลาฟ้า เหนือภูผาตะนาวศรี ผมตัดสินอย่างไม่เอียง
ข้างเพราะมีสาวงามเคียงว่า แผ่นเขา ทิวไม้ ผืนป่า มวล หมู่เมฆ วิหค หมู่นก
นานา คือองค์ประกอบให้กับสุริยันเหนือกว่าทะเล

ความงามดังนี้ จึงมีการบอกขานในหมู่นักเดินทางว่า..."ท่องทะเลประทับใจ
เที่ยวป่าไม่รู้ลืม"!

 

ปติมากรรมธรรมชาติอันงามล้ำ แม้คุณนงยังเผลอไผล ปล่อยอารมณ์ไหล
เลื่อนมือมากุมมือผมไว้ ผมบีบตอบมือเธอเบาๆ แต่ก่อนการเลยเถิดบังเกิด
เสียงดังลั่นอื้ออึงก็มาจากตีนเนิน คุณนงขยับตัวลุกไปก่อน ผมขยับตามเธอ
แล้วแซงไปทำไม่รู้ ไม่ชี้ ลงไปทางหมู่คณะที่กำลัง เฮฮา กับหัวมหึมา!

อันที่จริงผมอยากคัดค้านการไปตัดเขามหิงสา เพราะต้องตัดหัวมันด้วย
แต่โดยสิทธิ์แล้วคุณเทพต้องได้ไป เพราะกระสุนนัดแรกเป็นของเขา...
กฏของป่า วิถีของพราน ธรรมนูญการล่า มันมิได้ตราไว้เป็นกฏหมาย
ในรัฐธรรมนูญฉบับใดก็จริง แต่จรรยาพรานเขามีมากันแบบนี้ ผมจะแอบ
อ้างว่าเป็นผู้ล้มมันก็ได้เพราะมีผมกับลุงพรานที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ผมไม่
กระด้างใจ หน้าด้านพอ

ส่วนหัวมหิงสาใหญ่เหมือนโอ่ง ส่วนเขามันกว้างยาวเมื่อได้เห็นสัมผัสจะจะ
มันช่างมหึมาเสียจริง ผมคนยิงยังไม่คิดว่ามันใหญ่ปานนี้เพราะกำลังอยู่ใน
อารมณ์สะเทือนสุดขีด มาเห็นตอนนี้ คิดว่ามันเหมือนคันธนูแห่งทวยเทพ
เป็นอาุวธที่ทพพื้นๆก็ยังไม่เหมาะสม นอกจาก"อะคิลลิส"ยอดนักรบผู้นำทัพ
เผาผลาญกรุงทรอยเมื่อสองพันปีก่อน จึงสมน้ำ สมเนื้อ

พวกเรา เหนื่อย หิวซ่ก ทั้งชาวกรุงและกรรมกร เหงื่อโซมกายไม่มีน้ำอาบ
ดีหน่อยเมื่อกลางวัน ผมรอบคอบให้สองลูกหาบหิ้วน้ำไว้กระป๋องใหญ่ คุณนง
ไปลูบไล้เนื้อตัวหลังก้อนหินแก้ขัด ผู้ชายซักแห้ง พรุ่งนี้เช้า กลับไปน้ำซับปลด
ปล่อยกลิ่นอับแล้วค่อยเดินทาง

คืนนี้หมดสิทธิ์ เราไม่รู้ว่า เจ้าป่าตัวที่ต่อกรกับมหิงสา และเถือกันไม่ลงเจ็บขนาด
ไหน? นอนเลียแผลอยู่ที่ใด?

ฟาดพญาควายเจ็บ หัวใจเจียนวายมาตัวนึงแล้ว อย่าผจญกับพญาเสือลำบาก
อีกตัวเลยพ่อคุณ

ดีอย่าง...เสือเจ็บเพราะฟาดฟันกับควาย ไม่ใช่ด้วยน้ำมือเรา การหมายมั่น
ล้างตาของมัน ไม่น่ามาลงกับสัตว์สองเท้า อย่างน้อยซากมหิงสามหึมา คือ
รางวัลที่ทิ้งไว้ให้มัน

เพียงมีข้อแม้ มันต้องรอดจากควายขวิดยกที่แล้ว!!

 

พักครับ สามท่อนยาว
พอได้นำ้-เนื้อ อ่านอิ่ม
เจอกันยกสองหลังอิ่มมื้อเย็น
สวัสดีทุกท่านครับ

 

ขอบคุณมากครับคุณอา

 

ขอบคุณครับคุณอา

 

คารวะ ท่านWanwi ผู้รังสรรค์
ย้อนคืนวัน รังค์สรรคำ ล้ำความหมาย
คืนชีวิต บันทึกคร่ำ ให้กลับกลาย
บอกเรื่องราว ทั้งดีร้าย ชายหนึ่งคน

เกิดมาที ชีวิตมี เรื่องหลายหลาก
ทั้งทุกยาก ทั้งฝ่าฝัน ในไพรสน
อ่านให้ดี มีคติ สอนใจคน
จะยากดี มีจน ไม่พ้นตาย

ท่านผู้อ่าน อย่าเอาแค่ เอาสนุก
เกิดมาทุกข์ ไม่จีรัง ต้องเปลี่ยนผัน
จงเร่งรัด ปฎิบัติ หาสัจธรรม์้
สุขนิรันดร์ สู่ครรลอง ทางนฤพาน

 

ท่านลมเหนือถ้าไม่เบื่อเขียนมาอีก
อย่าหลบหลีกร้างลาอักษรสาส์น
กลอนท่านเด็ดเผ็ดใจไม่รำคาญ
ทั้งน่าอ่านจดจำกระทำจริง

เป็นกลอนดีมีคติครับท่านลมเหนือ
อย่างที่บอกหากไม่เบื่อเขียนมาเรื่อยๆ
ลับมือไม้ไว้ ท่านผู้อ่านอาจได้นักเขียนเพิ่มอีกคน
ขอบคุณมากครับ

 

จ้า...ยินดีครับ
มิตรรักเพลงตัวจริง

 

ถือเป็นข่าวดีนะท่านสุฯ
แต่ดูพ.ศ.ก็ปาเข้าไป
เกือบยี่สิบปีแล้ว
กระทิงมีข่าวเจอเรื่อยๆ
แต่ควายป่าไม่เคยมีข่าว
เลยเกินสิบปี
ขอให้มีเถอะ น่ายินดี

ขอบคุณครับ เรื่องเผ็ดพยายามเอา"หวาน"ดับ
แต่หวานเกินบางทีก็เบาหวานกิน
เรื่องของ"คน"มันอลวนเช่นนี้แหละนะท่าน

 

ยินดีจ้า น้องบานชื่นมา
ที่ให้ชื่นทุกกระทู้

 

ครับท่านชัยฯ ตอนนี้น่ามีครบทุกรสจริง
ขอบคุณการติดตามเหนียวแน่น
และแฟนเริ่มตรึม เพราะกองเชียร์
อันยอดเยี่ยมเช่นท่านแล
ขอบคุณจริงๆครับ

 

เตรียมตัวเข้าสู่บรรยากาศแห่ง
ขุนเขาลำเนาไพร อุ่นไออัศจรรย์
ได้ ณ บัดนี้ครับ

 

(ต่อ)..อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ปาร์ตี้ย่อมระเบิดบนขุนเขา เต้นท์ถูกกาง กองไฟถูกก่อ ตะเกียงเจ้าพายุจุดสองมุม
ส่องสว่างโร่ ทั่วที่พักชั่วแรมคืน

ไม่ใช่ฟูลมูนปาร์ตี้ เพราะบนท้องฟ้าจันทราเหลือแค่ครึ่งดวง แต่ก็เป็นมูน ปาร์ตี้
มีชีวิตชีวา เท่าที่จะสรรหาได้ จากผืนป่าหนาวแห้ง บนยอดแล้งไร้ความชะอุ่ม...
ไม้งอกอยู่บนภูนี้ ต้องแกร่งจริงถึงอยู่รอดเพราะมันเป็นเขาหินปูน ส่วนใหญ่เป็น
ไม้ต้นเตี้ยแคระแกรน แต่แข็งแกร่งเหมือนกฏของป่า ผู้แข็งแรงจึงมีสิทธิ์สืบพันธุ์
และอยู่รอด... หญ้าภูเขาสีน้ำตาลโผล่แซมตามซอกหินเป็นหย่อม ลุงบอกว่าหญ้า
กับไม้พวกนี้ช่วงหนาวเย็น แห้งแข็ง เราเก็บมาม้วนพันเป็นเชื้อเพลิงดีมาก ติดไฟ
ง่าย ลุกลามช้า ให้ความร้อนสูง

ลานที่พักชั่วคราวช่างเหมาะมาก เพราะเป็นลานกว้าง งอกเป็นชะง่อนยื่นมาจากภูเขา
ด้านล่าง ยังมีชะง่อนเล็กให้พักได้อีก เลยกลายเป็นเหมือนเราอยู่ตึกสองชั้น แต่ละชั้น
ห่างกันแค่ไต่ขึ้นลงสิบกว่าก้าว ชั้นล่าง ลุงพราน บักสมกับสองลูกหาบ ชั้นบนคณะชาว
กรุงและผม คุณเทพกับทุกคนบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าต้องนอนบนนี้ มีผมแล้วอุ่นใจ
ผลงานวันแรก ก็ได้เหรียญทองมาคล้องคอแล้ว

วิสกี้ขวดแรกถูกเปิดฉลอง มีบรั่นดีแก้หนาวเย็นให้คนละเป็ก ผมขอตัวไม่แตะสิ่งใด
อ้างว่าขอดูแลความปลอดภัยให้ทุกคนเมาเต็มที่ แต่ขอวิสกี้หนึ่งฝา เดินถือภาวนา
ราดรดลงผืนธรณีมอบแด่เจ้าป่า-เจ้าเขา ที่มาพึ่งพาอาศัย ท่านเคยแต่ลิ้มเหล้าโรง
เหล้าขาว เหล้าป่า คืนนี้ขอเชิญท่านมารับเหล้านอกสักกรึ๊บ...ส่วนตัวเองขออาหาร
กับน้ำเปล่า ไม่ยอมแตะเนื้อมหิงสาที่บักสมอุตส่าห์แล่ส่วนดีที่สุดตรงโคนขาหลังกับ
เนื้อสะโพกก้อนโตกลับมาทำอาหารกินกันเก้าคนเหลือเฟือ!

อาจารย์เลิศดินถือกระบอกน้ำที่ตัดจากไม้ไผ่มาหาผม ในกระบอกคงไม่ใช่น้ำเปล่า
แต่เป็นวิสกี้หรือบรั่นดี ผมไม่สน รึอยากรู้

"เห็นยังจอมพราน เมฆธงชัย อาจารย์บอกแล้วสุดยอดฤกษ์ดี เอาฤกษ์เอาชัยด้วย
เขาหัวใหญ่"...อจ.พูดมากขึ้น ไม่วางมาดขรึมเป็นจอมขมังเวทย์ เหมือนตอนต้น
ตบบ่าผมเบาๆ แล้วกำหมัดย่อตัวทำท่าสะใจ เแบบพวกคาวบอยในหนังชอบทำ
เวลาลั่นกระสุนเข้าเป้า

"ครับ"...ผมเออ แล้วทำเป็นอวยแกต่อ..."ฤกษ์เยี่ยมจริงด้วย เป็นความรู้ ต่อไปต้อง
จำไว้" อาจารย์หัวร่อ ฮ่า ฮ่า สบอารมณ์ ตบต้นแขนผมอีกที...

"น่านแหละ ดีมากพ่อพรานฝีมือเธอเยี่ยม แต่จำไว้นะ มีอีกมากที่ต้องเรียนรู้ด้านอื่น
อาจารย์จะค่อยๆชี้แนะ "...แกตีขลุมตั้งตัวเป็นอาจารย์โดยที่ผมไม่ได้ขอ แล้วเดินไป
สมทบกับพวกที่กองไฟ ไม่รอคำตอบจากผม เดี๋ยวคงไปโม้ว่ารับผมเป็นศิษย์แล้ว

คุณเทพตะโกนเรียกผม...

"มาผิงไฟอุ่นสบายตรงนี้ น้องชาย" ทุกคนนับผมเป็นศิษย์ เป็นน้องไปหมดแล้วรึนี่
คุณเทพว่าแล้วเสริมต่อเสียงลั่นภู "เรามาสนุกพักผ่อน อย่าเครียด ครึกครื้นหน่อย"...
คุณชาติก็ร้องเสียงดังหนุนอีกคน คุณนงนั่งดื่มกินเงียบๆ หน้าผ่องล้างสะอ้านเธอ
สะท้อนแสงจากกองไฟระเรื่อ ความงามมองไม่เบื่อ เธอเหมือนนางในวรรณคดี
ผุดออกมาท่ามกลางคนป่าเถื่อน ผู้ชายสี่คนที่ล้อมรอบ

 

ผมเดินเข้าไปนั่งใกล้คุณชาติ รีบตัดเนื้อมหิงสาให้ผมอย่างเอาใจ...

"เอ้า ไม่เห็นลองชิมผลงานตัวเอง"

ใครจะกล้าบอกแกล่ะว่า เห็นน้ำตามันแล้วกินเนื้อมันลง ผมรับจานดีบุกที่มีเนื้อแดงๆ
ของมันวางตรงกลาง สีแดงของเลือดที่เกาะติดเนื้อ ทิ่มแทงใจเหมือนเห็นน้ำตามหิง
สาแปรเป็นสีเลือด...โชคดี คุณชาติส่งจานแล้ว หันไปหัวเราะกับคุณเทพ ยกวิสกี้ซด
ตามด้วยน้ำเปล่า ไม่สนใจผมอีก

คุณนงมองผมนิ่ง ดูว่าผมจะทำอย่างไรกับเนื้อจานนั้น ผมวางมันลงข้างๆ แสร้งยกกระ
บอกน้ำในมือจิบ หยิบบุหรี่สูบ ทำตัวให้ยุ่งเข้าไว้ ไม่มีใครสงสัยว่าผมไม่แตะเนื้อจาน
นั้นนอกจากตาคมกริบคุณนง แต่เธอก็อมยิ้มเฉย รู้เท่าทันแต่ไม่ใช่เรื่องสำคัญ ผมฟัง
ชาวกรุงคุยกันเพลิดเพลิน เรื่องหนหลัง ชีวิตเมืองนอก แล้วมาจบด้วยมหิงสา กับเขา
มหึมาของมัน

เราจะจัดการอย่างไรกับโคตรเขาคู่นี้ หิ้วเดินป่าไปด้วย ?...ลืมได้เลย หลายคนหลาย
ความเห็น สุดท้ายก็หันหาผม ผู้เปรียบเสมือน จอมพรานเจ้าไพรในสายตา

ผมกระแอม อธิบายเบาๆแต่แจ่มชัดว่า...ต้องวางตากไว้บนภูลูกนี้จนกว่ามันจะแห้ง
เก็บไว้ในซอกหินที่ผมจะนอนคืนนี้ เมื่อเดินป่า ชมถ้ำครบกำหนด ถ้าหวนมาทางนี้ได้
ก็ง่าย แต่ถ้ากลับอีกคนละเส้น รุ่งขึ้นก็ให้ลูกหาบกับบักสมและลุงพรานกับผมนำทาง
กลับมาเอาให้ ตำแหน่งแห่งหนจากเหมืองมานี่ไม่ไกลนัก อย่าลืมนี่คือวันแรกของการ
เดินทาง...จากนี่ไป-กลับเหมือง ตะลุยจริงๆไม่ห่วงหน้าพะวงหลัง ครึ่งค่อนวัน ม้วนเดียว
จบ ยห. อย่าห่วง เลยครับ

เป็นอันซ.ต.พ.ตามนั้น ทุกคนพึงใจ ไม่มีใครค้านสักแอะ เว้นแต่มีคนมาเจอะ แบกไป
ก่อน หรือเรียกว่า "ขมาย" อีกต่อ ก็ช่วยไม่ได้ แต่ผมเชื่อว่าตรงซอกหินที่ผมจะนอน
คืนนี้ ค่อนข้างลับตา

"อีกอย่าง บนภูนี้ ไม่มีอะไรให้ล่า คงไม่มีใครซุ่มซ่ามเดินขึ้นมา" ผมสรุป...ทุกคนชูแก้ว
ซาลูด!

 

พักแล้วครับ ได้เนื้อหาพอควร
พรุ่งนี้มีธุระต่างจังหวัด แต่ไม่ไกล
อาจกลับช้า เจอกันบ่ายหรือเย็น
ราตรีสวัสดิ์ทุกท่าน แฮปปี้ ฮอลิเดย์ครับ

 

ราตรีสวัสดิ์ เดินทางปลอดภัยครับ

 

อ่านไล่หลังมาติดๆ เลย
วันนี้เข้ามาอ่านรวดเดียว 7-8 หน้า
ช่วงนี้งานเยอะ จนต้องห้ามใจตัวเองว่า ไม่ให้เข้ามาอ่านจนกว่างานจะเสร็จชิ้นหนึ่งจึงอ่านได้

ชื่นชมพี่วันวิส์ครับ เล่าเรื่องได้สวย เนียน ไหลลื่น กระชับ สนุก ตื่นเต้น ระทึก หวาดเสียว เศร้า สยอง เป็นแฟนประจำที่แอบอ่านเงียบๆมาตั้งแต่วันแรกที่พี่โพสต์แล้วครับ จะขอติดตามอ่านต่ออย่างเงียบๆต่อไป