จำเป็นหรือไม่ที่เราจะต้องมาทำวิปัสนากัน ทั้งที่วิถีชีวิตคนเรามันก็วิปัสนาในตัวอยู่แล้ว?

จำเป็นหรือไม่ที่เราจะต้องมาทำวิปัสนากัน ทั้งที่วิถีชีวิตคนเรามันก็วิปัสนาในตัวอยู่แล้ว..:'(

 

เห็นกิเลส เพื่อกำหนด ละ เนี่ยะ อะ นะ

วิปัสสนา เน้นนะว่า มีสติระลึกเห็นอกุศลมูลจิต(โลภะ โทษะ โมหะ)
อุปทาน ตัณหา เป็นหลัก นะฮับ

ไม่ใช่ไป ทำสติ ถ่างตา เห็นนั่น รู้นี่ เดินเหินคล่อง หนาสันติ !!! ไปวันๆ

 

ไม่เคยอ่านประวัติท่านยสกุลบุตรผู้บรรลุธรรมไวหรือ ว่าเหตุใดท่านถึงบรรลุไว?

 

ประวัติท่านจุฬปันถกด้วย ทำไมท่านถึงบรรลุธรรมได้ด้วยเพียงขยี้ผ้าขาวแล้วเกิดความสกปรกขึ้นที่ผ้าเท่านั้น รู้ป่าว..

 

แป่ว

จะถาม จำไม ฮับว่า รู้เป่า

ก็ที่ โพสใน #2 ก็อธิบาย หมดแล้ว

....มรรค มีหนึ่งเดียว ฮับ มีทางสายเดียว

ปล. อย่า งง องค์ประกอบ ที่มี 8 นะฮับ

 

เอ่อ ที่ว่ามามันคนละประเด็นกับที่ตอบ อ่านโจทย์บ้าง

 

คำว่าวิถีชีวิตคนเรามันก็วิปัสนาไปในตัวอยู่แล้ว นี่สิน่าคิด!

 

แบบนี้ไงถึงต้องยกตัวอย่างท่านยสกุลบุตรกับท่านจุฬปันถกมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ไง สงสัยบ่

 

งั้น จขกท ก็ไม่ต้องทำอะไรครับ
เดี๋ยวก็บรรลุอรหันต์ได้เองครับ

 

เอาประวัติท่านจุฬปันถกนี่ง่ายดี
ตามประวัติท่านกล่าวว่าสมัยหนึ่งถอยหลังไปไม่รู้กี่ชาติท่านจุฬปันถกเคยเป็นพระราชาแล้วทรงเดินเที่ยวชมอุทยาน เมื่อเดินไปได้สักพักด้วยอากาศที่ร้อนและใบหน้าและกายก็เต็มไปด้วยเหงื่อ ท่านจึงหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดเหงื่อ แต่เผอินพอเช็ดเหงื่อแล้วมองดูผ้าที่ตนใช้เช็ดกับมีคราบสกปรกติดที่ผ้า ท่านเห็นแล้วจึงเกิดความสลดสังเวศว่า โอ้หนอร่างกายเราสกปรกถึงเพียงนี้เชียวหรือ?

ด้วยเหตุที่ท่านเกิดนิพพิทาญานด้วยการเห็นความสกปรกที่ติดผ้าที่ตนใช้เช็ดหน้านั้น เมื่อพระพุทธเจ้าทรงจะช่วยให้ท่านได้บรรลุธรรมท่านก็ช่วยแบบเดียวกับสมัยที่ท่านเคยปลงสังขารของท่านในอดีตเหมือนกัน เข้าใจหรือยังบ่ที่โจทย์ถามน่ะ..หึ

 

ถ้าไปกระทำมันก็ไม่ใช่วิปัสสนาละครับ

 

ไปไป มามา

คุณนิพพานสุข ชัก ออกแนว ธรรมประชดประชัน

อย่างคำถามที่แล้วโน้น บอกจิตตนบริกรรมได้เอง
แต่พอคุยไปคุยมา กลับ ไม่ปรารภความก้าวหน้าใน
การเห็นกิเลส

โพสก่อนหน้านั้น อ้างปฏิบัติไปเลย ไม่ติดตำรา

มาโพสนี้ ควักตำรามาอ้างดื้อๆ ขาดน้ำขาดเนื้อ การสัมผัส
ด้วยตัวเอง

เลยเหมือน ยกตำรามาประชดประชัน ออกหยันๆ

จุลปัณฑก เปนพุทธเวไนยบุคคล คือ มีวาสนาฟังธรรม
จากสัพพัญญูเท่านั้น ถึงจะบรรลุธรรม

แล้วอยู่ดีๆ คุง นิพพานไป ยกตนเสมือน จุลปัณฑก
เอาในกาลสมัย สองพันก่าปีล่วงไปแล้ว คุงจะไปหา
ผ้ามาเช็ดเรือน ทำงานบ้านไปวันๆ ไม่เอาการละกิเลส

อ้าง พระยะสะ เสพกามคุณห้าจนอิ่มแปร้ แทบจะอ็วก

มันเหมือน อ้างตำรา พาพุทธบริษัท กลับไปเสพกาม
ให้อ๊วกแตก แบบคนรวยก่อน

ตกลงเอาไงฮับ


จะบริกรรมคำเดียว ก้มี อริยทรัพย์ หรือ จะผลิกตำรา
มาสนองกิเลส เทียบชั้นอสีติ พุทธเวไนยะ ไปวันๆ

 

ปกติวิถีชีวิตคนเรามันไม่ได้วิปัสสนานะครับ มันต่างกันที่การวางจิต แล้ววิถีชีวิตคนเรานั้นเหมือนไม้จะอ่อนจะแก่ก็แช่ในน้ำ คือ กาม ถ้ายังไม่ดำริออกจากกาม อย่าหวังว่า วิปัสสนาจะเริ่มขึ้น ถ้าจิตช่วงขณะใดที่พิจารณาไตรลักษณ์ในชีวิตประจำวันไม่สงบ สงัดจากกามให้เพียงพอถึงจุดๆ หนึ่ง วิปัสสนากรรมฐานจะเริ่มไม่ได้ รอบเจ็ดวันถ้าสงัดจากกามได้ จิตก็เริ่มได้เนกขัมมะ แต่ยังไม่จัดเป็นวิปัสสนากรรมฐาน แม้เข้าฌาณได้ก็ไม่จัดเป็นวิปัสสนา

การที่เห็นไตรลักษณ์ในช่วงหนึ่งของขณะจิต แล้วเกิดธรรมสังเวช คนปกติอาจมีอาการอย่างนั้นบ่อยในช่วงชีวิต แต่ยังไม่จัดเป็นวิปัสสนากรรมฐาน เพื่อการหลุดพ้นแน่

ถ้าเมื่อใดที่จิตสงัดจากกามได้แล้วมาพิจารณาไตรลักษณ์อย่างจริงๆ จังๆ นั้นแหละ คือวิปัสสนา

แต่ว่า อันนี้ ผมทำไม่ได้นะครับ ผมเคยคิดว่า ถ้าผมทำผมจะหลุดพ้นแน่ๆ

แต่นี่ก็ความเห็นของพุทธภูมิ ซึ่งมักหลงผิดทำอะไรก็ไม่บรรลุธรรมสักที พอคิดว่าทำจะหลุดพ้น ก็ดันไม่ทำ ถ้าท่าน จขกท ทำแล้ว หลุดพ้นบอกด้วยครับ

 

สงสัยไม่ใช่วิปัสสนาตามพุทธศาสนา กรรมฐาน 40

กรรมฐาน 40 เขียนไว้ชัดเจน วิธีชีวิตคิดเองเออเอง อะไรบ้างที่อยู่ในกรรมฐาน 40 ไหนลองว่ามาให้ฟังหน่อยสิครับ อยากรู้เหมือนกัน

 

ก็เพราะว่า บุญบารมี ที่สร้างสะสมมาเต็มแล้วไงครับ สั้นๆ ที่ใครๆก็น่าจะรู้

 

มันอยู่ที่แต่ละคนครับ ขนาดพระพุทธเจ้าเองท่านก็ยังต้องนั่งวิปัสสนาอย่างจริงจังถึงขั้นตั้งใจว่าต่อให้ต้องตายก็จะไม่ลุกจากที่นั่งถ้าไม่บรรลุโมกขธรรม

เหตุแห่งการบรรลุธรรมนั้นมี 5 ประการ(วิมุตตายตนะ 5)
1. การฟังธรรม
2. การแสดงธรรม
3. การสาธยายธรรม
4. การพิจารณาธรรม
5. การภาวนาหรือเจริญกรรมฐาน

การวิปัสสนาในตัวดังที่ จขกท.กล่าวถึงนั้นอยู่ในข้อ 4.อย่างเดียว คือการพิจารณาธรรม ซึ่งบางคนอาจได้ผลและบางคนอาจไม่ได้ผล ขึ้นอยู่กับกรรมเก่าของแต่ละคน
- พระโมคคัลลานะบรรลุอรหันต์ด้วยการนั่งวิปัสสนาคล้ายพระพุทธเจ้า
- พระสารีบุตรบรรลุอรหันต์ด้วยการฟังธรรมและพิจารณาธรรมไปพร้อมๆกันในถ้ำสุกรขาตา
- พระอานนท์ก็บรรลุอรหันต์ด้วยวิธีในข้อ 5 และอาจมีข้อ 4 ด้วย
- พระอัญญาโกณฑัญญะได้ดวงตาเห็นธรรมก็จากการฟังธรรมและพิจารณาธรรม

ข้อ 5 กับ ข้อ 4 ก็สามารถทำไปพร้อมกันได้จนเรียกว่า วิปัสสนากรรมฐาน ซึ่งเป็นวิธีที่พระยสะและพระอรหันต์เถระอีกหลายๆองค์ใช้เพื่อการบรรลุอรหันต์

 

การที่คุณเข้าใจแบบนี้ จะทำให้การปฏิบัติของคุณไม่ก้าวหน้านะครับ

อย่าคิดว่าเป็นพุทธภูมิ แล้วจะไม่ปฏิบัติในวิปัสสนา เพราะคิดว่า ปฏิบัติไปแล้วจะบรรลุเป็นพระอริยะเจ้า

ความคิดนี้จะเป็นตัวขัดขวางการปฏิบัติ



ดูอย่างหลวงพ่อปาน วัดบางนมโค ท่านก็เป็นพระโพธิสัตว์ แต่ท่านก็เจริญวิปัสสนาทุกวัน ท่านก็ยังสอนวิปัสสนาให้หลวงพ่อฤาษี ด้วย

แม้หลวงพ่อฤาษี วัดท่าซุง เมื่อตอนที่ท่านยังไม่ลาพุทธภูมิ ท่านก็เจริญวิปัสสนาทุกวัน

ท่านยังกล่าวไว้เลยว่า ผู้ที่ปรารถนาพุทธภูมิ ไม่มีทางเป็นพระอริยะเจ้า

แม้จะเจริญวิปัสสนา ก็ไม่มีทางเป็นพระอริยะเจ้าอยู่ดี



แต่ผู้ปรารถนาพุทธภูมิ ก็ต้องปฏิบัติทั้งหมด เพื่อที่จะเป็นครูเขา

ถ้าท่านยังกลัวว่า การเจริญวิปัสสนา จะทำให้หมดความเป็นพุทธภูมิ

ท่านก็คงก้าวไปไม่ถึงความเป็นพุทธภูมินะครับ

อย่าให้ความกลัวนี้ เป็นตัวขัดขวางในการปฏิบัติเลยนะครับ

 

พุทธภูมิ วิปัสสนาอย่างไร ก็ไม่มีวันบรรลุ ครับ

ถ้าไม่ได้ลา พุทธภูมิ

 

ขอแชร์ความคิดเห็นนะครับ

การทำวิปัสสนา คือ การเจริญปัญญาให้รู้เท่าทันความจริง ในความรู้สึกผมมันคือการทวนกระแสกิเลสครับ วิสัยของคนทั่วไปแม้ว่าจะเบื่อหน่ายกับความทุกข์ที่เกิดขึ้นเป็นครั้งคราวแต่มีน้อยคนที่จะตระหนักถึงสาเหตุเริ่มต้นของความทุกข์ที่เกิดขึ้นในใจครับ

จากที่ จขกท กล่าวมาว่าวิถีชีวิตของเราคือวิปัสนาอยู่แล้วนี่ ผมเห็นว่าคนที่กระทำได้ มันจะเป็นคนที่มีความรู้ ความเข้าใจในธรรมอยู่ก่อนบ้างแล้วครับและมีกำลังสติพอ เมื่อมีทุกข์เข้ามากระทบ แล้วใจเค้าสามารถเห็นทุกข์ด้วยธรรมที่เค้ารู้ มันจึงเหมือนการทำวิปัสนาในชีวิตประจำวันครับ ซึ่งก็เหมือนกับที่พระอริยะเจ้าหลายท่านบอกเราว่าเราสามารถปฏิบัติธรรมได้ทุกลมหายใจน่ะครับ

อย่างไรก็ตาม อารมณ์ที่เกิดขึ้นในเวลานั้น ไม่ยั่งยืนครับ ผมคิดว่าคนที่ตั้งใจทำวิปัสนาอยู่บ่อยๆ จะมีอารมณ์แบบนี้นานกว่าคนที่ไม่ตั้งใจนะครับ เหมือนมีใจชอบพออยู่แล้ว เลยทรงอารมณ์ได้นาน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นการจะทำวิปัสนาให้บรรลุธรรมเป็นพระอริยเจ้าได้นั้น ในเรื่องนี้ผมคิดว่าแต่ละคนจะมีลักษณะการบรรลุธรรมไม่เหมือนกันนะครับ ดังที่ท่าน alkuwaiti ได้ลงไว้ด้านบนครับ

ดังนั้นแล้วถ้า จขกท จะสามารถผนวกการวิปัสนาเข้ากับวิถีชีวิตได้ ผมก็ขออนุโมทนาด้วยครับ แต่ไม่ใช่ทุกคนนะครับที่ทำได้และไม่ใช่ว่าทำได้ตลอดด้วย ในความเห็นส่วนตัวผม การตั้งใจทำวิปัสนาในที่สงบ จะง่ายกว่าทำงานอื่นไปควบกับการทำวิปัสนาไปครับ

ขอตอบคำถามนะครับ ในความเห็นผม เราควรจะมีการทำวิปัสนากันครับ เพราะในวิถีชีวิตของเราเป็นเรื่องไม่ง่ายครับ ที่จะสามารถวิปัสนาได้ตลอดถ้าไม่ได้บวชนะครับ

 

ทางโลกๆ กับทางธรรม แตกต่างกันครับ

๑. จินตามยปัญญา [ปัญญาสำเร็จด้วยการคิด]
๒. สุตมยปัญญา [ปัญญาสำเร็จด้วยการฟัง]
๓. ภาวนามยปัญญา [ปัญญาสำเร็จด้วยภาวนา]



วิถีชีวิตคนเรามันก็วิปัสสนาในตัวอยู่แล้ว นั้น ไม่ใช่วิปัสสนากรรมฐานครับ

วิปัสสนากรรมฐาน ในกรรมฐาน 40 มีบอกไว้ชัดเจนครับ
.